Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἐπειδὰν γὰρ ἀπαλλαγῇ ψυχὴ ἐνθένδε ἐκεῖσε, ἀποδυσαμένη τὸ σῶμα, καὶ καταλιποῦσα αὐτὸ τῇ γῆ φθαρησόμενον τῷ αὐτοῦ χρόνῳ [*](3 θρέμμα αἰθέριον vi. or. 10. 3 b ‖ 4 ὥσπερ ἐκ βαρβάρων sq. vel ὥσπερ ἐκ τῆς Κιμμερίων γῆς vi. or 10 9 c ‖ 9 10 πόλεις δύο sq. cf. Lucian. lcarom. 16 ‖ 15 αἰθέρα . . . παιάνων μεστὸν alludit ad Pythagoraeam illam mundi harmoniam de quo copiosius or. 37. 5 a ‖ 16 θείων χορῶν scil. „deorum visibilium“ vi. or 11. 10 d et 12 d cf. Apul. de dogm. Plat. l 11 Albin. 14 Aetius Diels dox. 344 Ps. Arist. de mundo 2 ‖ 17 ἐπειδὰν γὰρ sq. ═ or. 10. 9 c cf. Albin. 28 (ἐνθένδε ἐκεῖσε) vi. etiam or. 39 30 19 τῷ αὐτοῦ χρόνῳ καὶ νόμῳ ═ or. 41. 5 f) [*](2 αὐτὴν BMN ‖ 5 ἀνέμου B | τυραννουμένης (νν in ras ex ν) R! ‖ 8 φησὶν φα(δ Δ) | ἐκείνῳ Hob ἐκεῖνον codd ἐκεῖνος φα(δ Δ) ‖ 14 στόνοι] νόσοι B ‖ 17 πολυεργίας (suprascr περι) K 18 ἐνδένθε Δ | ἐκεῖσε om. B ‖ 19 αὐτοῦ] αὐτῷ MK φα(θ) αὐτῆς Reiske αὑτοῦ Duebn.)

108
καὶ νόμῳ, δαίμων τʼ ἀνθρώπου, ἐποπτεύει μὲν αὕτη τὰ οἰκεῖα θεάματα καθαροῖς τοῖς ὀφθαλμοῖς, μήτε ὑπὸ σαρκῶν ἐπιπροσθουμένη, μήτε ὑπὸ χρωμάτων ἐπιταραττομένη, μήτε ὑπὸ σχημάτων παντοδαπῶν συγχεομένη, μήτε ὑπὸ ἀέρος θολεροῦ διατειχιζομένη, ἀλλὰ αὐτὸ κάλλος, αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς ὁρῶσα καὶ γανυμένη·

οἰκτείρουσα μὲν αὑτὴν τοῦ πρόσθεν βίου, μακαρίζουσα δὲ τοῦ παρόντος· οἰκτείρουσα δὲ καὶ τὰς συγγενεῖς [*](Ed. Duebn. p.59)ψυχάς, αἳ περὶ γῆν στρέφονται ἔτι, καὶ ὑπὸ ‖ φιλανθρωπίας ἐθέλουσα αὐταῖς συναγελάζεσθαι, καὶ ἐπανορθοῦν σφαλλομένας.

