Apocalypsis Enochi
Liber Enoch
Das Buch Henoch. Flemming, Johannes Paul, and Radermacher, Ludwig, editors. Leipzig: Hinrichs, 1901.
καὶ ἤμην σιιόμενος καὶ τρέμων καὶ ἔπεσον 〈εἰς τὸ πρόσωπόν μου καὶ〉 ἐθεώρουν ἐν τῇ ὁράσει μου.
καὶ ἰδοὺ ἄλλη θύρα ἀνεῳγμένη κατέναντί μου καὶ ὁ οἶκος μείζων τούτου καὶ ὄλος οἰκοδομημένος έν γλώσσαις πυρὸς
καὶ ὅλος διαφέρων ἐν δόξῃ καὶ ἐν τιμῇ κω ἐν μεγαλοσύνῃ, ὥστε μὴ δύνασθαί με ἐξειπεῖν ὑμῖν [*](XIV 5 cf. Origenes c. Celsum V 52 sq Delarae I p. 617 Hermes apud G. Syncellum p. 13 Goar p. 24 Dind. Liber Adam et Evae II 19 Commodianus Instr. I 3 Lactantius Inst. II 15. — XIV 8 cf. Passio Perpetuae XII p. 80 sq. 1 εδωτο Ρ? ἔδωκεν Edd. εκλεξασθαι Ρ] verb. D nach A 2 τῶν Μέλων tilgt C nach A | 3 Lücke nach A? Ι 5 δεσμοῖς las Origenes | 6 πρὶν] περι P πρὸ Edd. 11 ομοχλε P Ι 12 ἀστραπαὶ D] διαστραπε P αἱ ἀστραπαὶ A Ι 13 ἐξεπέτασαν] ἀνεπτέρωσαν C doch vgl. vulgärgr. ἐκπέτασις ’das Fliegen' | 15 οἰκκοδομημένου γλῶσσαι A] γλωσης Ρ γλώσσαις D Ι 21 κεομενοι] verb. D Ι 22 οιοικον Ι 23 τρυφὴ CA] τροφη Ρ | οκ | 24 aus A + D Ι 26 αλλην θυραν ανεωγμενην P | 27 γλωσσης P] verb. Edd.)
τὸ ἔδαφος αὐτοῦ ἦν πυρός, τὸ δὲ ἀνώτερον αὐτοῦ ἦσαν ἀστραπαὶ καὶ διαδρομαὶ ἀστέρων, καὶ ἡ στέγη αὐτοῦ ἠν πῦρ φλέγον.
ἐθεώρουν δὲ καὶ εἶδον θρόνον ὑψηλὸν καὶ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἑσεὶ καρυστάλλινον καὶ τροχὸς ὡς ἡλίου λάμποντος καὶ ὄρος χερουβίν.
καὶ ὑποκάτω τοῦ θρόνου ἐξεπορεύοντο ποταμοὶ πυρὸς φλεγόμενοι καὶ οὐκ ἐδυνάσθην ἰδεῖν.
καὶ ἡ δόξα ἡ μεγάλη ἐκάθητο ἐπ’ αὐτῷ· τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ [ὡς εἶδος] ἡλίου λαμπρότερον καὶ λευκότερον πάσης χιόνος.
καὶ οὐκ ἐδύνατο πᾶς ἄγγελος παρελθεῖν εἰς τὸν οἶκον τοῦτον καὶ ἰδεῖν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διὰ τὸ ἔντιμον καὶ ἔνδοξον. καὶ οὐκ ἐδύνατο πᾶσα σάρξ ἰδεῖν αὐτοῦ
τὸ πῦρ φλεγόμενον κύκλῳ. καὶ πῦρ μέγα παρειστήκει αὐτῷ, καὶ οὐδεὶς ἐγγίξει αὐτῷ < κύκλῳ, μυρίαι μυριάδες ἔστηκαν ἐνώπιον ἀὺτοῦ, καὶ πᾶς λόγος αὐτοῦ ἔργον.
καὶ οἱ ἄγιοι τῶν ἀγγέλων οἱ ἐγίξοντες αὐτῷ οὐκ ἀποχωροῦσιν νυκτὸς οὔτε ἀφίστανται αὐτοῦ.
κἀγῶ ἤμην ἕως τούτου ἐπὶ πρόσωπόν μου βεβλημένος καὶ τρέμων. καὶ ὁ κύριος τῷ στόματι αὐτοῦ ἐκάλεσέν με καὶ εἶπέν μοι· πρόςελθε ὦδε, Ἐνώχ, καὶ τὸν λόγον μου ἄκουσον.
καὶ προσελθών μοι εἶς τῶν ἁγίων ἤγειρέν με καὶ ἔστησέν με καὶ προσήγαυέν με μέχρι τῆς θύρας, ἐγὼ δὲ τὸ πρόσωπόν μου κάτω ἔκυφον.