Euporista vel De simplicibus medicinis
Dioscurides Pedianus
Dioscorides Pedianus. Pedanii Dioscuridis Anazarbei de materia medica libri quinque, Vol. 3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1914
(115)πρὸς δὲ τὰ τῶν ἔχεων δήγματα ποτὰ σὺν οἴνῳ λαμβανόμενα καὶ ἐν τροφῆς μέρει ἀνυτικώτατον βοήθημα ἐπ’ αὐτῶν ἡ σκοροδοφαγία καὶ ἀκρατοποσία, ὥστε ἂν ὑπομένῃ τις πλείονα βρῶσιν καὶ πόσιν μὴ χρῄζειν ἄλλου βοηθήματος. ποιεῖ καὶ χελώνης θαλασσίας αἷμα ξηρὸν σὺν κυμίνῳ ἀγρίῳ, πυτία λαγωοῦ, αἰδοίου ἐλάφου ἄρρενος 〈· α′ ξηροῦ, ἀκάνθης λευκῆς 〈σπέρμα〉, συκῆς φύλλα, ἀκόρου ῥίζα, φι〈λεταιρίου φύλλα〉 καὶ ἡ ῥίζα·
ἔχιον, χαμαίδρωψ, νάρδου Συριακῆς ῥίζα, ἀριστολοχείας μακρᾶς ῥίζα, σμύρνιον, ἀπαρίνης χυλός, λιβανωτίδος ῥίζα, πηγάνου ἀγρίου ῥίζα, βρυωνίας λευκῆς ἢ μελαίνης ῥίζα· ἀμπελόπρασον ἐσθιόμενον, ἀγαρικοῦ 〈· α′, ἀναγαλλίδος χυλός, ἄνησσον, περιστερεῶνος ῥίζα, ἀσπαράγου ἀφέψημα ἢ 〈τὸ〉 σπέρμα, ἀρκευθίδες·
ἀσφοδέλου ῥίζης 〈· γ′, Ἀσκληπιάδος ῥίζα,
ἀστέρος Ἀττικοῦ τὸ ἄνθος, ἀτρακτυλίδος ἄνθη καὶ τὰ φύλλα ὅσον δραχμὴ μία μετὰ πεπέρεως, πιστάκια λεῖα πινόμενα· βάτραχοι ζωμευθέντες καὶ ἐσθιόμενοι, βαλσάμου ὀποῦ ἢ καρποῦ 〈· α′, ἢ βδελλίου 〈· α′, ἢ γαλῆν σκελετεύσας καὶ ξηράνας δίδου 〈· β′· γεντιανῆς ῥίζης 〈· β′ μετὰ πεπέρεως καὶ πηγάνου, τοῦ δὲ χυλοῦ 〈· α′·γῆς Σαμίας τοῦ ἀστέρος 〈· β′, δαύκου σπέρματος 〈· β′, ἐγκέφαλοι ἀλεκτορίδων πινόμενοι, βάλανοι δρύιναι ἐσθιόμεναι, ἴριδος 〈· β′, Ελενίου ἀπόζεμα, ἐλαφοβόσκου ῥίζα καὶ σπέρμα· ἑλιχρύσου ἀπόζεμα. ἑρπύλλου ἀπόζεμα· ἐρυθροδάνου φύλλα καὶ καυλοί, ἐχίου ῥίζα καὶ φύλλα καὶ καυλὸς καὶ σπέρμα, τριφύλλου σπέρματος 〈· α′· καὶ τῶν φύλλων ὁμοίως·
τραγορίγανος, ἧπαρ κάπρου λεῖον ἐν οἴνῳ, ἠρύγγης ῥίζης 〈· α′ μετὰ σταφυλίνου σπέρματος, ἱππομαράθου ῥίζα καὶ σπέρμα, ἄμωμον [καὶ], κασσία, καρδάμωμον· καρκίνοι ποτάμιοι λεῖοι σὺν γάλακτι διεθέντες — ἧττον δὲ οἱ θαλάσσιοι —, κέστρου φύλλων 〈· β′, κινάμωμον, κλινοποδίου ἀπόζεμα, κόστου 〈· β′ μετὰ πεπέρεως ὀβολῶν β′, ὀρίγανος Ἡρακλεωτικὴ καὶ τὸ ἀπόζεμα αὐτῆς, κράμβης χυλός, κυκλαμίνου ῥίζα, κυπαρίσσου σφαιρία·
κύμινον καὶ 〈μάλιστα〉 τὸ ἄγριον, λαγωοῦ πυτία καὶ νεβροῦ, λεοντοπετάλου ῥίζα, μυρίκης ἀπόζεμα, μαράθου σπέρμα, μυρρίδος ῥίζα, αἱματίτης λίθος σὺν οἴνῳ· ἀριστολοχείας ῥίζης, σμύρνης, δαφνίδων, Τεντιανῆς, ἴσον ἑκάστου μέλιτι ἀναλημφθὲν πίνεται καὶ ἐπὶ τὴν πληγὴν ἐπιτίθεται, μελίας φύλλα σὺν οἴνῳ ἢ ὁ χυλὸς αὐτῶν· κἂν ἤδη ἀποθνῄσκῃ, οὖρον τὸ ἴδιον ποθὲν καὶ ἐπιτεθὲν μεγάλως ὠφελεῖ· ἢ ἄγχουσα, πλατάνου καρπός, κάρδαμον, κυπάρισσος, πίτυος φλοιὸς σὺν οἴνῳ, ἡλιοτρόπιον. (116) κεράσταις δὲ ἰδίως ἁρμόζει ἄμεως 〈· β′ μετὰ σμύρνης καὶ οἴνου.