De signis Odysseae

2.

ἐντύνοντο ἄριστον ἅμ’ ἠοῖ.

*) ὅτι καὶ ἐν τῇ Ἰλιάδι ἅμα τῇ ἀνατολῇ ἐσθίουσιν. ἅπαξ ἐνθάδε τὸ ἄριστον καὶ ἐν Ἰλιάδι H.

cf. Ω 124. L. Ar. 127.

10.

ποδῶν δ’ ὑπὸ δοῦπον ἀκούω.

†) παρέλκει ἡ ὑπὸ B.

18.

ἐλθόντ’ ἐξ ἀπίης γαίης δεκάτῳ ἐνιαυτῷ.

Fuit diple ὅτι ἀπίαν τὴν πολὺ ἀφεστῶσαν, οὐχ ὡς οἱ νεώτεροι τὴν Πελοπόννησον λέγει· καὶ ἐξηγητικός ἐστιν ὁ τόπος. cf. Ar. ad Γ 49.

31.

ἔσσεται οὕτως, ἄττα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι τὸ ἄττα] προσφώνησίς ἐστι νέου πρὸς γέροντα Q. cf. ad Ι 607.

57-59. *) [οἱ ἀστερίσκοι] ὅτι νῦν ὀρθῶς εἴρηται πῶς ἀφῖκται πτωχὸς ὤν. κατὰ δὲ τὴν πρώτην, ὅτι Μέντῃ εἰκάζεται ἡ Ἀθηνᾶ οὐχ ὑγιῶς HQ. cf. ad α 171. ξ 188.

101.

ἔλθοι ἀλητεύων· ἔτι γὰρ καὶ ἐλπίδος αἶσα.

†) οὗτος ὁ στίχος ὀβελίζεται καὶ καλῶς M. ἔστι περιττὸς ὁ στίχος καὶ διαλύων τὸ πᾶν νόημα HM.

E τ 84 huc translatus videtur esse versus cf. Eust. 1795, 42. Omittit E. 1795, 28.

104.

ἐλθὼν ἐς μέγαρον Λαερτιάδεω Ὀδυσῆος.

*) καὶ οὗτος ἀθετεῖται. δύο γὰρ μόνα εὔχεται ἢ παῖς ἐξ Ὀδυσσέως εἶναι ἢ μόνος αὐτὸς ὁ Ὀδυσσεύς· ἀθετεῖ [καὶ] Ζηνόδοτος H.

152-153.

ἀμφίπολον ταμίην ὀτρυνέμεν ὅττι τάχιστα κρύβδην· κείνη γάρ κεν ἀπαγγείλειε γέροντι.

†) νοθεύονται, ὅτι μὴ πέμπει Πηνελόπη πρὸς Λαέρτην (εἰ μὴ ἄρα σιωπωμένως) H.

208.

ἥτε με τοῖον ἔθηκεν, ὅπως ἐθέλει.

†) Ἀρίσταρχος ἀντὶ τοῦ τίθησιν τὸ ἔθηκεν ἐξηγεῖται. H. unde patet Aristarchum non ἔθελεν sed ἐθέλει scripsisse. cf. Ε 729. Π 633. F. Ar. p. 6.

239. not. 1.

246. †) τοὺς μνηστῆράς φησι ρη’ Ἀρίσταρχος H.

255.

μὴ πολύπικρα καὶ αἰνὰ βίας ἀποτίσεαι.

†) σύνθετον τὸ πολύπικρα, καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ πολυπίκρως H. cf. α 209.

265.

ἀνδράσι τε κρατέουσι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ ἄλλων ἀνδρῶν καὶ θεῶν B. cf. F. Ar. p. 22.

281-298. †) νοθεύονται ιη’. πόθεν γὰρ ᾔδει τὰ ὅπλα ἐν τῷ ἀνδρῶνι ἀντικείμενα; οἰκείως δὲ χρήσεται τῷ λόγῳ ὅταν αὐτὰ θεάσηται. ἀθετεῖ [καὶ] Ζηνόδοτος HQ. Vind. 133. cf. ad τ 4, ubi asterisci sunt. Eust. 1803, 4 et 1855, 2.

317. Ar. interpretationem νηλείτιδες vocabuli vid. ad τ 498.

326.

τεύχεα δέ σφ’ ἀπένεικαν.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ αὐτῶν B. cf. F. Ar. 22.

431.

τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις.

*) [ὅτι τὸ ἄτιμον] ἀντὶ τοῦ ἀτίμως Q. cf. α 209. Eust. 1807, 33.