Dialexeis

Τὸ ἀπαθὲς τῷ ἐμπαθεῖ ἐναντίον, καὶ τὸ θνητὸν τῷ ἀθανάτῳ, καὶ τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ, καὶ τὸ ἀναίσθητον τῷ αἰσθητικῷ, καὶ τὸ ἔμψυχον τῷ ἀψύχῳ. Πᾶν τοίνυν τὴν ψυχὴν ἔχον ἑκατέροιν συγκεκρατημένην· ἢ [*](49b) γὰρ ἀπαθὲς τὸ ἀθάνατον, ἢ ἀθάνατον ἐμπαθές, ἢ ἐμπαθὲς θνητόν, ἢ ἄλογον αἰσθητικόν, ἢ ἔμψυχον ἀπαθές· καὶ διὰ τούτων ὁδεύει ἡ φύσις κατὰ βραχὺ [*](. . οἱ μὲν ὁρατοί, οἱ δὲ ἀόρατοι sq. paulo aliter Apul. deo Socr. 9 „habeant igitur haec daemonum corpora modicum ponderis“ de daemonibus, non de astris locutus) [*](4 τὸ ἀναγκαῖον τῆς δαιμόνων οὐσίας namn certam quandam argumentandi rationem fuisse docet Plut. def. orac 419 a qui dae- mones et κατʼ ἀρετὴν et κατʼ οὐσίαν putandos esse vult ‖ 5 τὸ ἀπαθὲς sq. de peripatetica hac ratiocinatione cf. Heinze Xenocr. 100 spectat hanc „physicam“ harmoniam or. 13. 3 g cf. Plut. Ei ap. Delph. 13 (390 e) ‖ 8 συγκεκρατημένην cf. Plut. mor. 876 a ἡ ψυχὴ ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς gen Socr. 588 f (συντείνει) vi. etiam or. 15. 6 a ‖ 11 καὶ διὰ τούτων sq vi or. 13. 3 g) [*](1 γάρ τι B | κελεύουσι (ευο in ras.) R ‖ 2 σκεδαστέον (κε in ras.) R! σκεδαστόν Nα(δΔ) ‖ 3 τικόμενον R! | διαρρέον (ια in ras.) R! | τί μήν; Κφα(θ) τίς μὲν Dav ποιῶμεν Reiske τίς del. Duebn. | οὑτοσί; Dav. ‖ 4 θεασώμεθα (θα in ras.) R! ἀνακαῖον (pr. man.) R! | τῆς δαιμόνων in ras. R! τῆς τῶν δαιμ. K ‖ 5 τῷ ἐμπαθεῖ (in ras. ex τὸ ἐμπαθὲς) R! | ἐναντίον in ras. R! ‖ 6 ἀθάνατον (pr. man.) R! | τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ in ras. (ex τὸ ἄλογον λογικῷ) R! τὸ ἄλογον τῷ ἀλόγῳ nescio unde Duebn. ‖ 7 αἰσθητικῷ, καὶ τὸ in ras. (ex αἰσθητῷ, καὶ τὸ) R! καὶ τὸ — ἀψύχῳ om. H ‖ 8 τοιντὴν ψυχὴν H τοίνυν τὸ τὴν ψυχὴν MN φα(δ) τοίνυν τὸ ψυχὴν BK (Duk.) τοίνυν ψυχὴν Reiske (Duebn.) | ἐξ ἑκατέροιν α(θ) |συγκεκρατημένον BMN φ om. K συγκεκραμένον α(θ) συγκεκροτημένον Dav. (Durebn.) sed cf. Plut mor. 876 a ‖ 9 ἀθάνατον τὸ ἐμπαθές Mα(δ) )

ἐὰν δέ τι τούτων ἐξέλῃς, διέκοψας τὴν φύσιν· ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ φθόγγων τὴν πρὸς τὰ ἄκρα ὁμολογίαν ἡ μέση ποιεῖ· ἀπὸ γὰρ τοῦ ὀξυτάτου φθόγγου ἐπὶ τὸ βαρύτατον ταῖς διὰ μέσου φωναῖς ἐπερειδομένην τὴν μεταβολὴν ἐμμελῆ ποιεῖ καὶ τῇ ἀκοῇ καὶ τῇ χειρουργίᾳ.

