De signis Odysseae

28.

χοίνικος ἅπτηται.

†) ἀντὶ τοῦ δαπάνης, τροφῆς, τό τε μετροῦν καὶ τὸ μετρούμενον. ἅπαξ ἐνταῦθα ἡ φωνή· καὶ οὐ διὰ τοῦτο χωριστέον τῆς Ἰλιάδος τὴν Ὀδύσσειαν· κἀκεῖ γάρ εἰσι τοῦδε εὐτελέστερα ὀνόματα ὅλμον δ’ ὡς ἔσσευε βαλὼν (Λ 147) ἀμφ’ ἀστραγάλοισι χολωθεὶς (Ψ 88) πτύον HQ. (πτύον (?) sic H. πτύοντ’ Q. πτύοντα plene legitur Ψ 697. Buttmannus coniecit πτυόφιν Ν 588). cf. Ar. ad Λ 147. Ψ 88. Eust. 1853, 60.

34.

χρύσεον λύχνον ἔχουσα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ λύχνον] ἀπὸ τοῦ λύειν τὸ νύχος. λέγει δὲ τὴν δᾷδα κυρίως· τοῦ δὲ παρ’ ἡμῖν καλουμένου λύχνου τοὺς ἥρωας χρωμένους ὁ ποιητὴς οὐκ εἰςάγει. οὐδὲ Ἡσίοδος μέμνηται HQV. cf. ad Λ 147. Orion. p. 94, 16: λύχνος ὁ λύων τὸ νύχος, τουτέστι τὸ σκότος. οὕτως Ἀριστόνικος ἐν τῷ περὶ σημείων τοῦ Ὁμήρου. Etym. M. 565, 37. Eust. 1854, 50.

37.

ἔμπης μοι τοῖχοι μεγάρων καλαί τε μεσόδμαι.

†) ὁ Ἀρίσταρχος τὰ μεσόστυλα. BHQ.

cf. L. Ar. 151. Eust. 1855, 1. Notatum fuit praeterea vocabulum ἔμπης hoc loco significare ὁμοίως cf. Eust. 1854, 58. ε 205. L. Ar. 143.

38.

κίονες ὑψόσ’ ἔχοντες.

*) ὅτι καὶ ἀρσενικῶς ὁ κίων H.

Forma feminina est α 53. 127. ρ 29. χ 176. 193. ψ 90. masculina θ 66. 473.

46.

ἡ δέ μ’ ὀδυρομένη εἰρήσεται.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ γάρ H. cf. F. Ar. p. 35. β 6.

69.

εἶσθα θύραζε.

Notata fuit forma εἶσθα ἀπὸ τοῦ εἶμι cf. ad Φ 424. Legitur etiam Κ 450. υ 179.

71.

δαιμονίη.

†) θαυμασία ἐπὶ κακῷ H.

cf. L. Ar. 155. σ 406 schol. in ADL ad Β 190.

111.

εὐδικίας ἀνέχησι.

†) ὁ Ἀρίσταρχος εὐδικίας ἄνω ἔχῃ. Apoll. l. h. 36, 20.

130-33.

ὅσσοι γὰρ νήσοισιν ἐπικρατέουσιν ἄριστοι, Δουλιχίῳ τε Σάμῃ τε καὶ ὑλήεντι Ζακύνθῳ, οἵ τ’ αὐτὴν Ἰθάκην εὐδείελον ἀμφινέμονται, οἵ μ’ ἀεκαζομένην μνῶνται, τρύχουσι δὲ οἶκον.

†) ἠθέτηνται δ′ H. Cod. λ′, corr. Porsonus, cuius notam v. apud Dindorfium p. 637. Leguntur iidem versus α 245-248. π 122-25. Eust. 1858, 4.

131.

ὑλήεντι Ζακύνθῳ.

*) [ὅτι] ἀρσενικῷ θῆλυ ἐπήγαγεν, ὡς τὸ κλυτός Ἱπποδάμεια H. cf. F. Ar. p. 31. β 214.

160.

ἤδη γὰρ ἀνὴρ οἷός τε μάλιστα || οἴκου κήδεσθαι.

†) δυνατός· καὶ ὁ τε πλεονάζει H, cf. ad Ε 5. Χ 29. 118. F. Ar. p. 34.

174.

(Κρήτη) καὶ ἐννήκοντα πόληες.

*) [ἡ διπλῆ πρὸς τοὺς χωρίζοντας, ὅτι] ἐν Ἰλιάδι (Β 649) ἑκατόμπολιν τὴν Κρήτην λέγει, οὐχ ὡρισμένως ἑκατὸν πόλεις ἔχουσαν, ἀλλὰ ἀντὶ τοῦ πολλάς V. cf. Ar. ad Β 649.