Fabulae Aesopeae

Babrius

Babrius. Babrii Fabulae Aesopeae. Crusius, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1897.

  • Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει·
  • λύκον δʼ ἰδὼν παρόντα καὶ σαφῆ δείσας
  • ὄλεθρον οὕτως εἶπεν· „ὦ λύκε, θνῄσκω
  • μέλλω τʼ ἀποπνεῖν. σοὶ δὲ συμβαλὼν χαίρω·
  • σὺ μᾶλλον ἢ γὺψ ἢ κόραξ με δειπνήσεις.
  • χάριν δέ μοι δὸς ἀβλαβῆ τε καὶ κούφην
  • ἐκ τοῦ ποδός μου τὴν ἄκανθαν εἰρύσσας,
  • ὥς μου κατέλθῃ πνεῦμʼ ἀναλγὲς εἰς Ἅιδου.“
  • κἀκεῖνος εἰπών „χάριτος οὐ φθονῶ ταύτης“
  • ὀδοῦσιν ἄκροις σκόλοπα θερμὸν ἐξῄρει.
  • ὃ δʼ ἐκλυθεὶς πόνων τε κἀνίης πάσης
  • τὸν κνηκίην χάσκοντα λακτίσας φεύγει,
  • ῥῖνας μέτωπα γομφίους τʼ ἀλοιήσας.
  • „οἴμοι“, λύκος „τάδʼ“ εἶπε „σὺν δίκῃ πάσχω·
  • τί γὰρ ἄρτι χωλοὺς ἠρξάμην ἰατρεύειν,
  • μαθὼν ἀπʼ ἀρχῆς οὐδὲν ἢ μαγειρεύειν;“

    • Ὅτι οἱ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιτηδεύμασι ἐπιχειροῦντες, εἰκότως δυστυχοῦντες βλάβην ἑαυτοῖς ἐπιφέρουσι.

    [*](122, 9 cf. 75, 13 | 14 me = 115, 11 | 15 i = 115, 12; cf. 129, 23 sq.)[*](122 B 106 P1 64, F 134 (A 227); myth p. 218, tetr. I 21; 11. 12 Suid., epim. Georg. || 1 σκόλωπα A m. pr., corr. m. r. 4 τʼ Bk. δʼ A || 5 δειπνήσει A., em. Bss; σοῦ δεῖπνον γενέσθαι BF || 7 ἄκανθαν ipse A | εἰρύσας A, corr. Fx Lm, —σσαις Bgk || 8 ἄναλγες A. | σκόλοπα, λο ex λω m. pr. 10 ἐξήρει A || 11. 12 Suid. s. κνηκίας· ὁ λύκος· Β. ἐν τοῖς μυθικοῖς | κἀνίης S, καὶ ἀναιδείης A | κνακίαν A, κνη- S, cf. 113, 2 | λακτήσας A, -ίσας BFS || 13 τʼ del. Bgk Schnw | ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας συγκλάσας BP1, sim. (θλάσας) F 15 ἄρτι, ρ ex ν m. pr. A | ἠνξάμην A || Epim. Georg. l p. 67 Bss | ἐπιτηδεύειν A Georg., em. Eb Bgk)
    111
  • Ὄρνιθος ἀγαθῆς ᾠὰ χρυσὰ τικτούσης
  • ὁ δεσπότης ἐνόμισεν ἐντὸς εὑρήσειν
  • χρυσοῦ μέγιστον ὄγκον, ὅνπερ ὠδίνειν·
  • θύσας δὲ ταύτην εὗρε τὴν φύσιν πάσαις
  • τὰ πάνθʼ ὁμοίην οὖσαν. ἀθρόως δʼ ἕξειν
  • μέγιστον ὄλβον ἐλπίσας τε καὶ σπεύσας
  • ἀπεστερήθη τοῦ τὰ μικρὰ κερδαίνειν.

    • Ὅτι τοῖς παροῦσιν ἀρκείσθω τις καὶ τὴν ἀπληστίαν φευγέτω.

    [*](123 Tab. cer. 13 VIIro, B 112 P 68; Ac Cor. 136, F 153 tetr. l 37 Avian. 33 cf. Phil. LIlI p. 245 || ὠιὰ χρυσᾶ A, ωαχρυσα Τ, χρυσὰ ut BP1 Roeper Philol. 501; χρ. ὠ. B unde χρυσέʼ ᾠὰ Lm | in hoc versu desinit A fol. 42b, in mg. inf. ἵλεως κύριε γενοῦ τοῦ δούλου σου νίλου m. 3; cetera accesserunt ex Τ || 3 ωδεινειν Tab. || 5 ομοιαν Tab. | suppl. Cr ex 93, 5, an λοιπαῖς εὗρεν οὖσαν ὁμοίαν τῶν λοιπῶν ὀρνίθων B, sim. F; de exitu cf. 111, 18. 74, 13 || 6 μέγιστον ὄγκον Tab. Hesseling; ἀθρόον πλοῦτον BAc, em. Cr || Epim. servavit B, om. P1, qui fabulae 113 B =  120 A epim. subecit. Versus quos mala fraude in A ascripsit Minas non magis repeto quam Gitlbaueri tentamina, quibus nullum poetae verbum restitutum est)
    112
  • Ὀρνιθοθήρῃ φίλος ἐπῆλθεν ἐξαίφνης,
  • μέλλοντι θύμβρα καὶ σέλινα δειπνήσειν.
  • ὁ δὲ κλωβὸς εἶχεν οὐδέν· οὐ γὰρ ἠγρεύκει.
  • ὥρμησε δὴ πέρδικα ποικίλον θύσων,
  • ὃν ἡμερώσας εἶχεν εἰς τὸ θηρεύειν.
  • ὃ δʼ αὐτὸν οὕτως ἱκέτευε μὴ κτεῖναι·
  • „τὸ λοιπόν, ὦ τᾶν, δικτύῳ τί ποιήσεις,
  • ὅταν κυνηγῇς; τίς δέ σοι συναθροίσει
  • εὐωπὸν ἀγέλην ὀρνέων φιλαλλήλων;
  • τίνος μελῳδοῦ πρὸς τὸν ἦχον ὑπνώσεις;“
  • ἀφῆκε τὸν πέρδικα, καὶ γενειήτην
  • ἀλεκτορίσκον συλλαβεῖν ἐβουλήθη.
  • ὃ δʼ ἐκ πεταύρου κλαγγὸν εἶπε φωνήσας·
  • „πόθεν μαθήσῃ πόσσον εἰς ἕω λείπει,
    • [*](124, 1 e = 116, 8 111, 5 | 2 e cf. 107, 1 | 6 m e = 179, 4; cf. 6, 5. 107. 3 | 7 i = 75, 7 | 12 i = 97, 9 | 13 e = 37, 9. 17, 4)[*](124 —135 sequuntur fabulae Vaticano traditae. cf. prol p. VII; add. 150a)[*](124 V 155 (Knöll p. 685, Fur 369); 13 sqq. Suid, cf. Pr 193 p. 373 St.; epim. Georg || 1 ὀρνιθοθήρᾳ V | αἴφνης V, corr. Schnr || 4 δὲ V | θύσον V || 5 ἡμερώσαν et θηρέβειν V 6 δὲ et ἱκέτεβε V κτείνειν Rth | „τὸ λοιπὸν“ ⟨εἶπε⟩ Schnr, sed cf. locos s. s.; suppl. Cr. coll. 63, 8; ,, ⟨φείδου·⟩ τὸ λ. St, ⟨ψιλῷ⟩ τὸ λ. Piccolos || 9 εὐωπῶν V. corr. Schnr, cf. Arist. h. a. IX 9 || 10 τὸν add. Corais || 11 γενειἥτην V 12 ἐβουλήθει V || 13 sqq. Suid. s. v. πέταυρα· τίγνα | δὲ VS ἐκ τοῦ τέγους V | κλαγγὸν S, -ὴν V, cf. 135, 5; κλαγκτὸν Jacobs βοήσας S, cf. 17, 4, poterat εἶπεν ἐκβώσας || 14 μαθήσει πόσον V, verum servavit S)
    113
  • τὸν ὡρόμαντιν ἀπολέσας με; πῶς γνώσῃ
  • πότʼ ἐννυχεύει χρυσότοξος Ὠρίων;
  • ἔργων δὲ τίς σε πρωινῶν ἀναμνήσει,
  • ὅτε δροσώδης ταρσός ἐστιν ὀρνίθων;“
  • κἀκεῖνος εἶπεν „οἶσθα χρησίμους ὥρας·
  • ὅμως δὲ δεῖ σχεῖν τὸν φίλον τί δειπνήσει·

    • Ὅτι τῷ ἀνδρὶ δουλεύειν ἐπιθυμίαις εἰθισμένῳ οὐδεὶς λόγος ἰσχυρὸς πρὸς τὸ μὴ πράττειν ἀεὶ τὰ καθʼ ἡδονήν.

  • Ὄνος τις ἀναβὰς εἰς τὸ δῶμα καὶ παίζων
  • τὸν κέραμον ἔθλα, καί τις αὐτὸν ἀνθρώπων
  • ἐπιδραμὼν κατῆγε τῷ ξύλῳ παίων.
  • ὁ δʼ ὄνος πρὸς αὐτόν, ὡς τὸ νῶτον ἠλγήκει,
  • „καὶ μὴν πίθηκος ἐχθές“ εἶπε καὶ πρώην
  • ἔτερπεν ὑμᾶς αὐτὸ τοῦτο ποιήσας.“

    • Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρας τοὺς ἐναντίως ἔχοντας τὰς δόξας καὶ κινδύνους ἑαυτοῖς ἐπιφέροντας.

  • Ὁδοιπορῶν ἄνθρωπος εἰς ἐρημαίην
  • ἑστῶσαν εὗρε τὴν Ἀληθίην μούνην,
    • [*](125, 1 i = 141, 2 2 e = 2, 16. 102, 3 | 3 m e = 139, 7, cf. 78, 15. 117, 9 | 126, 1 e = 91, 2)[*](124, 15 ὡρομάτην V, corr. l G.Schnr, ὡρονόμον S | ἀπολέσας (om. με) | θύσας με S || 16 ἐννυχέβει V || 17 προινῶν V 19 ὅτε δὴ cf. p. LVI | οἶδα V, corr. Scbnr, οἶδα χρήσιμόν σʼ ὥραις Rth (El), num „οἴδας“ εἶπε,,? || 20 suppl. Schnr | τι δειπνῆσαι Lm || epim. Georg. p. 31)[*](125 V 141 (Kn p. 684, Fur. 368 || 1 ἐπὶ Bgk cf. 5, 5 | κἀμπαίζων ci. Cr p. 218, 1 || 2 cf. Herond. lII 40 44 (Cr ‘Unters.’ 65) ὡς τὸν V || 5 ὁ πίθηκος χθὲσ V, corr. Buttmann | ἡμᾶς)[*](126 V 133 (Κn p. 683, Fur. 364), brevius B 98; Eb 128 p. 79 cf. O. Hense Lect. Stob. act. soc. phil. Lips. lI p. 37 adn. 1 ἐρημίαν V | exciderit παρῆλθεν ὕλην (12, 2) κἀμπλανώμενος ταύτῃ | cf. Arat. 118 || 2 ἀλήθειαν μόνην V, correcturas editorum recepi interim, sed totus locus contractus videtur, cf. B εὗρε γυναῖκα μόνην κατηφῆ ἑστῶσαν, unde Eb: μόνην κατηφῆ γραῦν τινʼ εὗρεν ἑστῶσαν)
    114
  • καί φησιν αὐτῇ „διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη,
  • τὴν πόλιν ἀφεῖσα τὴν ἐρημίην ναίεις;“
  • ἣ δʼ εὐθὺ πρὸς τάδʼ εἶπεν ἡ βαθυγνώμων·
  • „ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ ὀλίγοισιν ἦν ψεῦδος,
  • νῦν δʼ εἰς ἅπαντας ἐξελήλυθʼ ἀνθρώπους.“
  • εἰ δʼ ἔστιν εἰπεῖν καὶ βεβούλησαι κλύειν
  • ὁ νῦν βίος πονηρός ἐστιν ἀνθρώπων.

    • Ὁ λόγος οὗτος ἀνθρώπους κωμῳδεῖ, ὧν ἡ ἀλήθεια μακρὰν πέφευγε διὰ τὸ τῷ ψεύδει τούτους φιλεῖν καὶ μᾶλλον συνοικεῖν.

