De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

134 ἄσπληνος· οἱ δὲ σκολοπένδριον, οἱ δὲ ἡμιόνιον, οἱ δὲ σπληνιον, οἱ δὲ πτέρυγα καλοῦσι. φύλλα ἔχει σκολοπένδρῳ τῷ θηρίῳ ὅμοια, πλείονα ἀπὸ μιᾶς ῥίζχς, φυόμενα ἐν πέτραις καὶ τοίχοις τοῖς ἀπὸ τῶν κοχλάκων παλισκίοις, ἄκαυλα, ἀνανθῆ, [*](133 RV: ἀνδρόσακες· οἱ δὲ πικράδα, οἱ δὲ λεύκην, οἱ δὲ θαλασσίαν καλοῦσιν.) [*](134 RV: σκολοπένδριον· οἱ δὲ ἄσπληνον, οἱ δὲ σπλήνιον, οἱ δὲ ἡμιόνιον, οἱ δὲ πτέρυγα, οἱ δὲ λογχῖτις, οἱ δὲ Τεύκριος, οἱ δὲ Φρυγία, οἱ δὲ Φρυγῖτις, οἱ δὲ φιλτροδότις, προφῆται αἶμα γαλῆς.) [*](3 SIM.: Pl. l. s. D. eup. II 33 (276) — Pl. l. s. eup. I 234 (214).) [*](7 SIM.: (Theophr.] h. pl. IX 18, 7 (e Diocle) Andreas schol. Nic. Th. 684) P. XXVII 34 (e S. N. — Crat.).) [*](7 EXC.: Orib. XI s. v. (ἄσπληνος — χλωρά); cf. Gal. XI 841 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v. ἄσπληνον, σκολοπένδριον): Ps. D. de h. f. 40 (e D. lat. unde Isid. XVII 9, 87); Ps. Ap. 57; Hes. s. v. ἀσπλῆνις (immo ἄσληνος) ἡμιόνιον.) [*](15 SIM.: Ps. Ap 57.) [*](1 λευκή] λεπττή Dl: λευκὴ καὶ λεπτή E at cf. Pl. l. s. λεπτόκαρπος Dl Orib.E (corr, 02 et E2) πικρά] μικρά P: androsaces herba est alba, amara Pl. 2 κόμης E (κεφαλῆς superscr. E2) σπερμάτων HA 3 ἔχει om. A δυεῖν δραχμῶν NE 4 ἐπὶ τῶν E 5 χαρπὸς αὐτάρκης μετʼ ὄνου E 6 καὶ om. N) [*](7 num. cap. υμη 0: υν Di: ρυα E tit. περὶ ἀσπλήνου FHDi: om. H ἄσπληνος POrib.: ἄσπληνον reliqui post ἄσπληνος syn. e R add. Di: post καλοῦσι ADi: marg. H2 δὲ (pr.)] μὲν HA. σκολοπένδριον ab Andrea vocatur (schol. Nic. Th. 684) ἡμιόνιον om. E cf. [Theophr.] l. s. οἱ δὲ σπλήνιον om. Orib. 8 καλοῦσι om. Orib. σκολυπένδρῃ C: σκολοπένδρῃ NP0rib.: σκολο- πένδρῳ [Τηεοπηρ.] Ps. D. de h. f.: σκολοπένδρᾳ reliqui 9 ῥίζης περιεχόμενα RDi φυόμενα om. R: φύεται FHADi 10 τοίχοις] τύλοις C (superscr. A2): τύχοις N: τοίχοις καὶ E ἀπὸ] ἐκ Orib.E τῶν om. FHA κοχλίκων R (χλίκων superscr. A2) ἐν παλισκίοις Orib.: ad παλισκίοις schol. Paris. 0rib. (II 745 Dar.) παλισκίοις — ἄκαρπα om. R εὐανθῆ ἢ ἀνανθῆ E (corr. E2)) [*](11 C fol. 19: cap. om. C δὲ (pr.)] μὲν H) [*](13 C fol. 291v: N 134 σκολυπίνριον R: marg. add. N (m. rec.) sco- lopendrion . ceterac 14 ἡμιόνιον] alii ermion uocant Ps. Ap. (LL1: ermonion V) πτέρυξ Di λογχίτης CA alii loncitis Ps. Ap. Τεύκριος] ἀτεύκριος C. ἀτούριος NHADl: correxi coll. Ps. Ap. Itali yocant teucrion cf. Pl. XXV 45 15 φρυγίτης A. φιλτροδότης A cf. Ps. Ap. alii frigia, alii frigitis, alii feltodotres . . . prophete ema gales cf. D, IV 59)

144
ἄκαρπα, ἐντετμημένα ὡς τὰ τοῦ πολυποδίου, κάτωθεν ὑπόξανθα καὶ δασέα, ἄνωθεν δὲ χλωρά.

