Πρῶτον μὲν οὖν ὁ Ἄρατος ὑποδεῖξαι βουλόμενος, πῶς διὰ τῆς ἀνατολῆς καὶ τῆς δύσεως τῶν ἄστρων ἐπιγνωσόμεθα τὴν ὥραν τῆς νυκτός, λέγει ταυτί·
οὔ κεν ἀπόβλητον δεδοκημένῳ ἤματος εἴημοιράων σκέπτεσθαι, ὅτʼ ἀντέλλωσιν ἕκασται·αἰεὶ γὰρ τάων γε μιῇ συνανέρχεται αὐτὸςἠέλιος. τὰς δʼ ἄν κε περισκέψαιο μάλισταεἰς αὐτὰς ὁρόων· ἀτὰρ εἰ νεφέεσσι μέλαιναιγίνοιντʼ ἢ ὄρεος κεκρυμμέναι ἀντέλλοιεν,σήματʼ ἐπερχομένῃσιν ἀρηρότα ποιήσασθαι.αὐτὸς δʼ ἂν μάλα τοι κεράων ἑκάτερθε διδοίηὨκεανός, τά τε πολλὰ περιστρέφεται ἑοῖ αὐτῷ,νειόθεν ὁππῆμος κείνων φορέῃσιν ἑκάστην. φησὶν οὖν ἐν τούτοις μάλιστα μὲν ἡμᾶς ἐπιγνώσεσθαι τὴν ὥραν, ἐὰν αὐτῶν τι τῶν δώδεκα ζῳδίων θεωρῶμεν