  • Ὁ Ζεὺς τὸν Ἑρμῆν ὀστράκοισιν ἐγγράψαι
  • ἁμαρτίας τε κἀδικήματʼ ἀνθρώπων
  • ἐκέλευσε κἀς κιβωτὸν αὐτὰ σωρεύειν
  • σταθεῖσαν αὐτοῦ πλησίην, ἐρευνήσας
  • ὅπως ἑκάστου τὰς δίκας ἀναπράσσῃ.
  • τῶν ὀστράκων δὲ κεχυμένων ἐπʼ ἀλλήλοις
    • [*](127, 3 cf. 201, 5)[*](126, 3 δίʼ ἣν αἰτίαν, γύναι V, corr. Lm, sed hic quoque locus mutilus, B: „τίς εἶ·‘; ἣ δὲ ἔφη· Ἀλήθεια“ καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν τὴν πόλιν κτλ.; coll. 135, 6 possis: καί φησιν αὐτῇ· „τίς ⟨μὲν⟩ εἶ; ⟨τί δὲ κλῄζῃ⟩; „Ἀληθίη“. „καὶ διὰ τίνʼ αἰτίην, γραίη, 6 ὅτι ποτὲ παῤ κτλ. V, ὅτι πρὸ τοῦ μὲν παῤ Lm | ψεύδη 7. 8 transp. Hense || 8 ἐάν τι ἀκούειν καὶ λέγειν θέλῃς (ad v. 7) B δέ V | καὶ κλύειν ἐμοῦ βούλῃ Schnw || 7 νῦν εἰς πάντας βροτοὺς ἐλήλυθε ψεῦδος V, νῦν δὲ εἰς π. ἀνθρώπους ἐστὶν B, corr. Eb 9 πον. βίος V, transp. l G. Schnr | [9] Hense Eb; cf. prom. B: ὅτι κάκιστος βίος καὶ πονηρὸς τοῖς ἀνθρώποις, ὅτε τὸ ψεῦδος προκρίνεται τῆς ἀληθείας; unde novum versum edotavit Gb a. Babrio certe alienum)[*](127 (Eb 130 Knoche p. 84) V 134 (Kn p. 683, Fur. 365), B 105; myth. 45 p. 219 | E proverbiis orta, cf. Cr p. 219, ubi adde Eurip. fr. 506 N. Stob. l 49 p. 395 W. || 1—3 ὀστράκῳ γράφοντι (sic) τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας | ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς εἰς κ. ταύτας σ. V, ὁ Ζεὺς τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμ. ἐν ὀστράκοις τὸν Ε. ὥρισε γράφειν καὶ εἰς κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ B, rest. Cr (prol.): cf. 66, 4 sq. || 4. 5 ἵνʼ ἐρευνίσας ἑ. κτλ. V, ὅπως ἑ. κτλ. (om. ἐρ.) B; 4 suppl. Gb || 5 ἀναπράσσῃ B, ἀναπράσσει V ἀναπράξει Rth || 6 servavit V, nisi quod ἐπʼ accessit ex B)
    115
  • τὸ μὲν βράδιον τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτει
  • εἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴ ποτʼ εὐθύνοι.
  • τῶν οὖν πονηρῶν οὐ προσῆκε θαυμάζειν
  • ἢν θᾶσσον ἀδικῶν ὀψέ τις κακῶς πράσσῃ.
  • Ὄϊς τις εἶπε πρὸς νομῆα τοιαῦτα·
  • „κείρεις μὲν ἡμᾶς, καὶ πόκους ἔχεις κέρσας,
  • τὸ γάλα δʼ ἀμέλγων ἔστι σοι φίλον πῆξαι,
  • ἡμῶν δὲ τέκνα μῆλά σοι περισσεύει.
  • πλέον οὐδὲν ἡμῖν· ἀλλὰ χἠ τροφὴ γαίης
  • ἅπασ᾿ — ἐν ὄρεσι δʼ εὐθαλὲς τί γεννήσει; —,
  • βοτάνη τʼ ἀραιὴ καὶ δρόσου γεμισθεῖσα·
  • τὴν κύνα δὲ φέρβεις ἧμιν ἐν μέσοις ταύτην
  • τρέφων ὁποῖα σαυτὸν εὐθαλεῖ σίτῳ.“
  • ταῦθʼ ὡς ἤκουσεν ἡ κύων ἔφη τοῖα·
    • [*](128, 4 e = 108, 10)[*](127, 7 serv. VB || 8 V. in fine εἴ ποτε καλῶς κρίνοιτο B || 9. 10 = prom. B. || 10 ἂν VB | ὀψέ τις ipse)[*](128 (Eb 131) V 136 (Kn p. 683, Fur. 366): cf. Knoche p. 104. Poeta expressit Xen. Mem. lI 7, 13 || 1 νομέα, corr. Butt mann | i fine τοιάδε V, τοιαῦτα volg.; num admisit τοιούτως locum contractum esse Xenophontis exemplari collato negabis 3 γάλα δ᾿ ἀμέλγων ἐστι κτλ. V, ἀμέλγοντʼ Cor., sed cf. Scbmid Attic. IV 114 coll. Theocr. Xl 35 possis ἀμέλγειν ἔ. κεἰ φίλον, π. φλέον πῆξαι Lm || 4 περισσεύσει V || 5 sq. οὐδὲν δίδως, ὅτι ἂν μὴ ἐκ τῆς γῆς λάβωμεν Xenoph. || 5 πλέον δʼ V; πλέον miris artificiis coniecturisque vexatum, cf. Aelian. VIII 24. XIV 25. Anth. Pal. VII 175. V 25 |  χἡ Lm, καὶ V | γαίας Scbndr, γῆς V || 6 πᾶσα V, πᾶσʼ ⟨ἢν〉 Gb Rth ὄρεσι δʼ Lm, ὄρεσιν V | τι V, τί Lm | γεννήσει V, γεννᾶται Coraïs, γεννήσῃ Gb Rth 7 ὡραῖα βοτάνη V, βοτάνη γʼ ὀρείη Lm, β. γʼ ἀραιὴ Hpt; an -ν -ν vel -αι -αὶ | γεμισθεῖσα V, an -ν vel -αι? 7 Rth 8 φέρβοις δʼ ἂν ἡ. ἐν μέσοις κύνα ταύτην V, corr. Cr, cf. prol. Post 9 versus exciderit, quo expressum erat Xenophontis ὃς οὐδὲ τοιοῦτόν σοι παρέχει || 10 ταῦτʼ οὖν ἀκούσασ᾿ (cf. 88, 9 Xenoph. τὸν κύνα οὖν ἀκούσαντα) vel τ. ὡς ἐπήϊʼ (ἐπῇεν) — τοίως vix fuit; ἤκουσε τούτων ἡ κ. ἔφη θʼ οὕτως Eb)
    116
  • „εἰ μὴ παρήμην κἀν μέσοισι πωλεύμην,
  • οὐκ ἄν ποθʼ ὑμεῖς ἔσχετʼ ἄφθονον ποίην·
  • ἐγὼ δὲ περιτρέχουσα πάντα κωλύω
  • δρηστῆρα λῃστὴν καὶ λύκον διωκτῆρα.“

    • Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς τῇ τῶν πλησίον διαφθονουμένους εὐημερίᾳ, ἔσθ᾿ ὅτε καὶ ὑπʼ αὐτῶν ἐκείνων τὰ μέγιστα ὠφελουμένους.

  • Ὄνον τις ἔτρεφε καὶ κυνίδιον ὡραῖον.
  • τὸ κυνίδιον δʼ ἔχαιρε παῖζον εὐρύθμως,
  • τὸν δεσπότην τε ποικίλως περισκαῖρον·
  • κἀκεῖνος αὖ κατεῖχεν αὐτὸ τοῖς κόλποις.
  • ὁ δʼ ὄνος γʼ ἔκαμνεν ἑσπέρης ἀλετρεύων
  • πυρὸν φίλης Δήμητρος, ἡμέρης δʼ ὕλην
  • κατῆγʼ ἀφʼ ὕψους, ἐξ ἀγροῦ θʼ ὅσων χρείη·
  • καὶ μὴν ἐν αὐλῇ παρὰ φάτναισι δεσμώτης
    • [*](129, 4 i = 76, 14 | 6 sq. cf. 76, 6 | 8 e = 191, 12. 97, 8)[*](128, 11 εἰ μὶ V | μέσοισιπωλεύμην V, μέσοις ἐπ- plerique 12 αὕφθονον V; Xen.: οὐδʼ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι μὴ ἀπόλησθε: fortasse ailquid excIdit, nam parum placent ementiones ἀθόρυβον, ἔκφοβοι | δὲ del. Eb | 13 περιτρέχουσα δʼ ἐγὼ πάντοθεν κ. V, corr. Schnr || Epim εὐημερίαν V | ἔστιν ὅτε V, corr. Cr: ἐστίν, ὅτε plerque | ὠφελουμένων V, corr. Cr; ὠφελοῦνται plerque)[*](129 (Eb 132 Knoche p. 110) V 137 (Kn p. 684, Fur. 367), sim. A 42; cf. Galen. XVIII 1 p. 291 K., Corp. paroemiogr. I p. 439 || 1 Ὄνον ἔτρεφέν τις Eb | πάνυ ὡραῖον V, corr. Buttmann; in fine Μελιταῖον olim fuisse (Lm) probabile est, cf. Au paroem. Galen. | In sequuntur v. 8. 9 a Lm transpositi 2 χάριν ὅν εὐρύθμους π., em. Knoche Nck || 3 περισκέρον V || 4 ἐκεῖνος δʼ αὐτὸ κατέχων ἐν τ. κ. V, corr. Schndr, Lm, cf. 76, 14 || post 4 lac.? cf. v. 11. 9 || 5 ὁ δὲ γε ὄνος τὴν μὲν νύκτα λατρεύων V, ἀλετρεύων Bgk Phil. XLVII 396 Rth; corr. Cr coll. 19, 6ª. 9, 5. 83, 2 (prol.) || 6 ἡμέρας V || 7 ἦγεν V, correxerunt Scbneideri; ἦγέν τʼ Sdl | ἐφ᾿ V, corr. Fur. | δʼ ὅσον V, corr. I. G. Schneider | χρεία V || 8. 9 post v. 1 Vat. || 8 καὶ ἦν V, corr. Gb, cf. 125, 5; καὶ στὰς Eb | φάτναις A, corr. Scbneideri; de φατν- non dubitanudum)
    117
  • ἔτρωγε κριθὰς χόρτον, ὥσπερ εἰώθει.
  • δηχθεὶς δὲ θυμῷ καὶ περισσὸν οἰμώξας,
  • σκύμνον θεωρῶν ἁβρότητι σὺν πάσῃ,
  • φάτνης ὀνείης δεσμὰ καὶ κάλους ῥήξας
  • ἐς μέσσον αὐλῆς ἦλθεν ἄμετρα λακτίζων.
  • σαίνων δʼ ὁποῖα καὶ θέλων περισκαίρειν,
  • τὴν μὲν τράπεζαν ἔθλασ᾿ ἐς μέσον βάλλων
  • ἅπαντα δʼ εὐθὺς ἠλόησε τὰ σκεύη·
  • δειπνοῦντα δʼ ἰθὺς ἦλθε δεσπότην κύσσων,
  • νώτοις ἐπεμβάς· ἐσχάτου δὲ κινδύνου
  • θεράποντες ἐν μέσοισιν ὡς τὸν ἄνδῤ εἶδον,
  • ἐσάωσαν αὐτὸν ἐξ ὄνου γνάθων ὄντως·
  • κρανέης δὲ κορύναις ἄλλος ἄλλοθεν κρούων
  • ἔθεινον, ὥστε καὐτὸς ὕστατʼ ἐκπνείων
  • „ἔτλην“ ἔλεξεν „οἷα χρή με, δυσδαίμων·
  • τί γὰρ παῤ οὐρήεσσιν οὐκ ἐπωλεύμην,
  • βαιῷ δʼ ὁ μέλεος κυνιδίῳ παρισούμην;

    • Ὅτι οὐ πάντες πρὸς πάντα ἴσοι πεφύκασι, κἂν φθόνῳ ἀλαζονεύωονται.