2 δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ἀπολζεσθέντα σύν ὄξει καὶ πινόμενα ἐπὶ ἡμέρας τεσσαράκοντα σπλῆνα τήκειν δεῖ δὲ καὶ καταπλάσσειν τὸν σπλῆνα τοῖς φύλλοις λείοις σύν οἴνῳ· βοηθεῖ καὶ στραγγουρίᾳ καὶ λυγμῷ καὶ ἰκτέρῳ καὶ λίθους τούς ἐν κύστει θρύπτει. δοκεῖ δὲ ἀτόκιον εἶναι καθʼ ἑαυτὴν καὶ μετὰ ἡμιόνου ὁπλῆς περιαπτομένη ἀσελήνου δὲ νυκτὸς ἡ ἡμέρας οὔσης φασὶ δεῖν αὐτὴν ὀρύσσειν εἰς ἀτόκιον.

135 ἡμιονῖτις, οἱ δὲ σπλήνιον· φύλλον ἀνίησιν ὅμοιον δρακοντίῳ, μηνοειδές, ῥίζαια δὲ ὕπεισι πολλαί, λεπταί· οὔτε δὲ καυλὸν οὔτε καρπὸν οὔτε ἄνθος φέρει. φύεται δὲ ἐν πετρώδεσι τόποις. γευσαμένῳ δὲ ἡ πόα στυπτική, σὺν ὄξει δὲ ποθεῖσα τήκει σπλῆνα.

136 ἀνθυλλίς· δισσή. ἡ μὲν γάρ τις φακῷ παραπλήσια φύλλα ἔχει καὶ κλωνία σπιθαμῆς τὸ ὕψος, ὀρθὰ δὲ καὶ τὰ [*](3 SIM.: {Theophr.] l. s. Zop. Orib. II 566) Pl. XXVII 34 D. eup. II 61 (272) 62 (274) — Pl. l. s. eup. II 4 (228) cf. Pl. XXVI 41 — eup. II 111 (310) — (Theophr.] l. s. Pl. XXVII 84 eup. II 95 (229)) [*](10 SIM.: Pl. XXV 54 (?)) [*](10 EXC.: Orib. XI (ἡμιονῖτις — στυπτική); cf. Gal. XI 884 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v.).) [*](15 SIM.: Pl. XXI 175 (e S. N.) cf. XXVI 84.) [*](15 EXC.: Orib. XI s. v. (ἀνθλλίς — κιχορίου cf. Gal. XI 833 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v.).) [*](1 ἔνκαρπα ἢ ἄκαρπα E (corr, E2) τὸ Orib.: τὰ τοῦ πολυποδίου ἢ τοῦ πολίου E (corr. E2) post πολυπ. add καυλὸν δὲ οὐ φέρει C ἄκαυλον δὲ (om. κάτωθεν —κλπρά) N 4 per dies XXX Pl. l. s.: diebus XXX Dl: ἐφʼ ἡμέρας λ ἢ καὶ μ (sic) E καὶ om. RE: post καταπλ. transpos. FHADi 6 στραγγ. καὶ δυσουρίᾳ E 7 δὲ καὶ E2 8 ὁπλῆς] σπληνὸς libri: correxi coll. D. eup. II 95 (200) ἄσπληνος βοτάνη καθʼ ἑαυτὴν καὶ σῦν ἡμιόνου ὁπλῇ περιαπτομένη· δεῖ δὲ ὀρύσσειν αὐτὴ ἀσελήνου νυκτὸς cf, [Theophr.] l. s. ἀσελήνῳ δὲ νυκτὶ R (om. ἡμέρας οὔσης RDi): ἀσελήνου νυκτὸς ἡμέρας δὲ οὔσης E (corr. Ε2) ἢ addidi coll. Ps, D, de h. f. haec si luna non videt vel die nel nocte collecta cum splene (!) mulae mulieribus ne concipiant alligatur 9 ἀρύσσειν αὐτὴν εἰς τὰ ἀτόκια E) [*](10 num. cap. υμθ O: υνα Di: ρμβ E tit. περὶ ἡμιονίτιδος FHADi ἡμιονίτης FA 11 δὲ post μηνοειδὲς eras. E2: sed oblonga Dl πολλαί om. E δὲ (alt.) om A 12 καρπὸν οὔτε καυλὸν Di δὲ om. Di 13 δὲ (pr.) om. FHA ἥτις σὺν ὄξει ποθεῖσα EDi 14 σπλῆνα ττήκει E) [*](15 num. cap. υν 0: υνβ Di cap. om. E tit. περὶ ἀνλλίδος FHADi post ἀνθθλλίς syn. e R add. Di: post δισσή A δισσή om. R τις om. Orib.] Di 16 κλωνία ἔχει Orib. τὸ addidi ὀρθά] ὁμοίως RA2)

145
φύλλα μαλακά· ῥίζα δὲ λεπτή, μικρά. φύεται ἐν ὑφάμμοις τόποις καὶ εὐηλίοις, γευομένῳ ὕφαλμος. ἡ δʼ ἕτέρα χαμαιπίτυῖ τὰ φύλλα καὶ τὰ κλωνία ἔοικε, δασύτερα μέντοι καὶ βραχύτερα· τὸ δʼ ἄνθος πορφυροῦν, βαρύοσμον ἰσχυρῶς, ῥίζα ὥσπερ κιχορίου.