De signis Odysseae

239. (Enipeus)

ὃς πολύ κάλλιστος ποταμῶν.

†) ἐναντίον εἶναι δοκεῖ τοῦτο τῷ Ἀξίου, οὗ κάλλιστον ὕδωρ ἐπὶ γαῖαν ἵησιν (Φ 158). εἰ γὰρ κάλλιστος οὗτος πάντων, οὐκ ἄρα ἐκεῖνος. λύεται δὲ κατὰ λέξιν. τὸ γὰρ κάλλιστον οὐχ ἕν λέγεται, ἀλλὰ πλείω. δηλοῖ δὲ καὶ αὐτὸς ποτὲ μὲν λέγων Λαοδίκην ἐσάγουσα θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην, (Ζ 252) ποτὲ δὲ ᾔτεε δὲ Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην Κασάνδρην (Ν 365). καὶ μὴν καὶ ἀμφότεραι τοῦ Πριάμου θυγατέρες, καὶ ἐὰν ἡ μία θυγατρῶν εἶδος ἀρίστη, οὐκ ἄρα τις ἄλλη, ἀλλ’ ὅμως καὶ ἐπὶ τῶν δύο τοῦτό φησι HQT. cf. Ν 365. F. Ar. 31.

245.

λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δ’ ὕπνον ἔχευεν.

*) ἀθετεῖται. πρὸς τί γὰρ τῇ ἐρώσῃ καὶ ἑκουσίως βουλομένῃ

249.

τέξεις ἀγλαὰ τέκνα.

Diple periestigmene, quod Zenodotus κακῶς τέξεαι cf. H. Media enim forma Homerus de patre aut de ambobus parentibus utitur. L. Ar. 155.

258.

τοὺς δ’ ἑτέρους Κρηθῆι τέκεν.

†) καλῶς τοὺς ἑτέρους· δύο γὰρ ἦσαν γένη παίδων, τὸ μὲν ἐκ Ποσειδῶνος, τὸ δὲ ἐκ Κρηθέως Q. cf. κ 354.

260. not. 2.

263. not. 3.

271 not. 4.

275 (Oedipus)

ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀγνοεῖ τὴν τύφλωσιν καὶ τὴν φυγὴν Οἰδίποδος. καὶ ἐν Ἰλιάδι (Ψ 678) γράφει αὐτὸν ἐν Θήβῃ τετελευτηκέναι· Μηκιστέως υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος, ὅς ποτε Θήβαςδε ἦλθε δεδουπότος Οἰδιπόδαο. BHQ.

cf. ad Ψ 678. L. Ar. 186.

286.

ἥ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, Νέστορά τε Χρομίον τε Περικλύμενόν τ’ ἀγέρωχον.

†) ἐναντία φαίνεται ταῦτα τῷ δώδεκα γὰρ υἷες ἦμεν (Λ 692). τρεῖς γὰρ εἴρηνται νῦν. λύοιτο δ’ ἂν ἐκ τῆς λέξεως· ἐνταῦθα γὰρ ἐκ τῆς Χλωρίδος τρεῖς γενέσθαι τῷ Νηλεῖ φησι. τί οὖν ἐκώλυε καὶ ἐξ ἑτέρων ἔχειν τοὺς λοιπούς; H.

Fuit diple πρὸς τοὺς χωρίζοντας cf. ad Λ 692.

300.

ἥ ῥ’ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε.

*) ὅτι οὐ παραδίδωσιν ἐκ Διὸς Κάστορα καὶ Πολυδεύκην, ἀλλ’ ἐστὶ νεωτερικὰ ταῦτα H.

315-316.

Ὅσσαν ἐπ’ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ’ Ὄσσῃ Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν’ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη.

*) ἀθετοῦνται ὡς ἀδύνατοι V. cf. L. Ar. 171. Eust. 1687, 28.

326. Notatum fuit Homero ignotum esse Eriphylam per filium interiisse cf. L. Ar. 184. γ 309-10. ο 248.

350.

ξεῖνος δὲ τλήτω.

†) ὁ δὲ παραπληρωματικῶς κεῖται οὐδὲν σημαίνων HQ. cf. F. Ar. 33. β 6 et exempla ibid.

353.

μάλιστα δ’ ἐμοί. τοῦ γὰρ κράτος.

†) δεικτικῶς ἀντὶ τοῦ ἐμοῦ οὗτινος ἰσχύς ἐστιν ἐν τῷ δήμῳ BQ. cf. F. Ar. p. 30.

364.

οἷά τε πολλούς.

Diple periestigmene fuit contra Zenodotum, cf. Didymum: πολλούς· οὕτως Ζηνόδοτος· ὁ δὲ Ἀρίσταρχος πολλούς. Zenodotum πολλά scripsisse monet La Roche, aliter Duentzer, l. c. p. 73, qui πολλά Aristarcho, πολλούς Zenodoto tribuit. Verba Didymi, quae prima specie non sibi constare videntur, olim in codice scripta fuisse existimat, cuius, in textu πολλά ferebatur.

379.

ὥρη μὲν πολέων μύθων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου.

†) ὁ μὲν Ἀρίσταρχος ἐν τῷ καθόλου, ὁ δὲ Σιδώνιος ἐλλειπτικῶς· ὥρη μὲν πολέων μύθων παύσασθαι, ὥρη δὲ ὕπνου μνήσασθαι HT.

399-403. Fuit nota de Aristophanis athetesi versuum 399-403 cf. in H: οἱ ἠὲ (i. e. versus ab ἠὲ incipientes et qui ab iis pendent, sc. 399-403 Porson.) ἀθετοῦνται ὑπὸ Ἀριστοφάνους ὡς ἀπὸ τῶν εἰρησομένων (406-8) μετενεχθέντες.

410 (Aegisthus)

ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ οἰκόνδε καλέσσας || δειπνίσσας.

*) ὅτι τῇ ἐπιβουλῇ κἀκείνη συνέγνω· τὸν γὰρ χιτῶνα καὶ τὸν πέλεκυν Ὅμηρος οὐκ οἶδεν Q. Praeterea notata erat forma verbi ἔκτα cf. ad Ο 432.

428. not. 5.

430.

κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον.

*) ὅτι κουρίδιον αὐτόν φησιν. ἔνιοι γὰρ γεγαμῆσθαι τὴν Κλυταιμνήστραν Ταντάλῳ, ὡς Εὐριπίδης (Iphig. Aul. 1149) εἰςάγει αὐτὴν λέγουσαν ἔγημας ἄκουσάν με κἄλαβες βίᾳ τὸν πρόσθεν ἄνδρα Τάνταλον κατακτανών Q. cf. Η 392. Eust. 1693, 10.