Προστέτακται δὲ αὐτῇ ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἐπιφοιτᾶν τὴν γῆν, καὶ ἀναμίγνυσθαι πάσῃ μὲν ἀνδρῶν φύσει, πάσῃ δὲ ἀνθρώπων τύχῃ καὶ γνώμῃ καὶ τέχνῃ· καὶ τοῖς μὲν χρηστοῖς συνεπιλαμιβάνειν, [*](1 ἐποπτεύει cf Diog. Laert. VII 151 δαίμονας ἐπόπτας τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων Plut. def. orac. 417 b ἐπίσκοποι θείων ἱερῶν ‖ 2 τὰ οἰκεῖα θεάματα sq. vi. or. 10. 9 e; 11. 10 d et f Albin. 27 Sallust. 14 ‖ 2 3 μήτε ὑπὸ σαρκῶν ἐπιπροσθουμένη vi. or. 11. 10 f ‖ 5 ὑπὸ ἀέρος θολεροῦ vi. or. 10. 9 b ‖ 9 ὑπὸ φιλαν- θρωπίας sq. nam σωτῆρες et ἐπίκουροι sunt cf. lulian. lI 90 b Plut. de gen. Socr. 586 a et συμπάθειαν ἀνθρώπων ἔχοντες Diog. Laert. VII 151 ‖ 12 ἐπιφοιτᾶν τὴν γῆν sq. idem vi. de Homero or. 26. 1 a αὐτὸς δὲ sq. de Aristeae anima or. 38. 3 d; 10. 2 f cf de philosophi anima Plat. Theaet. 173 e (πανταχῆ φέρεται κατὰ Πίνδαρον) etiam simil. de Diogene cynico or. 36. 5 b καὶ περιῄει sq. or. 15. 9 c de Socrate or. 3 7a de historia or. 22. 5 i 13 τύχῃ (καὶ γνώμῃ) καὶ τέχνῃ vi or. 3. 7a de Socrate ‖ 4 χρησ- τοῖς συνεπιλαμβάνειν cf. lulian. lI 70 b προΐσταται βίου τῷ εὐ- δαιμονήσειν μέλλοντι) [*](1 καὶ νόμῳ] γενομένη Reiske | τἀνθρώπου R ἀντʼ ἀνθρώ- που cert. (δ Δ) | αὐτὴ Reiske ‖ 2 μήποτε B ‖ 3 σαρκικῶν M χρωμάτων] σωμάτων BMN φα(δ) unde νοσημάτων Markl. ‖ 6 αὐτὸ κάλος R! ἄϋλον κάλλος Reiske τὸ κάλλος in mge N | αὐτοῖς] ἀΰλοις (vel αὐτῆς) Reiske | γανυμένη BMΚ α(θ) ‖ 7 οἰκτείρουσα — 8 παρόντος om. B ‖ 12 τῇ γῇ BKMN α(θ) | συναναμίγνυσθαι EKMN α(δ))

109
τοῖς δὲ ἀδικουμένοις τιμωρεῖν, τοῖς δὲ ἀδικοῦσιν προστιθέναι τὴν δίκην.

Ἀλλʼ οὐχὶ δαιμόνων πᾶς πάντα δρᾷ, ἀλλʼ αὐτοῖς διακέκριται κἀκεῖ τὰ ἔργα, ἄλλο ἄλλῳ.

Καὶ τοῦτό ἐστιν ἀμέλει τὸ ἐμπαθές, ᾧ ἐλαττοῦται δαίμων θεοῦ. Ὡς γὰρ εἶχον φύσεως, ὅτε περὶ γῆν ἦσαν, οὐκ ἐθέλουσιν ταύτης παντάπασιν ἀπαλλάττεσθαι· ἀλλὰ καὶ Ἀσκληπιὸς ἰᾶται νῦν, καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἰσχυρίζεται, καὶ Διόνυσος βακχεύει, καὶ Ἀμφίλοχος μαντεύεται, καὶ οἱ Διόσκουροι ναυτίλλονται, καὶ Μίνως δικάζει, καὶ [*](52a)Ἀχιλλεὺς ὁπλί | ζεται.

Ἀχιλλεὺς νῆσον οἰκεῖ εὐθὺ Ἴσιρου κατὰ τὴν Ποντικὴν θάλατταν, Ἀχιλλέως ναός, καὶ βωμοὶ Ἀχιλλέως· καὶ ἑκὼν μὲν οὐκ ἄν τις προσέλθοι, ὅτι μὴ θύσων· θύσας δέ, ἐπιβαίνει τῆς νεώς.