    [*](129, 9 m e = 19, 9 cf. 55, 6 | 16 m cf. 26, 8 | 21 m = 85, 12)[*](129, 9 κριθῆς Lm, χόρτον ad praed. || 10 δαχθεὶς V 11 ἐν ἁβρότητι π. V, corr. Nck, num -σιν ἐν - αις || 13 ἐς μέσον V, corr. l G. Schnr | εἰς Rth | ἦλ || 15 ἐς μέσον βαλὼν θλάσεν V, corr. Eb | εἰς Rth || 16 εὐθὲς V || 17 ἰθὺς Cr (95, 42), εὐθὺς V; num δ. δὲ τέλος? cf. 15, 5; δʼ ἐγγὺς Lm κρούσων ex 21, corr. Lm || 19 θ. ἐν μέσοις (!) ἔσωσαν ὡς εἶδον Gb Rth | μέσοισιν V, suppl. Mekler, -σι τοῦτον Lm 20 oppressit diasceuasta, quae non satis intellexit: Babrium, ut 16, 6 λύκος χανὼν ὄντως (94, 8), proverbio aliquo lusisse suspicor; in mentem mihi venit ὄνου γνάθος et ἐκ λύκου στόματος, cf. etiam ὄνου παρακύψεως || 21 κρανάης V, corr. Lm 22 ὡς δέ V, corr. Eb coll. 26, 6. 51, 4; ὡς δὴ Lm | ἐκπνέων V. corr. Lm || 23 χρῆν? || 24 οὐρήεσιν et ἐπολεύμην V || Epim. V, sim. A | Choliam bum nimis barbarum ex verbis οὐ — πεφύκασι effecit Gb)
    118
  • Πάγης ἀλώπηξ οὐκ ἄπωθεν ἑστῶσα
  • βουλὰς ἐκίνει ποικίλας, τί ποιήσει.
  • λύκος δὲ ταύτην πλησίος θεωρήσας
  • ἐγγὺς προσελθὼν τὸ κρέας λαβεῖν ᾔτει.
  • ἣ δʼ εἶπεν· „ἧκε τῇδε καὶ δέχου χαίρων.
  • φίλος γὰρ εἶ μοι τῶν ἄγαν ἀναγκαίων.“
  • ὃ δʼ ἀθρόως ἐπῆλθεν· ὡς δὲ προσκύψας
  • τὸ σκυτάλιον τʼ ἔσεισε καὶ χαλασθείσης
  • ῥάβδου μέτωπα σύν τε ῥῖνας ἐπλήγη,
  • „ἀλλʼ εἰ τοιαῦτα“ φησί „τοῖς φίλοις δώσεις
  • τὰ δῶρα, πῶς σοί τις φίλος συναντήσει;“
  • Νέος ἐν κύβοισιν οὐσίην ἀναλώσας
  • στολὴν ἑαυτῷ κατέλιπεν μίαν 〈μούνην〉,
    • [*](130, 1 m e = 1, 2; cf. 105, 3. 20, 50 etc. | 2 e = 59, 2 4 i m = 52, 4. e cf. 94, 5 | 5 e cf. 6, 4. 45, 2 | 7 e = 121, 8 9 m = 15, 7 | 10 cf. 214, 6 || 131, 1 e = 34, 12)[*](130 V 9 (Kn p. 685, Eberhard anal. Babr. p. 178, Cr ann. 127, 227 sq.) || 1 ἀλώπηξ πάγης V | ἄποθεν V | Iinitium contractum Cr ann. p. 228; εἱστήκει βουλάς τʼ Eb || 2 πικήλας V || 3 πλησίον inepte, cf. 4, corr. Cr: κνηκίης Cr coll. 113, 2. 122, 12 || 4 ἐγγεὶς V teste Eb | λαβεῖν ipse V teste Eb || 5. 6 transp. Gb Bgk Cr. cf v. 10 sq. (cf. Phaedr. app. 30, 8) 5 γὰρ εἰμὶ V ceterique, sed cf. 95, 3 | ἀναγγαίων V || 7 ἀτρόμως Kn, cf. Cr p. 229 | ὥστε Hartel || 8 τὴν σκύδαλιν ἔσισε V, corr. Cr; coll. Hes s. v. κυνδάλη . . κυνδάλας τὰς σκυτάλας ἀπέδοσαν = Poll. X 188. IX 120 (ubi corr. κυνδάλας γὰρ) possis τὴν κυνδάλην; τὴν σκανδάλην coll. Alciphr. III 22 Cr ann. 229; τήν τε σκυταλίδʼ et quae sunt similia ab arte Babrii aliena, potest τὴν σκύταλιν ἐξέσ. | cf. Archil. 90 p. 410. 439 Bgk 9 ῥάυδου μέτοπα συντέρινας || 10 ἀλλητοι ἄυτα φ. τοῖς φίλοις δίδως V (teste Eb), corr. Kn; εἰ σὺ ταῦτα Eb || 11 συναντίσει)[*](131 V 130 (Kn p. 686, Eb anal. p. 179) tetr. lI 4, v. 7 Suid. sim. F 123, P 166 p. 46 St. cf. Alciphr. ep. 42 p. 80 H. E prov. μία χελιδών κτλ. || 1 νέον εν V, νέος Kn | κύβοισ οὖσιν V, corr. Kn 2 μίαν καταλελοίπει V, corr. suppl Kn, nisi quod praeter necessitudinem μίην proposuit, cf. 47, 8; ἱματίου καὶ (= δὲ) μόνου F)
    119
  • χειμῶνος ὄντος μὴ πάθοι τι ῥιγώσας.
  • ἀλλʼ αὐτὸν ἡ χεὶρ ἐξέδυσε καὶ ταύτης.
  • πρὸ γὰρ εἴαρος λιποῦσα τὰς κάτω Θήβας
  • ἐφάνη χελιδὼν ἐκπεσοῦσα τῆς ὥρης·
  • ταύτης ἀκούσας μικρὰ τιττυβιζούσης
  • „τί μοι περισσῶν“ εἶπε ,φαρέων χρείη;
  • ἰδοὺ χελιδὼν ἥδε· καῦμα σημαίνει·
  • ὡς δʼ εἶπεν, ἐλθὼν τοῖς κύβοισιν ὡμίλει
  • καὶ σμικρὰ παίξας τὴν στολὴν ἐνικήθη.
  • νιφετὸς δʼ ἐπῆλθε καὶ χάλαζα φρικώδης,
  • κροκύδος δὲ καινῆς πᾶσιν ἦν τότε χρείη.
  • γυμνὸς δʼ ἐκεῖνος τῆς θύρης ὑπεκκύψας
  • καὶ τὴν λάλον χελιδόνʼ αὖ κατοπτεύσας
  • πεσοῦσαν ὥσπερ στρουθίον τι τῷ ψύχει
    • [*](131, 6 m e = 12. 4 | 7 i m cf. 73, 2 | 8 cf. 115, 12 | 10 cf. 7, 4 | i cf. 95, 36 | 11 me = 134, 8)[*](131, 3 χειμῶ V || 4 ἡ χεὶρ V = nanus in ludo talario Cr ann. p. 231 coll. Suet. Aug. 71; ὁ Μεχεὶρ Bgk, ἡ Κὴρ Mekler, ἡθμὸς Gb, ὁ χρόνος Rth || 5 εἴαρος γὰρ | κάτω = meridiem versus sitas, cf. Herod. l 142; ἄνω ex Her. III 10 ne corrigas || 6 ἐκπ. τ. ὥ. = πα παρὰ καιρόν (F), alia notione verbis usus est 12, 4 || 7 cf. Suid. s. τιττυβίζετε· καὶ Βάβριος ἐπὶ χελιδόνος· ταύτης κτλ. ¦ τιττυβεζοῦσης V || 8 ἐσθήτων V. em. Cr, ἐκθέων (εἱμάτων) Kn | χρεῖα V || 9 ἰδοῦ V | interp. Bgk, nisi fuit χ. τὸ θέρος (cf. 24, 1. 136, 2. 5) ἥδε, nam dodecasyllabos fecit diasceuasta || 10 ὣς εἶπεν, ἐλθὼν δʼ αὖ? Cr coll. 95, 36 11 ἐνικήθει V, cf. Suet. l. s. || 12 φρικώδεις V || 13 καινῆς V, χλαίνης vel πυκνῆς Eb, cf. prov. Coisl. 119 app. lI 3 Gott. τότʼ 〈αὖ⟩ Eb || 14 θύρας ὑπεκύψας V || 15 καὶ κατοπτεύσας τὴν λ. χ. V, em Kn Spp, τὴν χελιδόνʼ ἄλαλον? Cr ann. p. 232 || 16 ὑπὸ τοῦ κρύους π. ὡς στρ. V (dodecasyllabus), rest. Kn, cf. 18, 10. 74, 1, del Rtb.: de imagne, uam coniecturis (ὡσπερεὶ στρόμβον Gb, cf. Sauppe G. Anz. 1879, 1577) vexaverunt, cf. Cr ann. p. 232 (Aristot. Pseudep. p. 291 R.))
    120
  • „τάλαινα“ φησίν, „εἴθε μοι τότʼ οὐκ ὤφθης·
  • ὡς γὰρ σεαυτὴν κἀμὲ νῦν διεψεύσω.“

    • Ὅτι συνήθεια κακὴ πολλῶν κακῶν αἰτία γέγονε πολλοῖς, ὁμοίως καὶ τὸ τοῖς ψευδολόγοις πιστεύειν ἀνθρώποις· δεῖ οὖν ἡμᾶς ἀσφαλίσασθαι.

  • Ὄϊς μονήρη λύκον ἔφευγεν ἐξαίφνης
  • ἰδοῦσα, σηκοῦ δʼ ἐντὸς ἦλθεν ἀκλείστου·
  • θυσίη γὰρ ἦν τις κατὰ τύχην ἑορταίη.
  • ὁ λύκος δʼ ἔσω μὲν οὐ παρῆλθε τοῦ τείχους,
  • ἔξω δʼ ἐφεστὼς τὴν ὄϊν καθωμίλει
  • „ὁρᾷς“ λέγων τὸν βωμὸν αἵματος πλήρη;
  • ἔξελθε, μή τις συλλάβῃ σε καὶ θύσῃ.“
  • ἣ δʼ εἶπε „μή μου τῆς ἀσυλίης κήδου·
  • καλῶς ἔχει μοι· κἂν δὲ τοῦτο συμβαίνῃ,
  • θεοῦ γενοίμην σφάγιον ἢ λύκου θοίνη.“

    • Ὅτι ταῖς τῶν δολερῶν ἀνδρῶν κακοβουλίαις μὴ πιστευτέον προορωμένους τὸν τούτων δόλον, κἂν χρηστολογίαις ἀπατᾶν βουληθῶσιν

  • Ὄνος παλιούρων ἤσθι᾿ ὀξέην χαίτην.
  • τὸν δʼ δʼ ἀλώπηξ, καγχάσασα δʼ εἰρήκει·
    • [*](132, 4 m e cf. 2. 7 | 6 m e = 37, 8. 31, 2 | 7 cf. 199, 1 | 9 e = 117, 5. 171, 8 | 10 e cf. 44, 6 || 133, 1 e cf. 82, 1 | 2 i cf. 17, 3)[*](131, 17 τ. εἶπεν V, corr. Eb Nck |  τότε οὐκ V teste Eb μήποτʼ εἰσώφθης Nck || 18 ὡς ipse V (Eb), ὣς plerique | Epim. πολῶν V | τὸ add. Eh)[*](132 V 135 (Kn p. 687, Eb anal p. 181), Avian. 42; F 107; app. prov. l 18 contulit Cr ann. p. 232 || 1 μονήρη V (Bgk), -ης Kn || 3 θυσία γὰρ ἢν τὶς ἑορτῆς κατὰ τύχην, corr. Nck (ἑορτώδης?), sed locus diasceuastae manus passus est || 5 καθομίλει 6 ὁρὰς V | πλήρης V || 7 θύσει V || 8 ἣ δʼ V | ἀσυλίας κἢν? Cr | συμβαίη V || Epim. χρηστολογἴ(=ίας) V)[*](133 V 142 (Kn. p. 687, Eb Anal. p. 181); B 108 P1 66; decurtata? || 1 παλιούρων ἤσθιεν ὀξείην V: anapaestus nominum pr. excusationem habet, nisi ι vocalis synizesin admisit, cf. 69, 2 || 2 εἶδεν V | ἁρπάσασα δʼ V, καγχάσασα Eb Bgk Cr)
    121
  • „πῶς, οὗτος, ἁπαλῇ κἀξανειμένῃ γλώσσῃ
  • σκληρὸν μαλάσσεις προσφάγημα καὶ τρώγεις;“

    • Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς σκληροὺς καὶ ἐπικινδύνους προσφέροντας διὰ γλώσσης λόγους.

  • Οὐρή ποτʼ ὄφεως οὐκέτʼ ἠξίου πρώτην
  • κεφαλὴν βαδίζειν οὐδʼ ἐφείπεθʼ ἑρπούσῃ·
  • „κἀγὼ γὰρ“ εἶπεν „ἐν μέρει προηγοίμην.“
  • τὰ λοιπὰ μέρεα δʼ εἶπεν· „ἦ σύ γʼ ἡγήσῃ;
  • πῶς, ὦ τάλαινα, χωρὶς ὀμμάτων ἥμας
  • ἢ ῥινὸς ἄξεις, οἷς ἕκαστα τῶν ζῴων
  • τὰ πορευτὰ βαίνει πάντα πόδα τʼ ἐπευθύνει;“
  • τὴν δʼ οὐκ ἔπειθε, τὸ φρονοῦν δʼ ἐνικήθη
  • τῷ μὴ φρονοῦντι· λοιπὸν ἦρχε τῶν πρώτων
  • τὤπισθεν, οὐρὴ δʼ ἡγεμὼν καθειστήκει
  • σύρουσα τυφλῇ πᾶν τὸ σῶμα κινήσει·
  • κοιλὸν δὲ πέτρης εἰς βάραθρον ἠνέχθη
    • [*](134, 1 e = 67, 5 | 3 m = 32, 5 | 6 e = pr. l 6. 1, 2 | 8e 131, 11 | 9 e = 66, 1 | 12 e = 57, 12)[*](133, 3 πῶς οὗτως (sic) ἁπαλῇ καὶ ἀνειμένῃ γλώσσῃ V, correxi interim coll. 49, 3, sed diasceuasta locum vitiasse videtur μαλάσσει V, em. Bgk, μαλάσσῃ Kn | Epim. δια γλώσης V || abula παροιμία ἐξηπλωμένη, cf. mus. Rhen. KLVI, 319 sq.)[*](134 V 164 (Kn p. 687, Eb anal. p. 181); B 116 P1 69; de paraphrasi talmudica cf. Königsberger Zeitschr. d. Ver. f. Volksk.. VI 150; v. 10 sq. respexit Libanius π. τ. ἑ. τύχης p. 8 R., v. test. 7. Cf. Cr ann. p. 233 || 1 οὐρὰ πότ᾿ V | οὐκ ἐτιξίου V 4 δὲ μέρη V, corr. Cr, γυῖα δʼ Cr p. 233 coll. 95, 2. 102, 7, δὲ μέλεʼ Eb ex B | ἦ σύγʼ Eb, οὐχ V; οὐδὲν (Gb) non Babrianum ἡγήσει V, ὑφηγήσῃ Kn, ὁδηγήσεις Bgk || 5 ὦ V, γὰρ Kn; δʼ ὦ ? ἡμᾶς V | 6 καὶ ῥινὸς B Nck ¦ ἄξεις B, ἔξεις | ζώων V || 7 παντάποδʼ V, corr. Cr πᾶν τε τὸν Spp, πᾶν τε κῶλον Nck. κἄντα πόδας? audacius Bgk, cf. prol. p. LlI || post v. 8. 9. 10 interpunctionem sustulit Cr || 9 τὸ μὴ φρονοῦν δὲ λ. ἦ. τ. πρ. V, corr. Cr || 10 τὰ δʼ ὄπισθεν οὐρῆς perinepte, corr. Cr coll. 99, 4. 106. 25 | καθηστήκει V || Post 11 interpunxit Cr || 12 δὲ V, τι Kn)
    122
  • καὶ τὴν ἄκανθαν ταῖς πέτραισι συντρίβει.
  • σαίνουσα δʼ ἱκέτευεν ἡ πρὶν αὐθάδης·
  • „δέσποινα κεφαλή, σῶσον, εἰ θέλεις, ἥμας·
  • κακῆς γὰρ ἔριδος σὺν κακοῖς ἐπειράθην·
  • εἰς πρῶτον οὖν μᾶλλόν με σοὶ καθιστάσῃ
  • ἐγὼ προσέξω“, φησί „μή ποτʼ ἀρχούσης
  • ἐμοῦ τι δόξῃς ὕστερον κακῶν κύρειν·

    • Ὁ μῦθος διαβάλλει ἄνδρας ἀναισθήτους πρὸς τοὺς ἰδίους δεσπότας ἐπεγειρομένους καὶ τὴν ἰδίαν τάξιν ἀγνοεῖν βουλομένους κἀντεῦθεν ὄλεθρον ἑαυτοῖς καὶ τοῖς πέλας ἐπιφέροντας.

