De materia medica
Dioscurides Pedianus
Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.
112 βήχιον· οἱ δὲ πίθιον, οἱ δὲ πήχιον, οἱ δὲ πετρώνιον καλοῦσι. φύλλα ἔχει ὅμοια κισσῷ, μείζονα δέ, ἓξ ἢ ἑπτὰ ἀπὸ [*](1 SIM.: Pl. XXV 100 D. eup. II 114 (314) — Pl. XXV 127 — Pl. XXVI 32 eup. II 6 (229) — Pl. XXVI 44— eup. II 109 (306) — eup. II 37 (250) — Pl. XXVI 27 eup. II 32 (245) — Pl. XXVI 137 eup. II 34 247) — Pl. XXVI 100 eup. I 235 (216) — Pl. XXVI 151 eup. II 78 (291) — Pl. XXVI 140 eup. I 189 (193).) [*](15 SIM.: Pl. XXVI 30 (e S. N): XXIV 135 ex I. B).) [*](15 EXC.: Orib. XI s. v. (βήχιον — τόποις); Gal. XI 850 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v.); Hes. s. v. βήχιον (cf. Erot. s. v.).) [*](1 θερμαντικὴν στυπτικήν E 2 δὲ om. ΟD] ἀφεψημένη P: ἀφηψημένη F 8 θανασίμων R δηγμοὺς καὶ λυγμοὺς E καὶ δυσεντερίαν om. RE 4 δυεῖν δραχμῶν R: β (om. ὁλκὴ) HADi: ⋖ β ὁλκῆς E 5 ποιεῖ δὲ E 6 post σπάσματα 4 litt. eras. E2 καρδαμώμῳ N: cum cardamo Dl cf. D. eup. 32 (245) 7 ξηραι P: ξηρᾶ E: ξηρά reliqui: cum cardamo et melle accepto et resina sicca addita Dl cf. Pl. XXVI 27 ἐκλεικτῷ μιγεῖσα R. ἐν om. E ὑποχόνδρια χρονίως φλεγμαίνοντα NE 9 ἢ] καὶ E 10 καταπλασσομένη· τραύματα κολλᾶ· προστεθεῖσα δὲ E καὶ om. R 11 καὶ addidi 12 ὑπερσαρκήματα corr. E2 13 προειρημένα E ἐναργέστατον FHADi 14 Ποντικόν] λύδιον RA2·: λυδικὸν καὶ τὸ ποντικὸν καὶ κρητικὸν καὶ κιλίκιον E: ponticum creticum et livisticum omnibus melior est Dl: fort. καὶ τὸ Λυδικὸν e Dl addenda sunt) [*](15 num cap. υκς 0: υκη Di: ριθ E tit. περὶ βηχίου HADi post βήχιον syn. e R add. Di: post πετρώνιον A: mg. H2: syn. om. Orib. πίθιον] παρθένιον E πήχιον P. pecion Dl: ῥήχιον N: ῥίχιον Di: χίχιον FHA πέτωνον PF: πέτωμον H: πέγενον NADi: πέρπιτον E: periton Dl: correxi 16 ὅμοια κισσῷ] καθάπερ κισσοῦ Orib.)
2 ταύτης τὰ φύλλα λεῖα σὺν μέλιτι καταπλασσόμενα ἐρυσιπέλατα καὶ πᾶσαν φλεγμονὴν ἰᾶται· ὑποθυμιώμενα δὲ ξηρὰ εἰς ὑποκαπνισμὸν τοὺς ὑπὸ ξηρᾶς βηχὸς καὶ ὀρθοπνοίας ἐνοχλουμένους θεραπεύει, ὅταν χανόντες τὸν καπνὸν δέξωνται τῷ στόματι καὶ καταπίωσι· ῥήσσει δὲ καὶ τὰ ἐν θώρακι ἀποστήματα. τὸ δ᾿ αὐτὸ ποιεῖ καὶ ἡ ῥίζα ὑποθυμιωμένη καὶ ἔμβρυον τεθνηκὸς ἐκβάλλει ἐν ὑδρομέλιτι ἑφθὴ πινομένη.
[*](112 RV: βήχιον ἢ βήκιον· οἱ δὲ πήχιον, οἱ δὲ πετρίνη, οἱ δὲ πετρώνιον, οἱ δὲ πίθιον, οἱ δὲ παγγόνατον, οἱ δὲ χαμαιλεύκην, οἱ δὲ πρόχετον, οἱ δὲ ἀκρόφυλλον, οἱ δὲ χαμαίγειρον, Αἰγύπτιοι σααρθρά, Ῥωμαῖοι τουσσιλάγω, οἱ δὲ φαρφάριαμ, οἱ δὲ πουστουλάγω, Βέσσοι ἀσᾶ.)[*](7 SIM.: D. eup. I 170 (182) — Pl. XXIV 135 XXVI 30 eup. II 33 (245).)[*](1 αὐτῆς addidi post πρὸς inser. γῆν E κάτω] ἄνω NDiH (corr. H2) cf,. Pl. subalbida a terra, superne pallida: Dl. quae circa terra fuerint, alba sunt et superiora angulosa et viridia sunt et multa λευκά NOrib.Di 2 πρὸς τὰ om. Orib.E ἄνω] κάτω NDi 3 χλωρὸν ἢ ὠχρόν Ε (corr. E2) 4 τὸν καυλόν Di post τινὲς del. αὐτὸ E2 ἄκαυλον εἶναι (pro ὑπάρχειν) E Nigri sententiam impugnat D. cf. Pl. XXVI 30. D. praef. 7 5 ἡ ῥρίζα E ἄχρηστος om. Orib.NPl.: radi est illi tenuis et inutilis Dl: εὔχρηστος coni. Corn. propter sequentia φύεται δὲ Ε 6 καθύγρους Orib.: ἐν ὑγροῖς τόποις N 7 λεῖα om, E: post ἰᾶται colloc. 0: post καταπλασσόμενα N (in arch. mg. adscriptum fuit) 9 ἀποκαπνισμὸν N βηχὸς χρονίας E ὀχλουμένους NDi 10 ἐὰν E ὑποδέξονται E: δέξωνται post στόματι colloc. FHADi 12 καὶ (alt.) om. NDi ἔμβρυόν τε Di 13 post ὑδρομέλιτι inser. ὡς κυάθω E: cyatum unum Dl)[*](14 N fol. 29: cap. om. C ἢ βήκιον om. HDi πήχιον] ῥήχιον N: ῥίχιον Di: correxi 15 πετρώνιον] πέγενον NADi: πήγανον H2: correxi οἱ δὲ πίθιον om. A χαμαιλεύκη HDi: quidam eandem esse arcion et alio nomine chamaleucen putant Pl. XXVI 30 16 ἀρχόφυλλον libri: correxi cf. Salm. de hom. h. iatr. 53 χαμαιγιρον N: χαμαίγειρον Hp: χαμαίγαρον v: Pl. XXIV 135 folio populi, sed ampliore (sc. chamaeleuce i. e. bechion) 17 σααρθρά libri: fort. σαρθρά τουσσιλλάγω N: τουσιλλαγώ Di: cf. Pl. XXVI 30: marg. add. N (rec. man.) tusilago farfaria idem est φαρφαριάμ Di cf. Pl. XXIV 135. ind. I 24 18 de Bessorum nom ef. Tomaschek l. s. 28)