The First Epistle of Clement to the Corinthians

Clemens Romanus (Clement of Rome)

Clement of Rome. The Apostolic Fathers, Volume 1. Lake, Kirsopp, editor. London: William Heinemann Ltd.; New York: The Macmillan Company, 1912.

Ἐὰν δέ τινες ἀπειθήσωσιν τοῖς ὑπ̓ αὐτοῦ δἰ ἡμῶν εἰρημένοις, γινωσκέτωσαν ὅτι παραπτώσει καὶ κινδύνῳ οὐ μικρῷ ἑαυτοὺς ἐνδήσουσιν.

ἡμεῖς δὲ ἀθῷοι ἐσόμεθα ἀπὸ ταύτης τῆς ἁμαρτίας καὶ αἰτησόμεθα ἐκτενῆ τὴν δέησιν καὶ ἱκεσίαν ποιούμενοι, ὅπως τὸν ἀριθμὸν τὸν κατηριθμημένον τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ διαφυλάξῃ ἄθραυστον ὁ δημιουργὸς τῶν ἁπάντων διὰ τοῦ ἠγαπημένου παιδὸς αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δἰ οὗ [*](Acts 26, 18) ἐκάλεσεν ἡμᾶς ἀπὸ σκότους εἰς φῶς, ἀπὸ ἀγνωσίας εἰς ἐπίγνωσιν δόξης ὀνόματος αὐτοῦ,

... ἐλπίζειν [*](There appears to be a lucuna in the Greek : Lightfoot supplies *do\s h\mi=n, ku/rie.) ἐπὶ τὸ ἀρχεγόνον πάσης κτίσεως ὄνομά σου, [*](Eph 1, 18) ἀνοίξας τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας ἡμῶν εἰς τὸ [*](Is. 57, 15) γινώσκειν σε τὸν μόνον ὕψιστον ἐν ὑψίστοις, [*](Is. 13, 11 Ps. 32, 10) ἅγιον ἐν ἀγίοις ἀναπαυόμενον. τὸν ταπεινοῦντα ὕβριν ὑπερηφάνων, τὸν διαλύοντα λογισμοὺς [*](Job 5, 11) ἐθνῶν, τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος καὶ τοὺς [*](I Sam, 2, 7; cf. Luke 1, 53) ὑψηλοὺς ταπεινοῦντα, τὸν πλουτίζοντα καὶ πτωχίζοντα, τὸν ἀποκτείνοντα καὶ ζῆν ποιοῦντα, [*](kai\ sw/zonta appears to be inserted before kai\ zh=n by SL, but is omitted by CK.) [*](Deut. 32, 39; cf. I Sam. 2,6; 11 Kings 5, 7) μόνον εὑρέτην [*](eu)erge/thn ( "benefactor" ) C, "creator" K; the text is doubiful but eu(re/thn (LS) seems more likely to be implied by K than eu)erge/thn, and is therefore slightly more probable.) πνευμάτων καὶ θεὸν πάσης σαρκός: τὸν ἐπιβλέποντα ἐν τοῖς ἀβύσσοις, τὸν ἐπόπτην [*](Num. 16, 22; 27, 16) ἀνθρωπίνων ἔργων, τὸν τῶν κινδυνευόντων

112
[*](Dan, 3, 31 (*wulg. 3, 55); cf. Sirach 16, 18. 19 Judith 9, 11) βοηθόν, τὸν τῶν ἀπηλπισμένων σωτῆρα, τὸν παντὸς πνεύματος κτίστην καὶ ἐπίσκοπον: τὸν πληθύνοντα ἔθνη ἐπὶ γῆς καὶ ἐκ πάντων ἐκλεξάμενον τοὺς ἀγαπῶντάς σε διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἠγαπημένου παιδός σου, δἰ οὗ ἡμᾶς ἐπαίδευσας, [*](Ps. 118, 114; cf, Judith 9, 11) ἡγίασας, ἐτίμησας:

ἀξιοῦμέν σε, δέσποτα, βοηθὸν γενέσθαι καὶ ἀντιλήπτορα ἡμῶν. τοὺς ἐν θλίψει ἡμῶν σῶσον, τοὺς ταπεινοὺς ἐλέησον, τοὺς πεπτωκότας ἔγειρον, τοῖς δεομένοις ἐπιφάνηθι, τοὺς ἀσθενεῖς ἴασαι, τοὺς πλανωμένους τοῦ λαοῦ σου ἐπίστρεψον: χόρτασον τοὺς πεινῶντας, λύτρωσαι τοὺς δεσμίους ἡμῶν, ἐξανάστησον τοὺς ἀσθενοῦντας, παρακάλεσον τοὺς ὀλιγοψυχοῦντας: [*](I Kings 3, 60; II Kings 19, 19; Ezek. 86, 23 Ps. 78, 13; 94, 7; 99, 8) γνώτωσάν σε ἅπαντα τὰ ἔθνη. ὅτι σὺ εἶ ὁ θεὸς μόνος καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ παῖς σου καὶ ἡμεῖς λαός σου καὶ πρόβατα τῆς νομῆς σου.