De signis Odysseae

Aristonicus of Alexandria

Aristonicus. Aristonici Περὶ Σημίων Ὀδυσσείας. Carnuth, Otto, editor. Leipzig: Hirzel, 1869.

547.

παῖδες δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη.

ἀθετεῖ Ἀρίσταρχος H. cf. Nitzsch III, 300.

†) Νοθεύεται μέχρι τοῦ ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖθις ἔδυ δόμον Ἅιδος εἴσω (627). καίτοι οὐκ ὄντες ἀγενεῖς περὶ τὴν φράσιν. ὑπὲρ δὲ τῆς ἀθετήσεως αὐτῶν λέγεται τοιάδε· (H) πῶς οἶδε τούτους ἢ τοὺς λοιποὺς ἔσω τῶν Ἅιδου πυλῶν ὄντας καὶ τῶν ποταμῶν; HT. cf. schol. Pind. Ol. 1, 97, ubi Aristarchi athetesis huius loci commemoratur.

De atheteseos initio plane non liquet. Buttmannus posuit numeros 568-627. Sed monet Lehrsius Ar. p. 156 nihil impedire, quo minus etiam v. 565-567 inter spurios referantur, in quibus ὅμως v. 565 offensioni sit.