De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

48 σαμψουχίνου σκευασία· ἑρπύλλου, κασσίας, ἁβροτόνου, σισυμβρίου ἄνθους, μυρσίνης πετάλων, σαμψούχου, ἑκάστου αὐτῶν λαμβάνων στοχασμῷ πρὸς τὴν ἑκάστου αὐτῶν δύναμιν [*](3 SIM. Pl. XIII 13. Hices. (Ath. XV 689d).) [*](3 EXC. Aet. I s. v. ἔλαιον τήλινον (═ Nic. M. XVI 17). Zach. m. m. VI 10 (123).) [*](10 SIM. D. I 110 (149) 106 (147).) [*](20 SIM. Pl. XIII 10. XXIII 163; Hices. (Ath. XV 689c).) [*](20 EXC. Zach. m. m. VI 10 (123).) [*](3 num. cap. μζ QDi: νβ΄ Dl tit. τήλινον H: περὶ τηλίνου Da: τηλίνου σκευασία FDi τηλίνου σκευασία omi. HDiDa τήλεος F ἐννέα (θ) QDaDl Zach: ε DiAet. 4 πέντε (ε) QDaDlZach: θ Di: ξέστας η Aet. 5 κνῶν τρίτον (om. ἐκ. ἡμ.) H: κινῶν τρίτον τῆς ἡμέρας Aet. 6 τοῦ addidi 7 τῆς om. DaZach. κυπείρου Di 10 δὲ om. Zach. 11 σκληρώμασι Di: πρὸς τὰς ἐν μήτρᾳ σκληρίας Aet. 12 ἐγχυματίζεται H 13 δακτύλῳ DiDaZach. 14 καὶ om. H 15 ἀποσμήχει Zaci. πρὸς κατακ. καὶ χ. ποιεῖ Di ὠφελεῖ addidi 17 μὴ post λίαν add. H τὴν — ὀσμήν om. Da (spatio relicto) 18 ὀδμὴν H σμιχ F) [*](20 num. cap. μη QDi: νγ΄ Dl tit. σαμψύχινον H: περὶ σαμψυχίνου Da: σαμψυχίνου σκευασία [Di: περὶ σκευασίας σαμψυχίνου σαμψυχίνου σκευασία om. HDiDa σαμψουχίνου scripsi coll. D. III 39, Hices. l. s. ἁβροτόνου om. Da 21 ἄνθους om. H σαμψύχου libri: correxi 22 αὐτῶν (pr.) om. Di λαμβάνων — αὐτῶν om, HDa στοχασμὸν Zach. αὐτῶν (alt.) om. Zach.)

46
ἀποβλέπων, κόπτε ἐν τῷ αὐτῷ πάντα καὶ ἐπίχεε ἐλαίου ὀμφακίνου τοσοῦτον, ὥστε μὴ κατακρατεῖσθαι τὴν δύναμιν τῶν ἐν αὐτῷ βρεχομένων, καὶ ἔασον ἡμέρας τέσσαρας καὶ ἔκθλιβε, καὶ πάλιν τὸ αὐτὸ πλῆθος τῶν αὐτῶν προσφάτων ἀπόβρεχε τὸν ἴσον χρόνον καὶ ἐξίπου ἔστι γὰρ εὐτονώτερον. ἐκλέγου δὲ τὸ μελάγχλωρον τῇ χρόᾳ, σαμψούχου πολλῆς ὄζον, μετρίως δριμύ.

2 δύναμιν δὲ ἔχει θερμαντικήν, λεπτυντικήν, δριμεῖαν. ποιεῖ δὲ πρὸς μύσιν καὶ διαστροφὴν ὑστέρας καὶ ἔμμηνα καὶ δεύτερα ἐπισπᾶται καὶ πνίγας ὑστερικὰς ἀνακτᾶται ὀσφύων τε καὶ βουβώνων ἀλγήματα πραύνει. σὺν μέλιτι δὲ αὐτῷ χρῆσθαι βέλτιον, ἐπειδὴ τῇ σφοδρᾷ στύψει σκληρύνει τοὺς τόπους· λύει καὶ κόπους συγχριόμενον, εἴς τε τὰ ἐπὶ τῶν ὀπισθοτονικῶν καταπλάσματα ἐπιτηδείως μείγνυται καὶ τῶν ἄλλως σπωμένων.