Τοῦτό τοι νόμιζε γίγνεσθαι καὶ ἐν τῇ φύσει, ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ τελεωτάτῃ· καὶ τίθεσο θεὸν μὲν κατὰ τὸ ἀπαθὲς καὶ ἀθάνατον, δαίμονα δὲ κατὰ τὸ ἀθάνατον καὶ ἐμπαθές, ἄνθρωπον δὲ κατὰ τὸ ἐμπαθὲς καὶ θνητόν, θηρίον δὲ κατὰ τὸ ἄλογον καὶ αἰσθητικόν, φυτὸν δὲ κατὰ τὸ ἔμψυχον καὶ ἀπαθές.

Καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἡμῖν, τὸ νῦν ἔχον, κατὰ χώραν ἔστω· ἐπεὶ δὲ τῆς δαιμονίων φύσεως πέρι σκοπούμεθα, ἣν φαμὲν μεσότητα εἶναι πρὸς ἄνθρωπον καὶ θεόν, ἴδωμεν εἴ πῃ δυνατὸν [*](1 ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων sq. vi. or. 27. 7 h et l ‖ 2 ἐὰν δέ τι τού- των ἐξέλῃς, διέκοψας sq. or. 5. 8 d; 15. 5 c al. ‖ 3 ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ sq. vi. or.13. 3 b ὡς κορυφαία sq. cf Plut. def orac 436 f 8 τοῦτό τοι νόμιζε sq. vi. or. 11. 8 bsq. ‖ 9 τίθεσο θεὸν κατὰ τὸ ἀπαθὲς καὶ ἀθάνατον cf. Plut. def. orac. 420 e ἔδει ἐν τῇ φύσει τοῦ μακαρίου τὸ ἀπαθὲς καὶ ἄφθαρτον εἶναι ‖ 10 δαίμονα κατὰ τὸ ἀθάνατον καὶ ἐμπαθὲς cf. Plut. def. orac. 419 a τίνι γὰρ τῶν θεῶν διαφέρουσιν, εἰ καὶ κατʼ οὐσίαν τὸ ἄφθαρτον καὶ κατʼ ἀρετὴν τὸ ἀπαθὲς . . ἔχουσι ib. 420 d πρὸς τοὺς εἰσαγομένους ὑπʼ Ἐμπεδοκλέους δαίμονας sq. lulian lI 70 b ‖ 12. 13 φυτὸν δὲ κατὰ τὸ ἔμψυχον καὶ ἀπαθές sed cf. Clem. Alex. Str. VIII 10 κατὰ τοὺς Στωικοὺς οὔτε ἔμψυχον οὔτε ζῷόν ἐστι τὸ φυτὸν Dio Chrys. 12. 35) [*](3 ἐν ἁρμονίᾳ — χειρουργίᾳ p) [*](1 τιμιώτερον K ‖ 5 τὸν βαρύτατον BΚα(δ Δ) | ταῖς] τῆς p φωνῆς p ‖ 8 τοῦτο τοίνυν BMN α(θ) | ὥσπερ] ὅπερ φα(θ) corr. Reiske ‖ 14 ἐπεὶ Dav. (Duebn.) ἐπὶ codd. (θ) ‖ 15 πέρι σκοπού- μεθα Hob. (et ita Dürr) περισκοπούμεθα R (Duebn.) περισκο- πώμεθα cett. (δΔ°) ‖ 16 εἴδωμεν R καὶ ἴδωμεν M)

Ἆῤ οὖν ὁ θεός, ἀθάνατον μὲν γάρ, ἐμπαθὲς δέ; οὐδαμῶς, ἀλλὰ ἀθάνατον μέν, ἀπαθὲς δέ·

τί δὲ ἄνθρωπος; θνητὸν μέν, ἀπαθὲς δέ; οὐδὲ τοῦτο· ἀλλὰ θνητὸν μέν, οὐ μὴν ἀπαθές.

