De materia medica
Dioscurides Pedianus
Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.
67 ἱπποσέλινον· οἱ δὲ ἀγρίολον, οἱ δὲ ἀγριοσέλινον, οἱ [*](65 RV: ὀρεοσέλινον· οἱ δὲ πετροσέλινον ἄγριον, Ῥωμαῖοι ἄπιουμ, Αἰγύπτιοι ἀνωνίμ, Ὀσθάνης συνωβέα.) [*](8 SIM.: Pl. XX 118 — D. eup. II 112 (311) Ruf. 8 (ed. Ruelle) — eup. II 75 (287) — Scrib. Larg. c. 106 —eup. II 35 (248) — eup. II 106 (305) — Scrib. Larg. c. 144 — Cels. V 23, 3. Scrib. Larg. c. 176.) [*](8 EXC.: cf. Gal. XII 99. XIV 76. Isid. XVII 11. 2 (Pall. V 3, 2).) [*](14 SIM.: Pl. XX 117 (e S. N.) XIX 162 Garg. Mart. 26.) [*](14 EXC.: Orib. XI s. v. (ἱπποσέλινον — ἕλεσι); Ps. Ap. 106, Gal. XII 99. 128 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v); Isid. XVII 11,3 (Pall. V 3, 2); Hes. s. v. σμυρνεῖον cf. Gal. VI 638.) [*](1 δὲ] μέντοι ROrib.EDi: sed minora et obrotunda Dl ὑπομήκης ROrib. λεπτὸς δριμὺς R. δριμὺς λεπτὸς Di 2 δὲ om, Orib. ἐν τόποις ὀρεινοῖς (om. πέτραις καὶ) Orib. 3 post τόποις syn. add. A 4 ποθέντες FHADi 5 μίγνυται δὲ (om. N) καὶ ταῖς διουρητικαῖς δυνάμεσιν καὶ ἀντιδότοις R: μιγνυται καὶ ταῖς διουρητικαῖς καὶ θερμαντικαῖς δυνάμεσιν Di: καὶ ἀντιδότοις post δυνάμεσι transpos. E: virtutibus calidis et antidotis miscetur Dl 6 ταῖς θερμαντικαῖς A (ταῖς διουρητικαῖς superscr. A2) νομίζοντες E (ut videtur): corr. E2 7 εἶναι τὸ ὀρ. RE: εἶναι τὸ ἐν πέτραις Di φυόμενον· ἄλλο γάρ ἐστι τὸ πετροσέλινον Di πετροσέλινον om. RE) [*](8 num. cap. τπ Ο: τπβ Di: ογ E tit. περὶ πετροσελίνου FHADi σέληνον τὸ καὶ πετροσέληνον· τοῦτο φύεται Di 9 δὲ om, EDi ἔχον ἐοικὸς Di δριμύ Di: δριμύτερον καὶ om. A 10 καὶ ante et post οὐρητικόν add. E ἁρμόζει Di 11 ἐμπνευματώσεις καὶ κώλου E 13 ταῖς οὐρητικαῖς A καὶ (alt.) om. FHADi: eras. E2) [*](14 num. cap. τπα 0: τπγ Di: ρδ E tit. περὶ ἱπποσελίνου FHA: περὶ ἱπποσελήνου Di δὲ (pr.)] μὲν DiA γρίολον PFHA: γρίηλον Di: ἀγρίωλον R: ἀγριωβολον E: ariaeilon Dl: correxi) [*](15 C fol. 248v: N 117 mg. add. scabiosa N (m. rec.) ἄγριον om. A 16 Ὀσθάνης συνωβεα om. HADi: corruptum)
2 φύεται ἐν συσκίοις τόποις καὶ παῤ ἕλεσι. λαχανεύεται δὲ ὥσπερ τὸ σέλινον· καὶ ἡ ῥίζα δὲ ἑφθή τε καὶ ὠμὴ ἐσθίεται τά τε φύλλα καὶ οἱ καυλοὶ ἑφθά, καθ᾿ ἑαυτά τε καὶ μετά ἰχθύων σκευάζεται· καὶ ὠμὰ δὲ ταριχεύεται εἰς ἁλμαίας. δύναμιν δὲ ἔχει ὁ καρπὸς πινόμενος ἐν οἰνομέλιτι ἐμμήνων ἀγωγόν, θερμαίνει τε τοὺς ῥιγοῦντας πινόμενος καὶ συγχριόμενος στραγγουρίαις τε βοηθεῖ· καὶ ἡ ῥίζα δὲ τὰ αὐτὰ ποιεῖ.