Epitoma to Res Publica Atheniensium

In ood. Vatic. 997, nunc Paris. suppl. gr, 352 (saec. VIII) et depeidito gemello codice, unde nonnulli alii sunt descripti, sub titulo ἐκ τῶν Ἡρακλείδου περὶ πολιτείας Ἀθηναίων (itemque de ceterarum nationum rebus publicis) servata est epitoma operis quod Aristotelicum hoc verbo tenus secutum est, nisi id ipsum fuit. aut enim Heraclides ille librum Aristotelicum ipse excerpsit, aut epitomator Heraclidi sive Pontico sive alii opus tribuit quod sub Aristotelis nomine cognovimus. epitomam ediderunt C. Peruscus (a. 1545), F. G. Schneidewin (1847), C. Mueller ;(Frag. Hist. Graec. II 208, 1848), denique V. Rose, quem (ed. Teub., 1886) plerumque secutus sum. clausulas disposuerunt K-W.

1. ἀθηναῖοι τὸ μὲν ἴε ἀρχῆς ἐχρῶντο βασιλείᾳ· συνοικἦσαντος δὲ Ἴωνος αὐτοὺς τότε τρῶτον Ἴωνες ἐκλήθησαν.

Πανδίων δὲ βασιλεύσας μετὰ Ἐρεχθέα διένειμα τὴν ἀρχὴν τοῖς υἱοῖς. καὶ διετέλουν οὗτοι στασιάζοντες.

Θησεὺς δὲ ἐκήρυξε καὶ συνεβίβασε τουτους ἐφ’ ἴσῃ καὶ ὁμοίᾳ [μοίρᾳ].

οὗτος ἐλθὼν εἰς Σκῦτον ἐτελεύτησεν ὠσθεὶς κατὰ πετρῶν ὑπὸ Λυκομήδους, φοβηθέντος μὴ σφετερίσηται τὴν νῆσον. Ἀθηναῖοι δὲ ὕστερον μετὰ τὰ Μηδικὰ μετεκόμισαν αὐτοῦ τὰ ὁστᾶ.

ἀπὸ δὲ Κοδριδῶν οὐκέτι βασιλεῖς ᾑροῦντο διὰ τὸ δοκεῖν τρυφᾶν καὶ μαλακούς γεγονέναι.

Ἱππομένης δὲ εἷς τῶν Κοδριδῶν βουλόμενος ἀπύσασθαι τὴv διαβολήν, λαβὼν ἐπὶ τῇ θυγατρὶ Λειμώνῃ μοιχόν, ἐκεῖνον μὲν ἀνεῖλεν ὑποζεύξας μετὰ τῆς θυγατρὸς] τῷ ἅρματι, τὴν δὲ ἵππῳ συνέκλεισεν ἕως <ἂν> ἀπόληται.

2. τοὺς μετὰ Κύλωνος διὰ τὴν τυραννίδα ἐπὶ τὸν βωμὸν τῆς θεοῦ πεφευγότας οἱ περὶ μεγακλέα ἀπέκτειναν. καὶ τοὺς δράσαντας ὡς ἐναγεῖς ἤλαυνον.

3. Σόλων νομοθετῶν Ἀθηναίοις καὶ χρεῶν ἀποκοπάς ἐποίησε, τὴν σεισάχθειαν καλουμένην.

ὡς δ᾿ ἐνώχλουν αὐτῷ τινες περὶ τῶν νόμων, ἀπεδήμησεν εἰς Αἴγυπτον.

4. Πεισίστρατος τριάκοντα καὶ τρία ἔτη τυραννήσας γηράσας ἀπέθανε.

Ἵππαρχος ὁ υἱὸς Πεισιστράτου παιδιώδης ἧν καὶ ἐρωτικὸς καὶ φιλότοῦτον Θεσσαλὸς δὲ νεώτερος καὶ θρασύς.

τοῦτον τυραννοῦντα μὴ δυνηθέντες ἀνελεῖν Ἵππαρχον ἀπέκτειναν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ.

Ἰππίας δὲ πικρότατα ἐτυράννει.

καὶ τὸν περὶ ὀστρακισμοῦ νόμον εἰσηγήσατο, ὅς ἐτέθη διὰ τοὺς τουραννιῶντας. καὶ ἄλλοι τε ὠστρακίσθησαν καὶ Ξάνθιππος καὶ Ἀριστείδης.

5 [7]. Θεμιστοκλῆς καὶ Ἀριστείδης.

καὶ ἡ ἐξ ἀρείου πάγου βουλὴ πολλὰ ἐδύνατο.

6 [5]. Ἐφιάλτης * * *.

<Κίμων> τοὺς ἰδίους ἀγροὺς ὀπωρίζειν παρεὶχε τοῖς βουλομένοις, ἐξ ὧν πολλοὺς ἐδείπνιζε.

7 [6]. Κλέων παραλαβὼν διέφθειρε τὸ πολίτευμα.

καὶ ἔτι μᾶλλον οἱ μετ᾿ αὐτόν, οἵ πάντα 'νομίας ἐνέπλησαν καὶ ἄνεῖλον οὐκ ἐλάσσους χιλίων φ.ݲ

τούτων δὲ καταλυθέντων Θρασύβουλος καὶ ῾Ρίνων προειστήκεσαν, ὅς ἧν ἀνὴρ καλὸς καὶ ἀγαθός. * * * *

8. καὶ τῶν ὁδῶν ἐπιμελοῦνται ὅπως μή τινες κατοικοδομῶσιν αὐτὰς ἢδρυφάκτους ὑπερτείνωσιν.

ὁμοίως δὲ καθιστᾶσι καὶ τοὺς ἕνδεκα [τοὺς] ἐπιμελησομένους τῶν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ.

εἰσὶ δὲ καὶ ἐννέα ἄρχοντες. θεσμοθέται ς,ݲ οἵ δοκιμασθέντες ὀμνύουσι δικαίως ἄρξειν καὶ δῶρα μὴ λήψεσθαι ἢ ἀνδριάντα χρυσοῦν ἀνθήσειν.

ὁ δὲ βασιλεὺς τὰ κατὰ τὰς θυσίας διοικεῖ.

καὶ <ὁ πολέμαρχος> τὰ πολέμαι.