Ποῦ τοίνυν ἡμῖν οἰχήσεται τὸ ἀθάνατον ὁμοῦ καὶ ἐμπαθές; δεῖ γὰρ συστῆναι ἐξ ἀμφοῖν οὐσίαν κοινήν, κρείττονα μὲν ἀνθρώπου, θεοῦ δὲ ἐλάττονα, εἰ μέλλει ἔσεσθαι τῶν ἄκρων πρὸς ἄλληλα ἀναλογία·

δύο γὰρ πραγμάτων κεχωρισμένων τῇ φύσει, χωρισθήσεται καὶ ἡ ἐπιμιξία παντάπασιν, | ἐὰν μή τις [*](50a) κοινὸς ὅρος ἀμφότερα ὑποδέξηται.

Οἷον τὸ τοιόνδε λέγω· καλοῦμέν τι πῦρ ξηρόν τε ‖ καὶ θερμόν· ἐναντίον δὲ θερμῷ μὲν 〈ψυχρόν, ξηρῷ δὲ ὑγρόν· ἀλλὰ μὴν καὶ ὕδωρ καλοῦμεν〉 ψυχρὸν καὶ ὑγρόν· ἀδύνατον δὴ μεταβάλλειν πῦρ εἰς ὕδωρ, καὶ ὕδωρ εἰς πῦρ· οὔτε γὰρ ψυχρὸν εἰς θερμότητα, οὔτε ὑγρὸν εἰς ξηρότητα μεταβάλοι ἄν.

Οὕτω δὴ τὸν τούτων πόλεμον μετεχειρίσατο ἡ φύσις· ἔδωκεν αὐτοῖς ὥσπερ ἐκεχειροφόρον τὸν ἀέρα, ὃς λαβὼν παρὰ μὲν [*](12 οἶον sq. eodem exemplo utitur simil. or. 20 4 c cf. Simpl. in Epict. man. 83 τὸ ὕδωρ εἰς ἀέρα μεταβάλλει καὶ ὁ ἀὴρ εἰς πῦρ Plat. ap. Stob. ecl. I 152 Zeno ap Stob. ecl. l 153 Arist Eth. Nic. 1159 b. 21 Diog. Laert VII 142 (de Ζenone) ὅταν ἐκ πυρὸς ἡ οὐσία τραπῇ δἰ ἀέρος εἰς ὑγρότητα sq. sim. Plut. de fort. Rom. lI (Platonis) Diels doz. 315 469 616 Plut def. orac 415b Apul. dogm. Plat l 7 Albin. 12 Diog. Laert. III 70 al.) [*](19 ἐκεχειροφόρον in mge repet. (schol. vet. α) R!) [*](2 γάρ R! (exstinctum fere tamquam aqua superfusa postea deletum) om. Ϛ(δ Δ) ‖ 8 ἀναλογωτέρα MN ‖ 12 τι] τοι B ‖ 13 θερ- μὸν 〈 ὄν〉 Reiske | 〈ψυχρόν — 14 καλοῦμεν〉 add. Hob. ‖ 15 καὶ ὑγρόν R ξηρῷ δὲ ὑγρόν cett. (δ Δ) | δὴ] δὲ BKM (Δ°) ‖ 17 ὑγρὸν) ξηρὸν MN φα(δ) | ξηρότητα] ὑγρότητα MN φα(δ) |μεταβάλλοι Nα(δ Δ) ‖ 18 〈καὶ〉 ἔδωκεν BMNK α(δ ) ‖ 19 ἐκεχειριαφόρον Reiske)