The Epistle to Diogentus

κατοικοῦντες δὲ πόλεις ἑλληνίδας τε καὶ βαρβάρους, ὡς ἕκαστος ἐκληρώθη, καὶ τοῖς ἐγχωρίοις ἔθεσιν ἀκολουθοῦντες ἔν τε ἐσθῆτι καὶ διαίτῃ καὶ τῷ λοιπῷ βίῳ θαυμαστὴν καὶ ὁμολογουμένως παράδοξον ἐνδείκνυνται τὴν κατάστασιν τῆς ἑαυτῶν πολιτείας.

πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ̓ ὡς πάροικοι: μετέχουσι

γαμοῦσιν ὡς πάντες, τεκνογονοῦσιν: ἀλλ̓ οὐ ῥίπτουσι τὰ γεννώμενα.

τράπεζαν [*](II Cor. 10, 3; Rom. 8, 12. 13) κοινὴν παρατίθενται, ἀλλ̓ οὐ κοίτην.

ἐν σαρκὶ τυγχάνουσιν, ἀλλ̓ οὐ κατὰ σάρκα ζῶσιν. [*](Philipp. 3, 18-20)

ἐπὶ γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ̓ ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται.

πείθονται τοῖς ὡρισμένοις νόμοις, καὶ τοῖς ἰδίοις βίοις νικῶσι τοὺς νόμους.

ἀγαπῶσι πάντας, καὶ ὑπὸ πάντων διώκονται. [*](II Cor. 6, 9)

ἀγνοοῦνται, καὶ κατακρίνονται: θανατοῦνται, [*](II Cor. 6, 10) καὶ ζωοποιοῦνται.

πτωχεύουσι, καὶ πλουτίζουσι πολλούς: πάντων ὑστεροῦνται, καὶ ἐν πᾶσι περισσεύουσιν.

ἀτιμοῦνται, καὶ ἐν ταῖς ἀτιμίαις δοξάζονται. βλασφημοῦνται, καὶ δικαιοῦνται. [*](I Cor. 4, 12)