Dialexeis

Εἰ δὲ βούλει, καὶ τὴν οἰκονομίαν τοῦ σώματος θέασαι, ὡς οὐδὲ ἐνταῦθα ἡ φύσις μεταπηδᾷ ἀθρόως, ἀλλὰ καὶ ταύτῃ μεσοτήτων τινῶν δεῖ πρὸς τὴν χειραγωγίαν τῆς κράσεως τῶν σωμάτων· θρὶξ γάρ που καὶ ὄνυξ ὀστοῦ μαλακώτερον, καὶ νεύρου ἀραιότερον, καὶ αἵματος ξηρότερον, καὶ σαρκὸς τραχύτερον·

συνελόντι δὲ εἰπεῖν, παντὶ χρήματι, ἐν ᾧ τὸ ἡρμοσμένον καὶ τεταγμένον, μεσότητος δεῖ, ἐν φωναῖς, ἐν χρόαις, ἐν χυμοῖς, ἐν σώμασιν, ἐν ῥυθμοῖς, ἐν σχήμασιν, ἐν πάθεσιν, ἐν λόγοις. Κἶεν·

οὕτω τούτων ἐχόντων, εἰ μὲν θεὸς ἀπαθὴς καὶ ἀθάνατος, ὁ δὲ ἄνθρωπος θνητός τε καὶ ἐμπαθής, ἀνάγκη τὸ διὰ μέσου τούτων ἢ ἀπαθὲς θνητὸν εἶναι, ἢ ἀθάνατον ἐμπαθές· ὧν τὸ μὲν ἀδύνατον, οὐ γὰρ ἂν ξυνέλθοι ποτὲ οὐδὲ ὁμολογήσαι τῷ θνητῷ τὸ ἀπαθές·

λείπεται δὴ τὴν δαιμόνων φύσιν [*](2 φυτῶ sq. vi. supra § II a φυτὸν δὲ sq. ‖ 18 λείπεται sq. cf. Plut. def. orac. 416 d φύσεις εἰσί τινες . . δεχόμεναι πάθη θνητὰ καὶ μεταβολὰς ἀναγκαίας, οὓς δαίμονας ὀρθῶς ἔχει . . σέβεσθαι Diog. Laert. VII 151) [*](2 in mge sup. fol. 50 b (vet schol. u) R!: ἀθάνατον θνητόν ἀπαθές ἐμπαθές) [*](2 ἄνθρωπος 〈δὲ〉 BKMN α(θ) | αἰσθητόν K | θηρίον 〈δὲ〉 MNK α(θ) ‖ 6 τὴν (in ras.) R! | χειρουργίαν φ („corporis fabri- cam permixtonemque“ σ2) ‖ 7 θρὶγξ R ‖ 9 καὶ σαρκὸς τραχύ- τερον om. B ‖ 11 ἐν χρόαις om. Δ° | χυμῷ K ‖ 12 σώμασιν] ὀσμαῖς Markl. χρώμασι Comb. cum Reiskio ‖ 15. 16 ἀπαθὲς θνητὸν (in ras. ex -σθ-))

Πῶς οὖν καὶ ἐμπαθὲς καὶ ἀθάνατον τὸ δαιμόνιον γένος, ὥρα λέγειν· καὶ πρῶτον γε περὶ τοῦ ἀθανάτου.

Τὸ φθειρόμενον πᾶν ἢ τρέπεται, ἢ διαλύεται, ἢ τήκεται, ἢ κόπτεται, ἢ ῥήγνυται, ἢ μεταβάλλει· ἢ διαλύεται, ὡς πηλὸς ὑπὸ ὕδατος· ἢ ῥήγνυται, ὡς ὑπὸ ἀρότρου γῆ· ἢ τήκεται, ὡς ὑπὸ ἡλίου κηρός· ἢ κόπτεται, ὡς ὑπὸ σιδήρου φυτόν· ἢ μεταβάλλει καὶ τρέπε‖ται, ὡς ὕδωρ εἰς ἀέρα, καὶ ἀὴρ εἰς πῦρ.

Δεῖ [*](Ed. Duebn. p. 58) δὴ τὴν οὐσίαν τοῦ δαιμονίου, εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος, μὴ διαλύεσθαι, μὴ σκεδάννυσθαι, μὴ τρέπεσθαι, μὴ ῥήγνυσθαι καὶ μεταβάλλειν, μὴ κόπτεσθαι· εἰ γὰρ πείσεταί τι τούτων, ἀπολεῖ τὸ ἀθάνατον.

Πῶς δʼ ἂν [*](51a)καὶ πάθοι, εἴπέρ ἐστιν τὸ δαιμόνιον | αὐτὸ ψυχὴ ἀποδυσαμένη [*](11 εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος sq. cf. Plut. def. orac. 420 d ἔδει ἐν τῇ φύσει τοῦ μακαρίου τὸ ἄφθαρτον εἶναι ‖ 15 τὸ δαι- μόνιον αὐτὸ ψυχὴ sq. cf. Plut. de gen. Socr. 593 d def. orac. 431 b Diog. Laert. VII 151 Heinze Xenocr. 96 Thales Pythag. Plato ap. Aetium Diels doxogr. 307) [*](5 τὸ φθειρόμενον — 10 εἰς πῦρ n) [*](5 in mge infer. fol. 50 b (vet. schol. u) R!: τὸ φθειρόμενον τρέπεται διαλύεται τήκεται κόπτεται ῥήγνυται μεταβάλλει ὑπʼ ἀλλήλων ὕδατι ἡλίῳ σιδήρῳ ἀρότρῳ ὑπʼ ἀλλήλων τὰ στοιχεῖα πηλός κηρός φυτόν γῆ τὰ στοιχεῖα || 15 in mge dextr. fol. 51 a ση . . . . . . (vet schol. quattuor vers. marg. efficiens; erasum) R!) [*](5 ἢ τρέπεται om. φα (δΔ) | ἢ τήκεται om. B 〈ἢ ῥήγνυται〉 ἢ τήκεται Duebn. || 6 ἢ ῥήγνυται (post κόπτεται) om. Duebn. | μετα- βάλλει 〈καὶ τρέπεται〉 φα(δΔ) ‖ 6. 7 διαλύεται γὰρ ὡς nescio unde Duk. ‖ 10 ἐς πῦρ δΔ ‖ 12. 13 μὴ ῥήγνυσθαι. μὴ τρέπεσθαι Heins. (Duebn. ‖ 14 πείσεσθαί τε M | ἀπολεῖται K ‖ 15 καὶ πάθοι] καὶ θάνοι Heins. ἀποθάνοι Duk. | ταὐτό, ψυχῇ ἀποδυσαμένῃ Duebn. )

Ἐν γοῦν τῇ συστάσει τὸ μὲν σῶμα συνέχεται, ἡ δὲ ψυχὴ συνέχει· εἰ δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἕτερόν τι συνέχει, ἀλλὰ μὴ αὐτὴ αὑτήν, τί τοῦτο ἔσται, καὶ τίς ἂν ἐπινοήσαι ψυχὴν