  • Πέρδικά τις πριάμενος ἐντρέχειν οἴκῳ
  • ἀφῆκεν· ἡδέως γὰρ εἶχε τοῦ ζῴου.
  • κἀκεῖνος εὐθὺς κλαγγὸν ἐξ ἔθους ᾄδων
  • πᾶσαν κατʼ αὐλὴν ἄχρι βημάτων ᾔει.
  • γαλῆ πρὸς αὐτὸν ἡπίβουλος ὡρμήθη
  • καὶ πρῶτον εἶπε „τίς μὲν εἶ, πόθεν δʼ ἥκεις;
    • [*](135, 1 sq. cf. 11, 4. 124, 11 | 4 e = 140, 6 |  5 e = 19, 3)[*](134, 13 ἄκανθα et πέτρισι V, πέτρῃσι Kn || 15 δ. κ, σὺ ἡμὰς σῶσον V, σῶσον ἡμᾶς εἰ θέλεις, δέσποινα B, unde restituit Kn || 17 εἰς τὸ πρώιον V, corr. Kn; εἰς τὸ πρὶν Eb | οὖν με μάλλον καταστάσαν V, corr. Cr; μᾶλλόν γε σοι καθιστάσῃ Kn; μᾶλλον cum προσέξω (oboediam) coniungendum || 18 πρὸσ ἔξω V || 19 τῆς δόξης V, corr. Nck Spp p. 1518, σὺ δ. Rth ὑστέρω κακὸν V, corr. Kn | κυρεῖν V | vv. 17 sq., quos om. BP1. del. Rth, vix sanii; capiti dedit Bgk. cf. prol. Epim. μύθος V ἐπεγειρομένους, non ἐπειγομένους V; τοῖς ἰδίοις δεσπόταις ἐπανισταμένους Kn ex B | καὶ om. V, add. ex B | ἀγνοὴν V ἑαντὺε καὶ τοὺς π. ἐπιφέρουσιν, corr. Kn | Epim. brevius)[*](135 V 192 (Kn p. 688, Eb anal. p. 182): sim. Pr 234 F 197, ubi ψιττακός pro perdice || 1 πριάμενός τις Eb Bgk || 2 τὸ ζῶον V, corr. Eb || 3 κλαγγὴν V, corr. Kn, cf. 124, 13 || 4 ἀκριβηματων V, em. Kn, ἐπὶ τὴν ἑστίαν F; βημάτων, scil. ἑστίας (v. 10)? cf. Preuner, Hestia - Vesta p. 83; ἀκροβαμονῶν vel ἀκροβημονῶν (Cr ann. p. 235) corr. anon opus || 5 ἐπίβουλος V, corr. Kn)
    123
  • ὃ δʼ „ἠγόρασμαι“ φησί „προσφάτως πέρδιξ·“
  • „ἐγὼ χρόνον τοσοῦτον ἐνθαδὶ τρίβω
  • καὶ μʼ ἔνδον ἔτεκεν ἡ μυοκτόνος μήτηρ,
  • ἀλλʼ ἡσυχάζω καὶ πρὸς ἑστίην δύνω·
  • σὺ δʼ ἄρτι πως ὠνητός, ὡς λέγεις, ἥκων
  • παρρησιάζῃ“ φησί καὶ κατακρώζεις;“

    • Πρόσφορος ὁ μῦθος πρὸς γέροντας εἰς τιμὴν προκριθέντας καὶ τοὺς ὑπʼ αὐτῶν κατὰ φθόνον ἐκκλειομένους.

    [*](135, 11 e = 74, 12)[*](135, 7 ἡ δʼ V | suppl Bgk Gb, cf. 6 τίς . . εἶ; atque 13, 7; ὕμιν Kn; ἤδη Eb; ἥκω Spp || 8 χρόνον τ. ἔνθʼ ἐγῶ Kn Gb | ἐνθάδε διατρίβω V, corr. Nck || 9 ἡμιοκτόνος 10 ἡσιχάζω et ἑστίαν V | πρὸς ἔσχατʼ ἀνδύνω Rth || 11 γὰρ ἄρτι V, δʼ ἄρτι Kn || 12 παρησιάζει V | κατακράζεις Eb Post 7 aliquot versus excidisse suspcati sunt Rth Bgk eodem argumento abusi, quo Gb ad 134, 18, cf. supra ad 75, 6 p. 67. Exitus fortasse mutilatus, cf. F: ὁ δὲ ἀπεκρίνατο λέγων· οἰκοδέσποινα, ἀλλὰ σύ γε βάδιζε μακράν· οὐ γὰρ ὁμοίως δυσχεραίνουσιν οἱ δεσπόται ἐπὶ τῇ ἐμῇ φωνῇ καὶ ἐπὶ τῇ σῇ || Epim. καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν V, κατὰ τῶν ὑπʼ αὐτῶν Bgk, τοὺς add. Hartel | καταφθόνων, ω ex ο m. pr. | ἐγκλειομένους V, corr. Hartel. Aliud epimythium in F; Gitlbaueri errores non curo)
    124
  • Υἱὸν μονογενῆ δειλὸς εἶχε πρεσβύτης
  • γενναῖον ἄλλως καὶ θέλοντα θηρεύειν.
  • τοῦτον καθʼ ὕπνους ὑπὸ λέοντος ᾠήθη
  • θανόντα κεῖσθαι· καὶ φοβούμενος μήπως
  • ὕπαρ γένηται καὶ τὸ φάσμʼ ἀληθεύσῃ
  • κάλλιστον οἶκον ἐξελέξατʼ ἀνδρῶνα
  • ὑψηλὸν ἠϋδμητὸν ἡλίου πλήρη,
  • κἀκεῖ τὸν υἱὸν παρεφύλασσε συγκλείσας.
  • χὤπως ἔχῃ τι βουκόλημα τῆς λύπης
  • ἐνέθηκε τοίχοις ποικίλας γραφὰς ζῴων,
    • [*](136, 7 e = 1, 3 etc. | 8 i = 118, 4 | e = 113, 2 | 9 m e cf. 19, 7)[*](Sequun tur quattuor fabulae, quarum formam genuinam so lae tabulae ceretae Assendelftianae servaverunt: Hesseling (Hss) Journal of Hell. studie- XIII 293; Cr Philol. LIII 228 sqq.: H. Weil, Journal des Sav. 1894, m. Mart. (W I); van Leeuwen (vLw) Polak (Pl) Mnemos. XXII 223. 345. Cf. supra ad fab. 78. 97. 117. 91. 43. 121. 123, prol. p. XI)[*](136 (Eb 138 Gb 142) T (ab) 1 IIro; B 135 P 82, F 187 politicis trimetris concepta; 9. 10 Suid. (schol. Arist.) 27. 28 Et. ‘M Cf. Hss p. 302; Cr l. s. p. 239; fabellam similem praebet Pr 159 p. 363 Sternb. || 3 ωηθη T || 4 suppl. Hss, τὸ δὲ φοβ. WI φοβηθεὶς μὴ vel μή πως paraphr. || 5 γενητεκαιτοφασμααληθευση T || 6 σἴκων Wl | εξελεξατο T || 7 ευτμητον T, corr. Cr p. 240; εὔτμητον καὶ Hss, εὔτμ. τε χ ἠ. Wl; εὔκμητον vLw, εὔτυκτον Pl || 8 υον T | συνκλεισων T, corr. Cr; συγκλείζων Hss Pl, συγκλείων WI v L w || 9. 10 Suid. s. βουκολήσας (schol. byz. Arist. Pac. 153 p. 467 Db) || 9 καὶ ὅπως vel ὅπως S, οὕτως schol.; εως = ἕως T | εχητη T || 10 ἐνέθηκε S, ἀνέθηκε schol., cf. Plin. n. h. XXXV 26. 27; ελευκενε = ἐλευκαινε T; ἤσκησε Wl, ἐνέκαιε Mekler | τοῖς τοίχοις S schol., τοιχιους | ποικίλας γραφὰς Suid., ποικιλαισγραφεσ T || 11 κελεονταεγεγραφει T, καὶ λέων ἀνεμορφ φώθη F, κ. λ. ἐμορφώθη B)
    125
  • ἐν οἷς ἅπασι καὶ λέων ἐμορφώθη.
  • ὁρῶντα δʼ αὐτὸν μᾶλλον εἶχεν ἡ λύπη.
    • [*](11a)
  • καὶ δή ποθʼ ἑστὼς τοῦ λέοντος οὐ πόρρω
  • „κάκιστε θ(ηρῶν)“ εἶπεν, ,,ὡς σὺ τὸν ψεύστην
  • ὄνειρον ἄλλως ὄμμασιν πατρὸς δείξας
  • ἔχεις με φρουρῇ πε(ριβα)λὼν γυναικείῃ.
  • τί δή ’πὶ σοὶ λόγοισιν εἶμι, κοὐκ ἔργον
  • ποιῶ βίαιον;“ τῷ δὲ φρουρίου τοίχῳ
  • ἐπέβαλε χεῖρας τὸν λέοντα τυφλώσων,
  • σκόλοψ ἀποσχισθείς δὲ τοῦ ξύλου τούτῳ
  • ἔδυν᾿ ὑπʼ ὄνυχα, χὠ πατὴρ καθαιμώδους
    • [*](136, 13 e = 51, 3 | 14 e = 98, 14 | 15 e cf. 32. 3. 71, 5)[*](136, 11 om. T, ὁ δὲ ταῦτα μᾶλλον ὁρῶν πλείω (πλεῖον Pl) τὴν λύπην εἶχε BP1, ὡς οὖν ἐώρα , μᾶλλον κατεῖχεν αὐτὸν ἡ λύπη πλέον F, supplevi coll. 95, 46; ὁ δὲ μᾶλλον ἐσορῶν πλείον εἶχε τὴν λύπην WI || 12 ποτεστας (?) T, corr. Cr (prol.) 13 κακειστεθ - - - συ T, suppl. Cr coll. 27, 3. 43, 13, εἶπεν, ὅς γε WI; κάκιστε, φησι, θηρίων Pl || 14 suppl. Pl coll. F ὄναρ ὃ ἑώρακεν μάτην | ονμασι - - τροσδειειξασ T | 15 φρουρα T | - υναικειαι T || 16 λογοισινκεουκ legit Hss, sed ante κε insertas quaeda lineolas dignoscere mihi videor, quas εστι vel ειμι interpretari licet; χρώμεθʼ (W l) legi non potest; ἔπειμι σοι λ. = aggredio te verbis || Versus 16 sq. nimis contracti et corrupti tales prodeunt apud Pl τί δὴ τόσον σε λυγρὸν ἀντιποιήσω; τοίχῳ δὲ χεῖῤ ἐπέβαλε θῆρα σιφλώσων, σκόλοψ δὲ καρπῷ σὺν ὀδύναις καθʼ αἱμώδους 18 τὴς σαρκὸς εἰσδὺς σῆψιν ἤνυσ᾿ αἰδοίων, θέρμα δʼ ἐπʼ αὐτῷ θᾶττον ἦν· ὁ δʼ ἐσκλήκει ἐσκλήκει (46, 8) h. l. ineptum, uec qua ratione v. 16. 18 sq. aut litteris traditis aptari aut paraphrasibus firmari possint intellego || 17 τι ποιήσω; καὶ εἰπὼν ἐπέβαλε B || 18—22 τοιχοδεχειρασεπεβαλετον | λεοντατυφλωσωνσκωλωψδετου| τωυπονυχα (υποδυνα Hss) κεκαδαιμωσδουστη. | σαρκοσεισδυσησηνυσε (potus quam θ) ποιων T: dictantem discipulus seu non potuit ἐπέβαλε τὴν χεῖρα τῷ τοίχῳ ὡς τυφλώσων τὸν λέοντα. σκόλοψ δὲ τῷ ὄνυχι αὐτοῦ ὑπεισδὺς B, longius aberrat F; suppl. Cr || 18 σιφλώσων PI)
    126
  • φλογώσεως τὰς σάρκας εὐθὺς εἰσδύσης
  • ἅπαντα ποιῶν ἤνυσ᾿ οὐδὲν ὁ τλήμων·
  • θέρμη δʼ ἐπʼ αὐτοῖς υἱὸν ἄχρι βουβώνων
  • ἀνῆψεν ὥστε τὸν βίον τελευτῆσαι.
  • ὁ λέων δὲ καίπερ γραπτὸς ὢν ἀνῃρήκει
    • [*](24a)
  • πατρὸς σοφισμῷ μηδὲν ὠφεληθέντα.
    • [*](24b)
  • ὁ πρέσβυς οὕτως οὐκ ἔσωσε τὸν παῖδα
  • φυλακῇ στέγων, μέλλοντα νέον ἀπο θνήσκειν, |
  • ἅ σοι πέπρωται, ταῦτα τλῆθι γενναίως
  • καὶ μὴ σοφίζου· τὸ χρεὼν γὰρ οὐ φεύξῃ.
  • Ὄνυξιν ἄρας ἄρνα λιπαρὸν ἐκ ποίμνης
  • ἤ (νεγκε παισὶν δεῖπνον αἰετὸς δώσειν·
    • [*](136, 27 e = 111, 3 || 137, 1 e = 95, 81. 105, 1. 89. 1 | 2 cf. 185, 6. 88, 15)[*](136, 21 συνεισδύσης || 23. 24 θερμαδεπαυτωην (sequitur v. 25), corr. Cr coll. ἐπʼ αὐτοῖς 53, 7, ἐπὶ τούτοις B: σκόλοψ. . . ἄλγημα ὀξὺ καὶ φλεγμονὴν μέχρι βουβώνων εἰργάσατο, πυρετός τε ἐπὶ τούτοις ἀνάψας τὸν παῖδα θᾶττον τοῦ βίου ὑπεξήγαγεν || 24 om. T, ex B repetiit Gb: ὁ δὲ λέων κ. γρ. ὢν τοῦτον ἀνῃρήκει μηδὲν τῷ τοῦ πατρὸς ὠφεληθέντα σοφίσματι: Babrii manum vix agnoscas | 25. 26 om. BF; a Babrio vix sunt profecti, ct. ad 43, 14 sqq. || 25 οβρεσβυουτωστησουκ T || 26 suppl. Cr, ὁ δέ γε μῦθος ἐμφαίνει Pl coll. 36, 13, μέλλοντα θηρὸς κἀκ γεγραμμένου θν. WI, cf. prol. p. LVIII. 1 || 27. 28 Etym. ‘M.’ s. πεπρωμένον p. 662, 27; a Babrio abiudicavit Eb; = promyth. B epim. PlF; ὅτι ἃ δὴ (δεῖ P1) μέλλει συμβαίνειν (συμβῆναι P1) τινὶ ἐγκαρτερείτω. τούτοις γενναίως καὶ μὴ σοφίζεσθαι· οὐ γὰρ ἐκφεύξηται (ita H P1) || 27 ἅ σοι π. om. T | τληθει | χρεω T | φευξει T)[*](137 (Eb 171; Gb 156) Tab. 2 IIvo; brevius B 110; tetr. l 55 F 3 (Au 2) longius abest; cf. Hss p. 304, Cr p. 242 || 1. 2 εκφη μνηση - - παισινδειει |πνοναετοσ T, ἤγαγε τοῖς παισὶ δεῖπνον B, suppl. WI, nisi praestat ἤνεικε (sed cf. 101, 3); ἀπῆγε Cr, ἤιξε Pl, τοῖς π. ἦγε Hss)
    127
  • τὸ δʼ αὐτὸ πράξειν καὶ κολοιὸς ὡρμήθη.
  • καὶ δὴ καταπτὰς ἀρνὸς ἐσχέθη νώτοις
  • ---
  • „δίκην δʼ ἀνοίης“ εἶπεν „ἀξίως τίνω·
  • τί γὰρ ὢν κολοιὸς αἰετοὺς ἐμιμούμην;“

