Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. ἐν[τ]ρέχεια. [ἀλλ' ἐπὶ ἐκεῖνα ἴωμ(εν)] νῦν· ὅταν
    2. [*](I 21—22 K 39 ουτωι P 42 sqq. sensum talem divino: ἀπὸ τοῦ καὶ περὶ τὴν ζωτικὴν δύ(ναμιν) (εἶναι) κ(ατ)ωνόμασται· ὡς ὁμοίως δὲ ψυχικὰ τὰ περὶ ὑ(πάρχοντα) τοῖς σώμασιν, ὥστε δυ(νάμεις) ἰδίας κ(ατ)ωνομάσθαι ταῦτα τήν τε ζωτικήν κτλ.)
    3
    [*](II)
  2. λέ[γ]ωμεν συ[νίσ]τασθαι [κ(ατὰ)] τὴν
  3. πά[θ]η, περὶ τ[ὴν] ὅλην λέ[γομ](εν) καὶ περὶ
  4. τὸ [μ]έρος αὐτ[ῆ]ς τὸ λογισ[τι]κόν. * τ(ῶν)
  5. ψυχ[ικ]ῶν παθ[ῶ]ν ἃ μ(έν) (ἐστιν) [κ(ατὰ) φ]ὐσιν,
  6. παρὰ φ[ύ]σιν. παρ[ὰ] φύσιν μ(ὲν) [δι]αθετικὸν
  7. ψυχῆς κτὰ κείνησιν [ἢ σ]χέσιν
  8. φύσιν, κατὰ φ[ύ]σιν δὲ δια[θε]τικὸν ψυχῆς
  9. κ[α]τὰ κείνησιν ἢ σ[χέ]σιν κ(ατὰ) φ<ύ>σιν.
  10. αὕτη [μ]ὲν ἡ τε[χ]νολογία [τ(ῶν)
  11. οἷς καὶ ἡμ<ε>ῖς ἑπόμεθα. κ(ατα)[. . . ]ουσιν
  12. καὶ με[τ]ριοπαθ<ε>ίας περὶ τ[ὸν] σοφόν. καί
  13. τὰς μ[ε]τριοπαθ<ε>ίας νε[ῦρα] (εἶναι)
  14. [οἱ] δὲ νεώτεροι, [τοῦ]τ' (ἔστιν)
  15. κατὰ φύσ[ιν] πάθος οὐδὲν κ(ατα)[λεί]πουσιν
  16. ψυχῆς. [ταύτηι] γ(άρ) φ(ασιν) ἐνφ[έρ]εσθαι
  17. παρὰ φύ[σι]ν ἐκ τῆς πάθ[ους φ]ωνῆς· ἧι
  18. καὶ τὸ π[ά]θος ἀ[π]έδοσαν· π]ἀθος (ἐστὶν)
  19. ὁρμὴ πλ[εο]νάζουσα, τῆς ὁρ[μ]ῆς αὐτοῖς
  20. ἐξακ[ουο]μένης ουχὶ ἀν[τὶ] τῆς ὑπερ-