Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. τούτ(ων) ἢ ἑνὸς αὑτ(ῶν) γί(νεσθαι) ταύτην τήν]
  2. μεταβολήν, ἣ κ(ατὰ) τὸν α[ὐτὸν τόπον γι(νομένης0 τῆς]
  3. συμμίξεως κ(ατὰ) φύσιν γ(ίνεται)· ἐὰν δ᾿ ἐν τῶι]
  4. σώματι [γινεται] χωρισ[θῇ τι ἀπὸ τ(ῶν)
  5. νόσους γί(νεσθαι). νοσεῖν δὲ καὶ ἀ[φ᾿ ὧνπερ ἐχω-]
  6. ρίσθη[σαν] τόπων καὶ εἰς οὓσπερ ἐχώ-]
  7. ρησεν. Μενεκράτ[η]ς δὲ 6 Ζε[ὺς ἐπι-]
  8. κληθεὶς ἐν Ἰατρικῆι δ[ε]ῖξίν τινα τ(ῶν)]
  9. σωμάτ(ων) ἐκτιθέμενος καὶ [μέλλ(ων)
  10. τὰ πάθη, πρότερον περὶ τ(ῶν) πο[ιοτήτων]
  11. πολυπραγμον(ῶν) τ(ῶν) σωμάτ(ων), συν[εστάναι]
  12. λέγει τὰ σώματα ἐκ τ(ῶν) τεσ[σάρων]
  13. στοιχείων, β μ(ὲν) θερμῶν, [β δὲ ψυχρῶν·
  14. θερμῶν μ(ὲν) αἳματος <καὶ> χολῆς,
  15. δὲ πνεύματος καὶ φλέγμα[τος. * καὶ]
  16. τούτ(ων) μ(ὲν) δὴ μὴ στασιαζόντ(ων), ἀ[λλ᾿ εὐκρό-]
    17. [*](XIX 8] Hirrochrates de natura hom. 4 [ VI 38, 19 L. cf. Galen. de plac. Hipp. et Plat. p. 677,13 ss. M.]: τὸ δὲ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου ἔχει ἐν ἐωυτῷ αἷμα καὶ φλέγμα καὶ χολὴν ξανθήν τε καὶ μέλαιναν, καὶ ταῦτά ἐστιν αὐτῷ ἡ φύσις τοῦ σώματος καὶ δι' αὐτὰ ἀλγεῖ καὶ ὑγιαίνει. μὲν οὖν μάλιστα, ὅταν μετρίως ἔχῃ ταῦτα τῆς πρὸς ἄλληλα δυνάμιος καὶ τοῦ πλήθεος καὶ μάλιστα μεμιγμένα ᾖ. ἀλγεῖ δ᾿ ὅταν τούτων τι ἔλασσον ἢ πλέον χωρισθῇ ἐν τῷ σώματι καὶ μὴ κεκρημένον ᾖ τοῖσι πᾶσιν. ἀνάγκη γάρ, ὅταν τούτων τι χωρισθῇ καὶ ἐφ᾿ ἑωυτοῦ στῇ, οὐ μόνον τοῦτο τὸ χωρίον, ἔνθεν εξέστη, ἐπίνοσον γίγνεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἔνθα ἂν στῇ καὶ ἐπιχυθῇ ὑπερπιμπλάμενον ὁδύνην τε καὶ πόνον παρέχειν. καὶ γὰρ ὅταν τι τούτων ἔξω τοῦ σώματος ἐκρυῇ πλέον τοῦ ἐπιπολάζοντος, ὀδύνην παρέχει ἡ κένωσις· ἤν τ᾿ αὖ πάλιν εἴσω ποιήσηται τὴν κένωσιν καὶ τὴν μετάστασιν καὶ τὴν ἀπόκρισιν ἀπὸ τῶν ἄλλων, πολλὴ αὐτῷ ἀνάγκη διπλῆν τὴν ὀδύνην παρέχειν κατὰ τὰ εἰρημένα, ἔνθεν τε ἐξέστη καὶ ἔνθα ὑπερέβαλεν.)[*](ΧΙΧ 18] cf. Ephippi Peltasta fr. 17 [II 260 Kock. cum not.]. Ael. V. H. XII 51)[*](XIX 5 extr. ουτ΄ in sinistro marg. col. XX 5 P 7 θάτερον θατέρου] cf. Hippocr. q. f. de locis in hom. 1 [VI 276. 278 L.] τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ νοῦσον ποιεῖ. compilator unum sed primarium contrariorum par respicit 7. 8 ἀποτελεῖν K 18 K 22—30 K)
    35
    [*](XIX)
  17. των διακειμέν(ων) ὑγιαίνει<ν> τ[ὸ
  18. δυσκρότως δὲ ἔχόντων νο[σεῖ<ν>.
  19. γ<ὰρ> ἐκ τ(ῶν) ἡμετέρων σω[μάτων
  20. γματα, δοθίονας κ[αὶ τὰ τούτοις ὅμοια.]