    • Ὅτι τὰ κατὰ σὲ καὶ πρὸς δύναμιν ποίει, τὰ ὑπὲρ σὲ δὲ μὴ ξήλου.

  • Πέρδικά τις γεωργὸς ὃν τεθηρεύκει
  • θύειν ἔμελλεν ἑσπέρης (τι) δειπνήσων.
  • τὸν δʼ ἱκέτευε ταῦτα· „μή 〈σὺ〉 ποιήσῃς·
  • πολλὰς ἐγώ σοι“, φησί „δέσποτʼ, ἢν ζήσω,
  • πέρδικας ἄλλας ἀντʼ ἐμοῦ κυνηγήσω
    • [*](137, 3 e = 19, 3. 135, 5 | 5 cf. 147ab, 5 || 138, 2 e cf. 124. 20 | 3 i m cf. 3, 6 | 5 e cf. 1, 1. 61, 1)[*](137, 3 ὡρμήθη B ωηθη T, || 4 ποτεπτας T, καταπτὰς B | ἐκρατήθη τοῖς μαλλοῖς B || Post 4 exciderunt versus quidam his Bodleiani verbis expressi: οἱ δὲ παῖδες τοῦτον κρατήσαντες ᾔκιζον, cf. tetr. || 5 δικηνλαγωιαρει (= δίκην λαγῶ αἱρεῖται) in T legit ss, ego cognoscere mihi videbar: δικην δαηοιασειπε, idem legit Pl | κτεινω T, corr. Cr Wl; δίκαια πάσχω B | κολοιοσωη TB, transposui, nam οι sub ictu correptumu esse parum verisimile; ὢν del. vLw | αετουσ T, ἀετὸν B || τι κτλ. prom. B; choliambi duo latent epimythii vice olim functi; aliud epimythium addit F, unde perperam cboliambos restituit Gb Sequitur in T 3 = Ath. 78 (κόραξ νοσῶν), 4 =  Ath. 97 (λέων νοσήσας))[*](138 (Eb 167 Gb 163) Tah. 5 IVvo brevius B 122 P1 73; F 172; tetr. lI 30 || 1 ἐτεθηρεύκει cf. 111, 16 || 2 εσπερασ T, suppl. Cr; τε) Hss, (ὡς W| || 3 τ - - ποίη - - - Hss; etiam ποιει leg potest || 3—6 dictantem non secutus disiecta verba scripsit discipulus: - τ - - - - - - ποίη - - - | ο (οτ?) α - εα (ἑὰν ?) ζησω (dimidii versus et versus spalium vacuum) - τηησησον (ita Hss; haud scio an leg possit - υνηγησω) - - - - - - - - - - | πσε - σναατεχσ - - - - - - κά απα των - - - - - - - εα - - - - πτεινο — T; ἡ δʼ ἱκέτευε λέγουσα· „ἔασόν με ζῆν καὶ ἀντʼ ἐμοῦ πολλὰς πέρδικας ἐγώ σοι κυνηγήσω BP1, sim. F; ad v. 4 suppl. cf. 107, 3. 135, 1. 124, 5 || 6 sq. e tetr. supp. (φωνῇ vel (μέλει παλεύων) κἀπατῶν (μελιγλώσσῳ))
    128
  • --- κάπατῶν ---
  • „μᾶλλόν σʼ ἐγὼ διʼ αἰτίην καλὴ(ν θύσ),
  • ὅτι τοὺς συναίμους καὶ φίλους ἐνεδρεύεις.“

    • Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι ὁ κατὰ τῶν ἑαυτοῦ φίλων δολίας μηχανὰς συντιθεὶς αὐτὸς ἐν ταῖς ἐνέδραις τῶν κινδύνων ἐμπεσεῖται.

  • Ὄνος λεοντῆν ἰσχίοις ἐφαπλώσας
  • ἔφασκεν εἶναι πᾶσι φοβερὸς ἀνθρώποις·
  • σκιρτῶν δʼ ἐπήδα, καὶ φυγὴ μὲν ἀνθρώπων
  • διʼ αὐτὸν ἦν, φυγὴ δὲ ποιμνίων πάντων.
  • ἀνέμου δʼ ἀέντος, τῆς δορῆς δὲ τοῦ νώτου
  • ἀποῤῥυείσης ὄνος ἐὼν ἐφωράθη.
    • [*](138, 7 e cf. 124, 4 | 8 e cf. 1, 14 17, 1. 75, 4 || 139, 1 e 95, 2 | 2 cf. 95, 22 | 3 cf. 1, 2 sq. | 5 i cf. 114, 4)[*](138, 7 - - - - - |νσε - - - αυτηνκαιπ (ita Hss, fortasse legi potest αιτιανκααη) - - - -  | ωσ (Hss, nuum ο) - - T; διʼ αὐτὸ τοῦτο μᾶλλόν σε θύσω B, sim. F tetr. || 8 suppl. Wl, συν(αδέλφους Hss, συν(αύλους Cr; ὅτι τοὺς συνήθους καὶ φίλους ἐνεδρεῦσαι θέλεις B, sim. F || Epim. ex F, eadem fere in B Sequitur in T 6 = Ath. 117 (δηχθεὶς ὑπὸ μύρμηκος), 7 = Ath. 91 (ταῦρος καὶ τράγος), 8. 9 (prosa oratione scr.) ad Babr 103. 107 vix pertinent: 10 (γεωργὸς καὶ ἔχιδνα, trimetris concepta) v. infra p. 234)[*](139 (Eb 164 Gb 218) Tab. 11 VIvo; B 99 P1 61; Avian. 5; tetr. l 19, lI 23; Themist. XXI p. 245b, Aphth. 10 = Nicol. 2 cf. Cr) p. 244, Hss p. 311 || 1 ισχυοισ T || 2 ὄ. δορὰν λέοντος ἐπενδυθεὶς λέων ἐνομίζετο πᾶσιν· B, legit ni fallor ἐφαίνετʼ εἶναι π. φ. ἐν ζῴοις || 3—6 σκερτωνεπηδααπορυουοησ (απορυεισησ? Cr) ειο [τὸ?] δεροσδετουνω | τουσκιρτωνεπηδακαι - στισωνεφωραθη T, sec. Hss, sed singula nimis incerta; dittographiam agnovit Hss, cetera restitit Cr; σκιρτῶν ἐπήδα· τῆς δορᾶς δέ τῶν ὤμων Wl, sed locus lacunosus facile suppletur ex B, unde vοcabula litteris minutioribus scripta deprompta sunt: καὶ φυγὴ μὲν ἦν ἀνθρώπων, φυγὴ δε ποιμνίων. ὡς δὲ ἀνέμου πνεύσαντος ἡ δορὰ περιῃρέθη || 5 τε Ml || 6 καὶ 〈ὅ〉στις ὢν Hss, ὅστις ἦν WI vLw; ὄνος ἐὼν Cr Phil. p. 244 coll. 36, 7 | ἐφωρήθη?)
    129
  • καί τις πρὸς αὐτὸν εἶπε τῷ ξ(ύλῳ παί)ω(ν·
  • „ὄνος πεφυκὼς (μὴ λέοντα μιμήσῃ.“

    • Ὅτι πένης καὶ ἰδιώτης ὢν μὴ μιμοῦ τὰ τῶν πλουσίων, μή ποτε καταγελασθῇς καὶ κινδυνεύσῃς· τὸ γὰρ ξένον ἀνοίκειον.

    [*](139, 7 e = 125, 3. 163, 6 | 8 e cf. 137, 6)[*](39, 7 καιτισπροσου (αυ ?) - | - πεπωτωξυ (πειπωτωξ Hss legit, sed cf. prol. p XII) T, dittographia sublata suppl. Cr coll. B τότε δὴ πάντες ἐπιδραμόντες ξύλοις καὶ ῥοπάλοις αὐτὸν ἔπαιον, Themist. ξαίνει τε αὐτὸν τοῖς ῥοπάλοις, sim. Avian. v. 13 sqq.; καί τις προσεῖπʼ ὤτων ξυναρπάσας τοῦτον, quod coniecit WI, ab arte Βabrii alienum est, melus εἶπ(ε νῶτʼ ἀπ)οξαίνων Pl sed exitus fortasse confractus, cf. tetr. 19, 4 τοῦτον μυλὼν ἔμνησε || Epim. P1, om. T, prom. in B | lambos rectos temere restituerat Gb | τὸ γὰρ κτλ om. B)[*](Sequitur in T 12 = Ath. 43; 13 = Ath. 123; 14 = Ath. 121)
    130
  • Χειμῶνος ὥρῃ σῖτον ἐκ μυχοῦ σύρων
  • ἔψυχε μύρμηξ, ὃν θέρους σεσωρεύκει.
  • τέττιξ δὲ τοῦτον ἱκέτευε λιμώττων
  • δοῦναί τι καὐτῷ τῆς τροφῆς, ὅπως ζήσῃ.
  • „τί οὖν ἐποίεις“ φησί „τῷ θέρει τούτῳ;“
  • „οὐκ ἐσχόλαζον, ἀλλὰ διετέλουν ᾄδων.
  • γελάσας δʼ ὁ μύρμηξ τόν τε πυρὸν ἐγκλείων
  • „χιμῶνος ὀρχοῦ“ φησίν, „εἰ θέρους ηὔλεις.“
    • [*](140, 1 e = 108. 20 | 8 e = 9, 1)[*](Fabula so solius Pseudo dosithei libris tradita, cf. 84. 140 (Eb 126 Gb Rth 136, cf. iamb 17) Ps.– -Dosith. Voss. 17 p. 37 Böcking (cf. Valckenaer misc. obs. 1 p. 122) = Dv; Dos. Paris. 6503 collationem edidit A. Boucherie ‘Ἑρμηνεύματα . . de lulius Polluxʼ Par. 1872 = Dp; versionem latinam recepit Romulus IV 19 p. 232 Herv.; 9. 10 Georg.: B 146; Vi F 195 = Cor p. 334 F2 198 iamb. pol. concepta. Cf Theophyl. ep. 61 p. 780 H. || 1 χειμονοσχρονω DP | συρον Dp, σιρον Dv || 2 ηψυχεμυρμιξ DP | ονθεροισ Dv, οθερουσ Dp | ησωρεικει Dp || 3 δηαυτην Dp | ικετηυεν Dp, ικετευσεν Dv, rogabat Dp Rom. | λιμωτιχων DP || 4 και. αυτω Dv | δουνεαυτηιποτετεσ Dp | οπωσζηση unde et viuat [= ὅθεν ζ.? Dv, οπωσ ζωση ut viuat Dp (Rom.) || 5 φησιν Dpv | τουτωτωθερηι Dp  || 6 ουμοι εσχολαζον Dp | διητηλουν αδων Dv, α. διετηλων Dp | τελασαο. δe. ο ridens ergo autem Dv, γελασλσμυρμηξκαισιτον Dp | ενκλιων Dp, εκκληιων Dp includens Dpv | ειθηρουλδηισ si aestate cantas Dv, si aestate cantasti Rom., ειθερουσ ηισασ si per aestum cantasti Dp; ἀλλʼ εἰ θέρους ηὔλεις, χειμῶνος ὀρχοῦ Β, χ. ὀ. εἴπερ ηὔλεις ἐν θέρει F2, item Arsen. -Apost. VI 84ª p. 388; recepi ηὔλεις coll. 9, 9 sq, quamquam etiam ᾄδεις habet quo commendetur; ἦσας volgo || Post v. 8 duo versus interpolati crant in ea recensione, qua usi sunt B (F2 Vi) σῖτον δὲ ἐν θέρει ἀποτίθει | καὶ μὴ τοὺς ὁδίτας λυρίζων τέρπε, cf. Bgk supa p. LXXXIV)
    131

    κρεῖττον τὸ φροντίζειν ἀναγκαίων χρειῶν ἢ τὸ προσέχειν νοῦν τέρψεσίν τε καὶ κώμοις. Ὁ μῦθος δηλοῖ, ὅτι οὐ δεῖ τινα ἀμελεῖν ἢ ὀκνεῖν ἐπί τινος πράγματος, ἀλλὰ τὰ δέοντα ποιεῖν, μή πως ὀκνήσας κινδύνιῳ περιπέσῃ.

