Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. τὰς ἐπιθυμίας τα[πεινοῖ τοῖς εἰδώλοις,]
  2. τόν τε πνεύμονα π(ρὸς) τῆι κ[αρδίαι, ἦς ὀξεῖα]
  3. ἡ φύσις, μαλακὸν τὰ[σσει σπόγγον, ἵνα]
  4. ἡ καρδία, φ(ησίν), κυκινοκ[εἰνητος οὖσα ἀλ-]
  5. λομέην μὴ [ῥηγνύηται. * τὸν δὲ σπλῆνα]
  6. λέγει ἐγμαγ[εῖ]ο[ (εἶναι) ἕτοιμον ἀεὶ π(αρα)κείμ(εν)ον,]
  7. ἐπειδήπερ νοσο[ῦντι μὲν τῶι ἥπατι καὶ]
  8. αὐτὸς συννο[σεῖ] καὶ [συναύξεται, τῶι δὲ]
  9. ὑγιαίνοντι συνογιαίνει, [ἁεὶ ἄγων αὐτὸ]
  10. εἰς τὸ κατὰ φύσιν. καὶ περὶ τῆ[ς ψυχῆς]
  11. δὲ ταῦτα. * λέγει δὲ γί(νεσθαι) τὰς νό[σους]
  12. τριχῶς, ἣ παρὰ τὰ στοιχεῖα [ἣ παρὶ τὴν]
    13. [*](XVII 2] Plato Tim. p. 70 CD: τῇ δὲ δὴ πηδήσει τῆς καρδιας ἐν τῇ τῶν δεινῶν προσδοκίᾳ καὶ τῇ τοῦ θυμοῦ ἐγέρσει, προγιγνώσκοντες ὅτι διὰ πυρὸς ἡ τοιαύτη πᾶσα ἔμελλεν οἴδησις γίγνεσθαι τῶν θυμουμένων, ἐπικουρίαν αὐτῇ ημχανώμενοι τὴν τοῦ πλεύμονος ἱδέαν ἐνεφύτευσαν, πρῶτον μὲν μαλακὴν καὶ ἄναιμον, εἶτα σήραγγας ἐντὸς ἔχουσαν οἶον σπόγγου κατατετρημένας, ἵνα τό τε πνεῦμα καὶ τὸ πόμα δεχομένη, ψύχουσα, ἀναπνοὴν καὶ ῥᾳστώνην ἐν τῷ καύματι παρέχοι. διὸ δὴ τῆς ἀρτηρίας οχετοὺς ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἔτεμον, καὶ περὶ τὴν καρδίαν αὐτὸν περιέστησαν οἶον μάλαγμα)[*](XVII 4] HippocRATES de articulis [IV124, 15L.] ἡνάγκασται γὰρ (ὴ κληίς) πυκινοκίνητος εἶναι [cf. Galen. ad 1. c. XVIIIA 415 K.])[*](XVII 5] Plato Tiin. Ρ. 72 CD: ἡ δ' αὖ τοῦ γείτονος αὐτῷ ξύστασις καὶ ἕδρα σπλάγχνου γέγονεν ἐξ ἀριστερᾶς χάριν ἐκείνου, τοῦ παρέχειν αὐτὸ λαμπρὸν ἀεὶ καὶ καθαρόν, οἶον κατόπτρῳ παρεσκευασμένον καὶ ἕτομον ἀεὶ παρακείμενον ἐκμαγεῖον. διὸ δὴ καὶ ὅταν τινές ἀκαθαρσίαι γίγνωνται διὰ νόσους σώματος περὶ τὸ ἦπαρ, πάντα ὴ σπληνός καθαίρουσα αὐτὰ δέχεται μανότης, ἅτε κοίλου καὶ ὑμανθέντος. ἀναίμου ὑφανθέντος. ὅθεν πληρούμενος τῶν ἀποκαθαιρομένων μέγας καὶ αὐξάνεται, καὶ πάλιν, ὅταν καθαρθῇ τὸ σῶμα, ταεινούμενος)[*](XVII 11] Plato Tim. p. 81 E. 82 A– E: τὸ δὲ τῶν νόσων ὅθεν ξυνίσταται, δῆλόν που καὶ παντί. τεττάρων γὰρ ὅντων γενῶν, ἐξ ὦν συμπέπηγε τὸ σῶμα, γῆς πυρὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος, τούτων ἡ παρὰ φύσιν πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ τῆς χώρας μετάστασις ἐξ οἰκείας ἐπ' ἀλλοτρίαν γιγνομέη, πυρός τε αὖ καὶ τῶν ἑτέρων, ἐπειδὴ γένη πλείονα ἐνὸς ὅντα τυγχάνει, τὸ μὴ προςῆκον ἔκαστον ἑκαστον ἑαυτῷ προσλαμβάνειν καὶ πάνθ' ὅσα τοιαῦτα στάσεις καὶ νόσους παρέχει. παρὰ φύσιν γὰρ ἑκάστου γιγνομένου καὶ μευισταμένου θερμαίνεται μὲν ὅσα ἄν ξηρὰ δὲ ὄντα εἰς ὅστερον γίγνεται καὶ κοῦφα δὴ καὶ βαρέα, καὶ πάσας πάντη μεταβολὰς δέχεται. μόνως γὰρ δή, φαμέν, ταὑτὸν ταὐτῷ κατὰ ταὐτὸ καὶ ὡσαύτως καὶ ἀνὰ λόγον προσγιγνόμενον καὶ ἀπογιγνόμενον ἐάσει ταύτὸν ὂν αὑτῷ σῶν καὶ ὑγιές μένειν. ὅ δ' ἂν πλημμελήσῃ μελήσῃ τι τούτων ἐκτὸς ἀπιὸν ἢ προσιόν, ἀλλοιότητας παμποικίλας καὶ νόσους φθοράς τε ἀπελορους παρέξεται. δευτέρων δὴ ξυστάσεων αὖ κατὰ φύσιν ξυνεστηκυιῶν δευτέρα κατανόησις νοσημάτων τῷ βουλομένῳ γίγνεται ξυννοῆσαι. μυελοῦ γὰρ ἐξ ἐκείνων ὁστοῦ τε καὶ σαρκός)[*](XVII 4 πυκινοκείνητος umbras Htterarum secutus K; cf. test. 5 ῥηγνύηται] prima littera Ρ vel γ, ι, φ, ψ 6 εγμαγηο Ρ; ultima ante iac. littera ο, certe non V 7 K 8 συννοσεῖ K 10–12 K 11 δὲ] cf. 44)
    30
    [*](XVII)
  13. γένεσιν τῶν σωμάτων ἢ παρὰ τ[ὰ τούτ(ων)]
  14. περισσώματα. καὶ παρὰ μὲν τὰ στ[οιχεῖα]
  15. YivovTai [νόσοι], ὅταν ἢ πλείονα γἐνη
  16. εἶδος μεταβάλῃ ἢ ἐν ἀνοικείωι καθί-]
  17. σῃ. καὶ γ(ὰρ) πλείονα γενόμενα τα[ῦτα]
  18. τὰ στοιχεῖα νόσους κ(ατα)σκευάζ[ει διὰ]
  19. τὸ πλῆθος. * καὶ μὴ[ν] καὶ ἐγβάν[τα τοῦ]
  20. οἰκείου εἴδους πάλι ἐνποιεῖτ[