Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. οὕτως καὶ αὐτοὶ οἱονεὶ φυτὰ ὄντες
  2. προσερριζώμεθα π(ρòς) τὸν ἀέρα καὶ ἐν
  3. κεινήσει ἐσμ(ὲν) μεταχωροῦντες νῦν
  4. μὲν ἐπὶ τάδε, οὖδις δὲ ἐπ’ ἄλλην.
  5. εἰ δὲ ταῦτα, φανερὸν ὡς κυριώτατόν (ἐστιν)
    6. [*](VI 14] HippocBATEs de flat. 3 [VI 94, 1 L.]: πνεῦμα δὲ τὸ μὲν ἐν τοῖσι σώμασι φῦσα καλεῖται, τὸ δὲ ἔξω τῶν σωμάτων ὁ ἀήp. οὗτος δὲ μέγιστος ἐν τοῖσι πᾶσι τῶν πάντων δυνάστης ἐστίν. Ibidem 4 [VI 96,1] διότι μὲν οὖν ἐν τοῖς ὅλοις (sic scripsi ex ὁδοῖς cod. A: ceteri τοῖσιν ἄλλοισιν) ὁ ἀὴρ ἔρρωται, εἴρηται. τοῖς δ’ αὖ θνητοῖσιν οὗτος αἴτιος τοῦ βίου καὶ τῶν νούσων τοῖσι νοσέουσι. Ibidem 5 [VI 96, 13 L.] οὐκ ἄλλοθέν ποθεν εἰκός ἐστι γίνεσθαι τὰς ἀρρωστίας ἢ ἐντεῦθεν, ὅταν τοῦτο πλέον ἢ ἔλασσον ἢ ἀθροώτερον γένηται ἢ μεμιασμένον νοσηροῖσι μιάσμασι ἐς τὸ σῶμα ἐσέλθῃ.)[*](VI 22] DioscoRiDKs mater. med. IV 100 [I 593 Spr.]: στρατιώτης ὁ ἐπὶ τῶν ὑδάτων φυόμενος, οἱ δὲ ποτάμιον στρατιώτην καλοῦσιν [Αἰγύπτιοι τιβούς(?), προφῆται αἷμα ὠνόμασται δὲ διὰ τὸ ἐπινήχεσθαι τοῖς ὕδασι καὶ χωρὶς ῥίζης ζῆν. φύλλον δὲ ἔχει ἀειζώου ὅμοιον, μεῖζον μέντοι καὶ ψυκτικὴν ἔχον δύναμιν, ἐφιστάνον τὰς ἐκ νεφρῶν αἱμορραγίας πινόμενον. τραύματά τε ἀφλέγμαντα τηρεῖ καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ οἰδήματα σὺν ὄξει καταπλασσόμενον ἰᾶται. ex eodem auctore (Sextio Nigro, cf. Welimaun Herm. XXIV 530 sqq.) Plinius b. n. XXIV 169: celebratur autem et a Graecis stratiotes, sed ea in Aegypto tantuin et inundatione Nili nascitur, aizoo similis ni maiora haberet folia. refrigerat mire et volnera sanat ex aceto intita, item ignis sacros et suppurationes. sanguinem quoque qui defluit a renibus pota cum ture masculo mirifice sistit (cf. Hermes XX VIII 424 1))[*](VI 13 K ταῦτα—ἁνὴρ in margine suppl. P 14 K 20 K 22 K γε vel τι P)
    10
    [*](VI)
  6. τὸ πνεῦμα. τούτ(ων) ἐκκειμέν(ων), ὅταν γέν(ηται)
  7. περισσώμα<τα>, ἀπὸ τούτων γί(νονται) φῦσαι, αἳ δὴ
  8. τὰς νόσους ἀποτελοῦσι· παρά τε τὴν
  9. διαφορὰν τ(ῶν) [φ]υσῶν ἀποτελοῦνται αἱ
  10. [σαι]. ἐὰν μ(ὲν) γὰρ πολλαὶ ὦσί,
  11. ἐὰν δὲ ἐλάχισται, πάλι νόσους ἐπιφέρουσι·
  12. παρά τε τὴv μεταβολὴν τῶν φυσῶ(ω)
  13. γίνονται αἱ νόσοι· διχῶς δὲ μεταβάλλουσιν
  14. ἢ ἐπὶ τὸ ὑπέρμετρον θερμὸν
  15. ἢ ἐπὶ τὸ ὑπ[έ]ρμετρον ψυχρόν. καὶ ὁποίως ἂν
  16. γ[έ]νηται ἡ μεταβολή, νόσους ἀποτελεῖ.
  17. [καὶ ὡ]ς μ(ὲv) ὁ ’Αριστοτέλης
  18. περὶ ‘Ιπ[ποκράτο]υς, ταῦτα. * * ὡς δὲ
  19. αὐτὸς ‘Ιπποκράτης λέγει, γί(νεσθαι) τὰς νόσους
  20. [π(αρὰ) τὰς διαφορὰς τ(ῶν) ἐν τῇ συστά]σει