    [*](140, 9 e = 83, 7)[*](140, [9. 10] Lm, om. DBF (cf. prol.), servavit Georgides gnomol. l p. 48, expressit F || 10 suppl. Bss || Epim. F2, sim. B Dosithei fabulas prosa oratione conscriptas a Babrio pendere negavit Cr de Babr. aet. p. 241, non sine veri specie adfirmavitHausrath p. 299, cf. testim 1. Nonnullae receptae sunt infra 200 p. 182. 246 sqq. p. 206.)
    132
  • Γάλλοις ἀγύρταις εἰς τὸ κοινὸν ἐπράθη
  • ὄνος τις οὐκ εὔμοιρος ἀλλὰ δυσδαίμων,
  • ὅστις φέρῃ πτωχοῖσι καὶ παντουργοῖσιν
  • πείνης ἄκος δίψης τε καὶ τὰ τῆς τέχνης.
    • [*](141, 1 m e cf. 29. 1 | 2 i = 125, 1)[*](141 (Eb 127), cf. Phaedr. IV 1, Apul. Met VIII 24 Lucian. Luc. 35 (Phil. XLVII 448). Totum fragmentum servavit unus Nat alis Comes Mythol. IX p. 968 (1619) 957 (1651): ‘Cum imaginem Deae scutum famis vocet ac sitis, ut patet im lambis fabulosis = μυθιάμβοις Gabriae, qui ita scripsit per iocumʼ, sequ. v. 1—9; vv. 1—2. 5—9 ommissis vv. 3. 4, varis suis historiis recepit, Tzetzes chil. XIII 257 sqq.: οἱ παλαιοὶ ἀγύρται γάρ, ὥσπερ Βαβρίας γράφει | ἐν μυθιάμβοις τοῖς χωλοῖς | εἰς ὄνον θέντες εἴδωλον θεᾶς αὐτῶν τὴς Ῥέας | τυμπάνοις περιήρχοντο τὰς κώμας προσαιτοῦντες | μετʼ ἐπᾳσμάτων καὶ ᾠδῶν, Σελήνης ἀρχίμηνοι (-νοις cod.; hinc impugnandus Lobeck Aglaoph. 645i) |ἄκουσον καὶ Βαβρίου δέ τινων χωλῶν ἰάμβων, sequuntur v. 1. 2, deinde εἶτα παρελθὼν καὶ κατωτέρω λέγει atque v. 5—9. Exigua Natalia Comitis est fides, qui non solum auctorum nomina, sed ipsos quosdam poetarum versus finxisse videtur (cf. e. g. Ps. -Hermesianactem lib III p. 130). Verum idem ut Argonauticorum scholis plenioribus usus est (cf. p. 853 sq., unde vervus nonnulli accedunt Euphorionaeis et Epi charmeis), ita h. l. aut vetus chiliadum exemplar plenius suppletumve (cf. pp. 79. 148. 169. 252. 849) aut ‘Gabriae’, i. e. Babrii decurtati codicem (cf. adn. ae feb. 12) prae manibus habebat, unde vitia inveterata descripsit v. 3 sq. Minae vel Babrii personat, qu inventis Lachmann temere usus versibus barbaris exitum supplevit syll. II feb. 13, manifesta est fraus || 2 ante 1 (ad litt. ο) coll. Lm, diasceuastae Athoi partes agens 3 φέροι Cor. alii, sed cf. 93, 3 | πανούργοισι (sine ν) Nat. corr. Nck; num πανουργοῦσιν, λεωργοῖσιν || 4 σάκος (scutum ut ferat amis sitisque Nat. corr. Bentleius, cf. Eurip. Cycl. 97 δέψης ἄκος | κακῆς (artis et malae uasa) at, cor. Lm || Post v. 4 aliquid deesse coniecit Knoche p. 189)
    133
  • οὗτοι δὲ κύκλῳ πᾶσαν ἐξ ἔθους κώμην
  • περιιόντες ἔλεγον ᾖα· τίς γὰρ ἀγροίκων
  • οὐκ οἶδεν Ἄττιν λευκὸν ὡς ἐπηρώθη;
  • τίς οὐκ ἀπαρχὰς ὀσπρίων τε καὶ σίτων
  • ἁγνῷ φέρων δίδωσι τυμπάνῳ Ῥείης;

    • 141ªΜηναγύρται ὄνον ἔχοντες τούτῳ εἰώθεσαν τὰ σκεύη ὁδοιποροῦντες ἐπιτιθέναι. καὶ δή ποτε ἀποθανόντος αὐτοῦ ὑπὸ κόπου ἐκδείραντες αὐτὸν ἐκ τοῦ δέρματος τύμπανα κατεσκεύασαν καὶ τούτοις ἐχρῶντο. ἑτέρων δὲ αὐτοῖς μηναγυρτῶν ἀπαντησάντων καὶ πυνθανομένων αὐτῶν, ποῦ ἂν εἴη ὁ ὄνος, ἔφασαν τεθνηκέναι μὲν αὐτόν, πληγὰς δὲ τοσαύτας λαμβάνειν, ὅσας ζῶν οὐχ ὑπήνεγκεν.

    Οὕτω καὶ τῶν οἰκετῶν ἔνιοι εἰ καὶ τῆς δουλείας ἀφεθῶσιν τῶν δουλικῶν ἀρχῶν οὐκ ἀπαλλάττονται.

    [*](141, 6 περιιόντες Tz Nat, περιόντες Dobreus ad Porson. Aristoph. 135, sed cf. 104, 7 | ἐλέγοντʼ Bentleius (Eb Rth), ᾔτουν Menas | suppl. Bgk, 〈ὄψα〉 Lm; cf. Suid. s. ἀγείρει( Ael. fr. 121 H.), Didym. Miller Misc. p. 403 || 7 εἶδεν Bss | λευκὸν, scil. facie dealbata albisque vestimentis conspicuum, cf. Apul. Metam. VIII 27 Augustin. Civ. D. II 26: Lobeck Agl. p. 655)[*](141ª fabula pedestri oratione concepta invenitur Au 162 Pr 161 p. 364 St. Nevel. 245 || 10 εἰώθασι A | τὰ σκεύη ἐπιτιθέντες ὁδοιπορεῖν Pr Nev. || 11 ἀπὸ AuP Nev. || 15 ὁ ὄνος ἡμῶν Au, ἡμῶν om. Pr Nev. || 16 ὅσας ποτὲ οὐδὲ ζῶν ὑπομείνειεν ἂν Pr, ὅσας οὐδὲ ζ. ὑπέμεινεν Nev. || 17 εἰ — ἀφεθῶσιν Nev, καίπερ τῆς δουλείας πεφευγότες Pr, περὶ τῆς ἐλευθερίας ἑφιἐμενοι A || 18 ἀρχῶν PrAu, om. Nev. ,,Alter versus fuerit τεθνηκέναι μέν, λαμβάνειν δὲ τοσσαύτας | πληγὰς , alter in ἀπαντώντων exierit“ Eb p. 79; sed tota haec fabula et quae ei sunt cognatae certis poesis Babrianae ornamentis omnino orbatae non a Babrio pendent, sed a Babrii exemplari: discrimen facies conl. Phaedr. IV 1 qu singulas fere fabulae pedestris sententias fidelitet expressit)
    134

    142 Αἶγα καὶ ὄνον ἔτρεφέ τις. ἡ δὲ αἲξ φθονήσασα τῷ ὄνῳ διὰ τὸ περισσὸν τῆς τροφῆς ἔλεγεν· „ὡς ἄπειρα κολάζῃ, ποτὲ μὲν ἀλήθων, ποτὲ δʼ ἀχθηφορῶν καὶ συνεβούλευεν ἐπίληπτον ἑαυτὸν ποιήσαντα καταπεσεῖν ἔν τινι βόθρῳ καὶ ἀναπαύσεως τυχεῖν. ὃ δὲ πιστεύσας (e?) καὶ πεσὼν συνετρίβη (i?). ὁ δὲ δεσπότης τὸν ἰατρὸν καλέσας

  • ᾔτει βοηθεῖν. ὃ δὲ
    • αἰγὸς πνεύμονα ἐγχυματίσαι ἔλεγεν αὐτῷ καὶ οὕτω τῆς ὑγείας τυχεῖν. τὴν δʼ αἶγα (e?) θύσαντες τὸν ὄνον ἰάτρευον.

    Ὅτι ὅστις καθʼ ἑτέρου δόλια μηχανᾶται, ἑαυτοῦ γίνεται τῶν κακῶν ἀρχηγός.

    [*](142, 3 cf. 129, 5 sq. | 7 cf. 20, 3. 130, 4 Fabulae paraphrasis Bodleiana6; quae in Athoo inveniuntur, numeris infra sunt indicatae, omnibus verbis exsriptae, quae non inveniuntur)[*](B 1 = A 16. B 2 = A 12)[*](142 B 3 M 2 P 3, P 3. Initium fuerit ὄνον τις ἔτρεφε, cf. 129 || 2 διὰ τὸ περιττεύειν τ. τρ. εἰρωνικῶς συνεβούλευε λέγουσα· ἄπειρα κτλ. Pr | στροφῆς P1 || 3 ἀχθηφορῶν (Babrii ?) P, ἀχθοφορῶν B M; pergit P: ἐπίληπτον οὖν ἑαυτὸν ποιήσας τῷ βόθρῳ κρημνίσθητι, quae sequuntur longius a B recedunt 4 ποιήσαντα B, ποιῆσαι MP1 | καταπεσὼν P || 5 τύχη M 7 βοηθεῖν BP, βοήθειαν M || 8 sq. ὁ δὲ πόμα τούτῳ δι αἰγὸς πνεύμονος κατασκευασθὲν κεράσαι ὡρίσατο καὶ οὕτω τ. ὑ. τυχεῖν. θύσαντες τοίνυν τὴν ἀθλίαν αὐτεπίβουλον αἶγα, τὸν ὄ. ἰ. P: quae haud scio an a Babrio propius absint; de medicina cf. Plin. n. h. XXX 113 || Prom. B = epim. M P1P; ὅστις — δόλον — ἑαυτοῦ ἐστι — αὐτουργός P1; cf. Georgides gnomol. p. 9: Βαβρίου· ἀρχιτέκτωον κακῶν πέφυκεν ὁ καθʼ ἑτ. δ. φθεγγόμενος. Gitlbaueri tentamen longis contra Babrii artem solutis, brevibus finalibus in ε et ο, verbis barbaris (αἰγη!) deformatur)
    135

    143 Αἱ δρύες κατεμέμφοντο τὸν Δία ὅτι „ἐπεὶ κοπτόμεθα, τί ἡμᾶς μετὰ τῶν λοιπῶν φυτῶν ἐποίησας;“ ὁ δὲ Ζεὺς εἶπεν ,ὑμεῖς αὐταὶ αἴτιοι τῆς κοπῆς·

  • εἰ μὴ γὰρ ὑμεῖς στελεὰ πάντʼ ἐγεννᾶτε
  • οὐκ ἂν γεωργὸς πέλεκυν ἐν δόμοις εἶχεν.

    • Ὅτι αἴτιοι κακῶν ἑαυτοῖς τινες ὄντες τὴν μεμψιν ἀφρόνως τῷ θεῷ ἐπιτιθέασιν.

