Iatrica Fragmenta Reliqua

I. [Fragm. V. Rose 335 Berol., 373 Lips.]

Galenus in comm. ad I Hipp. de nat. hom. (XV 25 sq. K.): καὶ Θεόφρστος δ᾿ ἂν ἐν ταῖς τῶν Φθσικῶν δοξῶν ἐπιτομαῖς τὴν Ξενοφάνους δόξαν, εἴπερ οὕτως εἶχεν, ἐγεγράφει. καὶ σοι πάρεστιν, εἰ χαίροις τῇ περὶ τούτων ἱστορίᾳ, τὰς τοῦ Θεοφράστου βίβλους ἀναγῶναι, καθ᾿ ἃς τὴν ἐπιτομὴν ἐποιήσατο τῶν Φυσικῶν δοξῶν, ὥσπερ γε πάλιν εἰ τὰς τῶν παλαιῶν ἰατρῶν δόξας ἐθέλοις ἱστορῆσαι, πάρεστί σοι τὰς τῆς ἰατρικῆς συναγωγῆς ἀναγνῶναι βίβλους, ἐπιγεγραμμένας μὲν Ἀριστοτέλει, ὁμολογουμένας δὲ ὑπὸ τοῦ Μένωνος, ὃς ἦν μαθητὴς αὐτοῦ, γεγράφθαι, διὸ καὶ Μενώνεια προσαγορεύουσιν ἔνιοι ταυτὶ τὰ βιβλία. δῆλον δὲ ὅτι καὶ ὁ Μένων ἐκεῖνος, ἀναζητήσας ἐπιμελῶς τὰ διασῳζόμενα κατ' αὐτὸν ἔτι τῶν παλαιῶν ἰατρῶν βιβλία, τὰς δόξας αὐτῶν ἐκεῖθεν ἀνελέξατο. τῶν δ᾿ ἤδη διαφθαρμένων παντάπασιν, ἢ σῳζομένων μέν, οὐ θεωρηθέντων (?) δ᾿ αὐτῷ, τὰς γνώμας οὐκ ἠδύνατο γράψαι. κατὰ ταῦτ᾿ οὖν τὰ βιβλία χολὴν ξανθὴν ἢ μέλαιναν ἢ φλέγμα στοιχεῖον ἀνθρώπου φύσεως οὐκ ἂν εὅροις οὀδ᾿ ὑφ᾿ ἑνὸς εἰρημένον, αἶμα δὲ καἲ τῶν μεθ᾿ Ἱπποκράτην φαίνονται πολλοὶ μόνον εἶναι νομίζοντες ἐν ἡμῖν, ὥστε καὶ τὴν πρώτην γένεσιν ἡμῶν ἐξ αὐτοῦ γίγνεθαι, καὶ τὴν μετὰ ταῦτα τὴν μήτραν αὔξησιν καὶ ἀποκυηθέντων τελείωσιν.

II. [R. 336 B. 347 L.]

Laertius Diogenes V 61: γεγόνασι δὲ Στρατωνες ὀκτώ· πρῶτος Ἱσοκράτους ἀκροατής· δεύτερος αὐτὸς οὖτος [philosophus]. τρίτος ἰατρός, μαθητὴς Ἐραστστράτου, ὡς δέ τινες, τρόφιμος, . . . ἕβδομος ἰατρὸς ἀρχαῖος ὡς Ἀριστοτέλης φησίν.

ΙΙΙ. [R. 337 B. 375 L.]

Plutarchus Quaest. conviv. VIII 9, 3: καὶ μὴν ἔν γε τοῖς Μενωνείοις σημεῖον ἡπατικοῦ πάθους ἀναγέγραπται τὸ τοὺς κατοικιδίους μῦς ἐπιμελῶς παραφυλάττειν καὶ διώκειν.

IV. [R. 339 B. 377 L.]

Caelius Aurelianus acut. morb. II 13 [ed. Amman Amstel. 1722 p. 110]: hanc [pleuritidem] definiens primo De adiutoriis libro Aristoteles sic tradendam credidit. ‘pleuritis, inquit, est liquidae materiae coactio sive densatio.’ nec tamen disseruit, utrumne totius falsissimum , si quidem phlebotomati aegrotantes liquidum sanguinem redduntj, an vero particulae. sed cum hoc tacuit, necessarium praetermisit.

V. [R. 341 B. 379 L.]

ESCOLAPIUS q. d. de morbis p. VIII (post Physicam Hildegardis etc. ed. lo. Schottus Arg. 1533): iracundia irritantur [melancholici] cum mentis perversitate insaniunt, ut maniaci: in vociferatione solum differunt Aristotele philosopho testante.

VL [R. 340 B. 378 L.]

Caelius Aue. chronic. morb. I 5 [ed. Amman p. 336] : alii frigidis usi sunt rebus [contra manian], passionis causam ex fervore uenire suspicantes, ut Aristoteles et Diocles.

VIL [R. 338 B. 376 L.]

Plinius H. Ν. XXVIII 74: peculiariter valet [lac] potum contra venena quae data sint e marino lepore, bupresti et aliis, ut Aristoteles tradit dorycnium; et contra insaniam quae facta sit hyoscyami potu.