    144 Γεωργὸς ἀετὸν εὑρὼν ἠγρευμένον

  • τὸ κάλλος αὐτοῦ θαυμάσας
    • ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐλεύθερον.
  • ὃ δʼ οὐκ ἄμοιρος χάριτος
    • [*](B 4 = A 3) [*](143 B 5 P 5; v. 4. 5 Suid.; ex apophthegmate Periclis Aristot. rhet. IIl 4 p. 1406 3 (τούς τε γὰρ πρίνους ὑφʼ αὐτῶν κατακόπτεσθαι) || 1 sqq. Δία λέγουσαι ὅτι μάτην παρήχθημεν ἐν τῷ βίῳ· ὑπὲρ πάντα γὰρ τὰ φυτὰ βιαίως τὴν τομὴν ὑφιστάμεθα. καὶ ὁ Ζεύς· ὑμεῖς P | τί οὖν ἥ. (e)? || 3 τῆς τοιαύτης συμφορᾶς P || 4 αὐταὶ 〈γὰρ〉 ὑμεῖς αἴτιαι κοπῆς ὕμιν Eb proposuit || 4 sq. S s. στελεόν || 4 εἰ —πάντα τίκτητε S, εἰ μὴ γὰρ ὑμεῖς τὰ στελλίδια ἐγεννᾶτε B, γὰρ τοὺς στειλειοὺς ἐγεννᾶτε καὶ πρὸς τεκτονικὴν καὶ γεωργικὴν χρήσιμοι ἦτε (interpolatione) P; num ὑμίν — ἐγεννήθη vel ὑμῶν στειλέʼ ἐξεγεννήθη? cf. imit. 13 v. 34 p. 217 || 5 οὐκ ἂν πέλεκυς ὑμᾶς ἐξέκοπτεν BP; γεωργοὶ — εἶχον seu potius γεωργῷ πέλεκυς ἐν δόμοις εἴη? Cr; duo versus in ε et εν exeuntes ferri viX possunt || Prom. B = epim. P verbis quibusdam mutatis.) [*](6 = A 10. 7 = 5. 8 = 4. 9 = 11. 10 = 15. 11 = 1. 12 = 7. 13 = 14. 14 = 13. 15 = 22. 16 = 23. 17 = 18, 18 = 19. 19 = 32. 20 = 31. 21 = 24. 22 = 29.) [*](144 B 23; P 18 longius recedit a B; cf. Aphthon. 28 (Fur. 215), Anthol. Pal. IX 378. Stesich. fr. 66 B.: Cr p. 223 || 1 Γεωργῷ τινι ἀετὸς ἐθηρεύθη P: poterat γεωργὸς εὑρῶν αἰετὸν 〈πάγης εἴσω〉 seu potius Πάγῃ γεωργὸς αἰετὸν συνειλήφει (18, 2) 2 suppl. τὸ (δὲ) κάλλος αὐτοῦ θαυμάσας 〈ἀφῆκʼ αὔραις〉, cf. 11, 4. 124, 11. 135, 2; 26, 5 || 3 sqq. nihil nos iuvant codicis P lectiones || 4. 7 δὲ B)
    136
    κατεφάνη, ἀλλʼ ὑπὸ τεῖχος σαθρὸν καθήμενον ἰδὼν προσπετάσας τοῖς ποσὶν ἦρε τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φακιόλιον.
  • ὃ δʼ ἐξαναστὰς 〈ἐπ〉εδίωκε.
    • τοῦτο δὲ ὁ ἀετὸς ἔρριψε. καὶ ἀναλαβόμενος αὐτὸ καὶ ὑποστρέψας εὗρε τὸ τεῖχος συμπεπτωκὸς ἔνθα ἐκάθητο θαυμάσας τὴν ἀμοιβήν.

    Ὅτι τοὺς ἀγαθόν τι πεπονθότας ἔκ τινος ἀντευεργετεῖν χρή· ὃ γὰρ ἀγαθὸν ποιήσεις, ἀντιδοθήσεταί σοι.

    145 Διὰ στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλῆς χήρης,

  • ἐπὶ γῆς δʼ ἰδών τι πᾶν ὅμοιον ὂν μήλῳ
    • ἐπειρᾶτο συντρῖψαι (e?).
  • ὡς δʼ εἶδε διπλοῦν γενόμενον,
    • ἔτι μᾶλλον ἐπέβαινεν καὶ τῷ ῥοπάλῳ ἔπαιεν. τὸ δὲ φυσηθὲν εἰς μέγεθος τὴν ὁδὸν ἀπέφραξεν. ὃ δὲ ῥίψας (e)
  • τὸ ῥόπαλον ἵστατʼ ἀργὸς αὐτὸ θαυμάζων.
    • Ἀθηνᾶ δὲ αὐτῷ ἐπιφανεῖσα εἶπεν· „πέπαυσο δή, ἄδελφε, τοῦτό ἐστι φιλονεικία καὶ ἔρις· ἄν τις αὐτὸ καταλείπῃ ἀμάχητον, μένει
  • οἷον ἦν πρῶτον,
    • ἐν δὲ ταῖς μάχαις οὕτως οἰδεῖται.“

    Ὅτι πᾶσι φανερὸν καθέστηκεν, ὡς αἱ μάχαι καὶ ἔριδες αἰτίαι μεγάλης βλάβης ὑπάρχουσιν.

    [*](145, 5 cf. 98, 16. 125, 3. 129, 21. 139, 7 | 5 cf. 28, 7)[*](144, 7 possis ὁ δʼ ἐξαναστὰς ἐπεδίωκεν ἐξαίφνης, cf. 32, 8; 43, 7. 111, 5. 132, 1 || 8 ὁ εὐεργέτης ἀπέρριψε τὸ ἀναληφοθὲν πληρεστάτην ἀντιδοὺς τὴν ἀντίχαριν P, quod fortasse propius accedit ad Babrium, cf. 107, 15 || Prom. B ═ epim. ὅτι — πεπονθότας ὁμοίως ἀντιποιεῖσθαι χρή B 24 ═  A 37. 25 ═ 40)[*](145 B 26 || 2 ἰδὼν δὲ ἐπὶ γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι B, unde versum refinxi || 4 δὲ H || 7 ἕστατο B || 8 δὲ B, δὴ Eb, num δῆτʼ ? cf. 28, 8. 15, 13. Versuum exitus agnovit Eb in Anal. Babr.; Babrius scribere poterat: πέπαυσο δῆτ᾿, ἄδελφε, τοῦτο τὸ ζῷον (τὴν ὁρᾷς αὕτη, cf. 81, 1. 61, 6) ἔρις (Ἔ.?) πέφυ- )
    137

    146 Ἐν τόπῳ τινὶ πλησίον ἀνδρὸς πλουσίου βυρσοδέψης ἔμελλεν οἰκῆσαι (e ?). ὃ δὲ τοῦτον ἐδίωκε διὰ τὴν δυσοσμίαν. τοῦ δὲ λέγοντος ,,πρὸς ὀλίγον ἀνιαθήσῃ, μέχρις οὗ συνεθίσῃς, καὶ ἔκτοτε οὐκέτι ὀσφρανθήσῃ (e?)“ φη ,,οὐ διὰ τὴν σὴν τέχνην ἡμεῖς τὴν αἴσθησιν ἡμῶν ἀποβαλοῦμεν.“

    Ὅτι οὐ δεῖ κοινωνεῖν ταῖς ματαίαις συμβουλίαις μάλιστα ταῖς πρὸς βλάβην τῆς φύσεως οὔσαις.

    147 Ἔχιδναν ἐκ τοῦ ψύχους ἐκπνέουσαν ἤδη γεωργὸς εὑρὼν ἐν τῷ κόλπῳ ἔθαλψεν. δʼ ἁπλωθεῖσα καὶ τοῦ γεωργοῦ τῇ χειρὶ ταύτην ὁμαλίσαι βουληθέντος δακοῦσα τοῦτον ἀπέκτεινεν.

    Ὅτι ἀνδρὶ πονηρῷ μήτε καλῶς πράττοντι μήτε φαύλως χάριν παράσχῃς· ἡ γὰρ πονηρὰ φύσις ἀντὶ ἀγαθῶν πονηρὰ ἀνταποδίδωσιν· χρηστὸν γὰρ ἦθος οὐ τίκτει.

    147a Ἔθαλπέ τις γεωργὸς ἐν κόλποις ὄφιν

  • ὥρᾳ κρύους, ἐπεὶ δὲ θέρμης ᾔσθετο
    • [*](147, 2 cf. 35, 4) [*](κεν· ἤν τις αὐτὸ καλλείπῃ (cf. 88, 11) | ἀμάχητον, ἐμ μένει τόθʼ οἷον ἦν πρῶτον, | ἐν ταῖς μάχαις δὲ τόνδʼ ἐς ὄγκον οἰδεῖται.“ B 27 = A 42. 28 = 38. 29 = 36. 30 = 35. 31 = 53. 32 = 52. 33 = 49. 34 = 43) [*](146 B 35 || 1 sq. fuitne καὶ βυρσοδέψης στέγος ἔμελλεν οἰκῆσαι, cf. 12, 15? || 2 sq. δυσσοσμίαν B || 4 ὀσφρανθείση B | fuerit μέχρις συνεθίσῃς, κἄκτοτʼ οὐκ ὀσφρανθήοῃ || Epim. = Prom. B | συμβουλείαις B || 7 οὔσης B) [*](B 36 = A 44 37 = 45. 38 = 47. 39 = 51. 40 = 57. 41 = 50) [*](147 B 42 M 24 P 28; tetrast. l 17; fab. ian b. 1 p. 234. ln ipsa fabula, quam invita Minerva choliambis coercuit Gb 147, sermonis Babriani lumina prorsus exstincta || 1 εἶδε γεωργὸς M P1 || num fuit ἔχιδναν ἐκπνέουσαν ὑπὸ κρύους ἤδη || 1 sq. εὑρὼν — ἔθαλψε B, καὶ λαβὼν ἔβαλεν ἐν τῶ κόλπω καὶ ἔθ. MP1 || 3 δακοῦσα om. M || ln epim. (prom. B) choliambi latent: φύσις πονηρὰ χρηστὸν ἦ. οὐ τ. (Gb) || 5 πράττων P1 B, om. M, em. Kn | παράσχου MP1) [*](147ª tetrast l 17; edidi secundum Palatinum alterum Neveleti p. 642)
    138
  • ἔπληξε τὸν θάλψαντα καὶ κτείνει τάχος·
  • στενῶν δʼ ὁ πληχθεὶς τόνδε τὸν στίχον ἔφη·
  • „δικαίως πάσχω τὸν πονηρὸν οἰκτείρας.“

    • Οὕτως κακοὶ πέλουσι τοῖς εὐεργέταις.

    147b Γέρων τὶς γεωργὸς χειμῶνος ὥρᾳ (i?) ὄφιν εὑρὼν ὑπὸ κρύους πεπηγότα (i?) τοῦτον ἐλεήσας καὶ λαβὼν ὑπὸ κόλπων ἔθετο. θερμανθεὶς δὲ ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν τὴν ἰδίαν φύσιν ἔπληξε τὸν εὐεργέτην καὶ ἀνεῖλε· θνήσκων δὲ ἔλεγε

  • „δίκαια πάσχω, τὸν πονηρὸν οἰκτείρας.“

    • Ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι ἀμετάθετοί εἰσιν αἱ πονηρίαι, κἂν τὸ μέγιστα φιλανθρωπεύωνται.

    148 Ἡ χελιδὼν ἔφη πρὸς τὴν κορώνην· „ἐγὼ παρθένος καὶ Ἀθηναία (e) καὶ βασίλισσα καὶ βασιλέως τῶν Ἀθηνῶν θυγάτηρ. καὶ προσέθηκε καὶ τοῦ Τηρέως τὴν βίαν καὶ τὴν ἀποκοπὴν τῆς γλώττης. καὶ ἡ κορώνη· [*](147, 1 cf 140, 1 | 2 cf. 131, 16 | 4 sq cf. 129, 23 137, 5 || 148, 2 sq. cf. 72, 11. 16. 12 22) [*](1478, 5 πάσχων P) [*](147 (Eb 150 Gb 250) A1 62 p. 33 Schn. || 5 versum agnovit Huschke Babrio non indignum. Exemplum Augustanum iambographo Byzantino expressum esse putat Schn p. 175; ego Babrium decurtatum Augustni diasceuastae prae manu fuisse credo B 43 = A 59. 44 = 58) [*](148 B 45 33 P1 29, V Fur. 381 (p. 156) || 2 καὶ post παρθένος om. M || 3 καὶ — βίαν V, καὶ τὸν Τηρέα καὶ τὴν BM || 4 κορώνη ἔφη „τι V || Legit hanc fabulam atque cum XII contaminavit Gregor. Naz. epist. 114 ad Celeusium (vol. III p. 210 M.), ubi hirundines cycnis (cf. Lucr. III 7) solitudinem amplectentibus cavillantur et gloriantur ἡμῶν δὲ εἰσιν αἱ πόλεις καὶ περιλαλοῦμεν τοῖς ἀνθρώποις καὶ τὰ ἡμέτερα αὐτοῖς διηγούμεθα, ταῦτα δὴ τὰ ἀρχαῖα καὶ Ἀττικά, τὸν Πανδίωνα, τὰς Ἀθήνας, τὸν Τηρέα, τὴν Θρᾴκην, τὴν ἀποδημίαν, τὴν ὕβριν, τὴν ἐκτομὴν τῆς γλώττης κτλ, cycni vero respondent: ὑμᾶς δὲ καὶ εἰσοικιζομένας οἱ ἄνθρωποι δυσχεραίνουσι καὶ ᾀδούσας ἀποστρέφονται· καὶ μάλα ἐν δίκῃ, αἵ γε οὐδὲ ἐκτμηθεῖσαι τὴν γλῶτταν δύνασθε σιωπᾶν.)

    139
    „τί ἂν“ ἐφη „ἐποίησας, εἰ τὴν γλῶτταν εἶχες, ὅπου τμηθείσης (e) τοσαῦτα λαλεῖς;“

    Ὅτι οἱ ἀλαζόνες διὰ τοῦ λόγου ψευδολογοῦντες αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἔλεγχος καθίστανται.

    149 Ὥρῃ θέρους, ὅτε τὸ καῦμα τῇ δίψῃ λυπεῖ, εἰς μικρὰν

  • πηγὴν λέων καὶ κάπρος ἐκπιεῖν ἦλθον.
    • ἤριζον δέ, τίς πρῶτος αὐτῶν πίῃ. ἐκ τούτου (e ?) δὲ πρὸς φόνον ἀλλήλων διηγέρθησαν.
  • ἄφνω δʼ ἐπιστραφέντες, ὥστʼ ἀναπνεῦσαι,
    • εἶδον γῦπας ἐκδεχομένους, ὃς ἂν αὐτῶν πέσῃ, τοῦτον καταφαγεῖν· διὰ τοῦτο λύσαντες τὴν ἔχθραν εἶπον· [*](148, 5 cf. 1, 15 || 149, 1 i cf. 140, 1 | 3 cf. 89, 8) [*](148, 5 τμηθεῖσα M | τοιαῦτα MP1 || Epim. M (prom. B), sim. V || Scribere poterat (Cr p. 2021): ἔγωγε παρθένος τις ἦν Ἀθηναίη, βασίλισσα βασιλέως τε τῶν Ἀθηναίων θυγάτηρ προσέθηκε καὶ τὴν Τηρέως ποτʼ ἐν Θρᾴκῃ βίην τε καὶ τὴν ἀποκοπήν δὲ τῆς γλώσσης. ἕως κορώνη τί ἂν“ ἔφη πεποιήκεις, εἰ γλῶσσαν εἶχες ὡς πάλαι παῤ ἀνθρώποις, ὅπου λαλεῖς τοσαῦτα κἀπο τμηθείσης.“ 7 ψευδολογοῦνται B, corr. V (epim.) | αὐτοὶ om. V B 47 = A 65. 48 = 64) [*](149 B 49 P1 31 = Nevei. Fur. 298 p. 112; tetr. l 5 |  1 θέρους ἐν ὥρῃ ὅτε BP; ab ὥρῃ incepisse fabulam quae non legitur in Athoo probabilius || 2 δίψει λυπεῖ P1, δίψαν ἐμποιεῖ B; fuit fere: τὰ ζῷα λυπεῖ, πρὸς μικρήν τινʼ ἐν δένδροις 5 ἦλθον πιεῖν BP1 | Poterat: ἢριζον αὐτῶν πότερος ἐκπίῃ πρῶτος κἀκ τούτου πρὸς φόνον ἐπηγέρθησαν οἱ δύʼ ἀλλήλοις (cf. 61, 3. 12, 5) || 6 δὲ om. P1 || 8 πρὸς τὸ ἀναπνεῦσαι BP1, rest. Eb || 9 ἂν om. P1)
    140
  • „φίλους γενέσθαι κρεῖσσόν ἐστιν ἀλλήλοις
  • ἢ βρῶμα γυψὶ καὶ κόραξιν ἀγρώσταις.“

    • Ὅτι τὰς πονηρὰς ἔριδας καὶ φιλονεικίας καλόν ἐστι διαλύειν, ἐπειδὴ πᾶσιν ἐπὶ κίνδυνον τέλος ἄγουσιν.

    150 Ἴκτινος ὄφιν ἁρπάσας ἐπέτατο. ὃ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ δακὼν καὶ ἀμφότεροι τοῦ ὕψους κατενεχθέντες, ὁ μὲν ἴκτινος ἐτεθνήκει (e?). ὁ δὲ ὄφις ἔφη αὐτῷ· „τί τοσοῦτον ἐμάνης, ὅτι τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας βλάπτειν ἠβούλου; ἀλλὰ

  • δίκην ἔδωκας τῆς ἁρπαγῆς †δικαίαν.“

    • Ὅτι πλεονεξίᾳ τις προσέχων καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους ἀδικῶν ἰσχυροτέρῳ προσπεσών, ὡς οὐκ ἐλπίζειν, ἐκτίσει τότε καὶ ἃ πρότερον ἐποίησε κακά.

    150a Ἰντῖνος ὄφιν ἄνω πετάσας φέρει ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ δακὼν τοῦτον αὖθις εὐθὺς ἔκτεινεν. ὃ δʼ ὄφις ἀνεβόα· „ἴνα τί ἄρα οὕτως αὐτὸς ἐμάνης, ὥστε τοὺς μηδὲν ὅλως ἠδικηκότας βλάπτειν (e ?) ἐβούλου, καὶ θάνατον προσάγειν; ὅμως πέπονθας ὃ ἐβούλου μοι πρᾶξαι (e?).“

    Ὅτι πλεονεξίᾳ τις προσέχων καὶ τοὺς ἀσθενεῖς ἀδικῶν ἰσχυροτέροις ἐμπεσών ποτε καὶ μὴ ἐλπίζων ἐκτίσει πρότερον πεποίηκε κακά.

    [*](149, 10 cf. 47, 10 | 11 cf. 9, 9 | 11 m e cf. 122, 5. 115, 2 || 156ª, 5 cf. 137, 5)[*](149, 10 κρεῖσσόν ἐστιν ἡμᾶς φίλους γενέσθαι ἢ κτλ. BP1. rest. Eb || Prom. B = epim. P1 distichon temere restituit Gb φιλονεικείας B)[*](B 50 = A 66. 51 = 70. 52 = 67. 53 = 75. 54 = 71. 55 = 73)[*](150 B 56 (Eb p. 94) cf. Arch. Mityl. Anth. Pal. IX 339; e proverbio, cf. Cr p. 224 sq. || 1 ἁρπάσαντος B || 7 ἐλπίζει Eb, cf. epim. 150b)[*](150ª V Fur. 352 dodecasyllabos constituit Cor. 404 || 3 num latet choliambus τοὺς μηδὲν ὥστε σ᾿ ἠδικηκότας βλάπτειν ? B 57=A 76. 58 = 74. 59 = 72)
    141

    151 Καρύα τις ἐν ὁδῷ ἱσταμένη καρπὸν πολὺν ἔφερεν. οἱ δὲ παροδῖται λίθοις αὐτὴν καὶ βάκλοις κατέκλων διὰ τὰ κάρυα. ἣ δὲ οἰκτρὸν λόγον ἔφη· „ὦ ἀθλία ἐγώ, ὅτι, οὓς τῷ καρπῷ μου εὐφραίνω (e?), ὑπὸ τούτων δεινὰς ἀντιλαμβάνω χάριτας.“

    Ὅτι τοὺς ἀχαρίστους καὶ κακούργους τοὺς ἀντὶ ἀγαθῶν κακὰ ἀντιδιδόντας ὁ μῦθος ἐλέγχει.

    152 Κόραξ ὑπὸ παγίδος κρατηθεὶς εὔξατο τῷ Ἀπόλλωνι λιβανωτὸν ἐπιθύσειν. σωθεὶς δὲ τοῦ κινδύνου (e?) τῆς ὑποσχέσεως ἐπελάθετο. πάλιν δὲ ὑφʼ ἑτέρας κρατηθεὶς παγίδος ἀφεὶς τὸν Ἀπόλλωνα τῷ Ἑρμῇ ὑπέσχετο θῦσαι (e?). δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφη· „ὦ κάκιστε, πῶς σοι πιστεύσω (e?), ὃς τὸν πρότερόν σου δεσπότην ἠρνήσω (e) καὶ ἠδίκησας.“

    Ὅτι οἱ πρὸς τοὺς εὐεργέτας ἀγνώμονες γενόμενοι ἐν περιστάσει ἐμπεσόντες οὐχ ἕξουσι βοηθούς.

    153 Κύων τρεφόμενος ἐν οἴκῳ θηρσὶν εἰδὼς μάχεσθαι (i) ἰδὼν πολλοὺς ἐν τάξει ἱσταμένους, ῥήξας (e?) τὸν κλοιὸν τοῦ τραχήλου [*](152, 4 cf. 97, 2 | 5 cf. 99, 5. 106, 22 || 153, 1 cf. 100, 1 sq. 51, 1) [*](151 B 60 P 36 (Nev. Cor. 199) cf. Pr 131 p. 356 St. Fluxit ex epigrammate, cf. Antip. Thess. Anth. Pal. IX 3 (cf. 79), unde pendet etiam Ps. -Ovidii liber Dacis (Wilamowitz comment. Momms. p. 396); sim. 187. 223 || 1 ἔφερε πολύν P1 || 2 αὐτὴν om. P1 || 3 λόγον om. P1 || Prom. B = Epim. P) [*](B 61 = A 77) [*](152 B 62 P1 38 (Nev. Cor. 205 Fur. 287) || 1 πάγιδας P1 | ηὔξατο P1 | ἀπώλλωνι P1 || 2 ἐπιθύσει P || 4 τῶ ἀπώλλωνι P1 || 6 σου ipse P1 | ln fine collatis l. s. s. et 136, 13 fuisse conicias: πῶς σοι, κάκιστε θηρίων, τι πιστεύσω ὃς τὸν πάλαι σου δεσπότην ἀπηρνήσω || Epim. εὐεργετοῦντας P1 | ἐμπεριστάσει P1 | βοήθειαν P1) [*](B 63 = A 78. 64 = 86. 65 = 82. 66 = 79. 67 = 83. 68 =  87) [*](153 B 69 Epim. Georg.?  || 1 δεδιὼς Hartel, cf. Cr p. 1891 | Initium tale poterat esse: κύων (σκύλαξ?) ἐτρέφετο)

    142
  • ἔφευγε διὰ τῶν ἀμφόδων. κύνες δʼ ἄλλοι
    • τοῦτον ἰδόντες εὐτραφῆ οἷα ταῦρον (e?)
  • εἶπον· „τί φεύγεις;“ ὃ δὲ
    • εἶπεν· „ὅτι μὲν τροφῇ
  • συζῶν περισσῇ † οἶδα καὶ σῶμα τοὐμὸν εὐφραίνω
    • ἀεὶ δὲ πλησίον εἰμὶ θανάτου ἄρκοις καὶ λέουσι μαχόμενος“. οἳ δὲ πρὸς ἀλλήλους εἶπον· „καλὸν βίον ἡμεῖς, εἰ καὶ πενιχρὸν ζῶμεν, οἵτινες οὔτε λέουσιν οὔτε ἄρκοις μαχόμεθα.“

    Ὅτι οὐ δεῖ κινδύνους ἑαυτῷ ἐπιφέρειν διὰ τρυφὴν καὶ ματαίαν δόξαν, ἀλλὰ τούτους ἐκφεύγειν.

    154 Λύκος τῶν λοιπῶν λύκων στρατηγήσας (e)

  • νόμους ἔταξε πᾶσιν
    • [*](153, 8 cf. 108, 29 | 9 cf. 107. 2) [*](θηριοτρόφων οἴκῳ εἰδὼς μάχεσθαι θηρσίν. καὶ μάχης ὥρῃ. πολλοὺς ἰδὼν ἑστῶτας ὥσπερ ἐν τάξει τὸν τοῦ τραχήλου κλοιὸν ἐκ βίης ῥήξας κτλ.) [*](153, 4 versum agnoverat Cr p. 188 3, misere corrupit Gb 6 εἶπεν B, corr. Kn || 8 τὸ ἐμὸν B || 9 λέουσι (συσὶ?) Kn, κυσὶ B || Exitus restitui potest hic: ἰδόντες οἷα ταῦρον εὐτραφῆ τοῦτον εἶπον „τὶ φεύγεις“; ὃ δὲ „τροῇ μὲν οὖν, οἷδα, | συζῶν περισσῇ σῶμα τοὐμὸν εὐφραίνω, | ἀεὶ δὲ μοίρης εἰμὶ πλησίον τλήμων | ἄρκτοις μαχόμενος ἢ λέουσιν ἀγρώσταις.“ | οἳ δʼ εἶπον οὕτω βουκολοῦντες ἀλλήλους· | „εἰ καὶ πενιχρὸν, τὸν βίον καλὸν ζῶμεν, (Gb) | οὕς || οὐ μάχεσθαι δεῖ λέουσιν οὔτʼ ἄρκτοις.“ Ad hanc fabulam (vel || ad Babr. 108) referendum Georgid. Bss An. l p. 17: βιοῦντας ἡμᾶς ἐν αὐταρκείᾳ κρεῖσσον ἀσφαλῶς ζῆν || ἢ τρυφῶν βουλομένους κινδύνοις ἑαυτοὺς ἐπιρρίπτειν.) [*](B 70 =A 84. 71 = 104. 72 = 91. 73 = 103. 74 = 90.) [*](75=95. 76 = 98. 77 = 107. 78 = 102. 79 = = 92. 80 =  93. 81 = 96) [*](154 (152 Eb) B 82 M 49 P1 52; fabulas Nev. Cor. 235, F Fur. 111 (cf. Cor. p. 380) versibus politicis dodecasyllabis compositas, pro fundamento habuit Eb Babr. p. 88, cf. p. 97 || 1 στρατηγήσας λύκων B, verius MP1 || 2 ἔταζε B)
    143
    ἵνα, εἴ τι ἂν ἕκαστος κυνηγήσῃ (e), πάντα εἰς μέσον ἄξῃ καὶ μερίδα ἴσην ἑκάστῳ δώσῃ, ὅπως μὴ οἱ λοιποὶ ἐνδεεῖς ὄντες ἀλλήλους (e) κατεσθίωσιν. ὄνος δὲ παρελθὼν τὴν χαίτην σείσας ἔφηl
  • „ἥδ᾿ ἐκ φρενὸς λύκου μὲν ἦν καλὴ νώμη
    • ἀλλὰ πῶς σὺ τὴν χθεσινὴν ἄγραν τῇ κοίτῃ (e) ἐναπέθου; ἄγε ταύτην εἰς μέσον ἀπομερίσας.“ ὃ δὲ ἐλεγχθεὶς τοὺς νόμους ἀνέλυσεν.

    Ὅτι αὐτοὶ οἱ τοὺς νόμους δικαίως ὁρίζειν δοκοῦντες καὶ ἐν οἶς ὁρίζουσι καὶ δικάζουσιν οὐκ ἐμμένουσιν.