Dialexeis

Ἔτι περὶ τοῦ Σωκράτους δαιμονίου

Φέρε, ἐρώμεθα τὸ δαιμόνιον· φιλάνθρωπον γὰρ καὶ εἰωθὸς ἀποκρίνεσθαι διὰ σωμάτων ἀνθρωπίνων, ὡς ἡ Ἰσμενίου τέχνη διὰ τῶν αὐλῶν· ἐρώμεθα δὲ ὧδέ πως κατὰ τὸν Ὁμήρου Ὀδυσσέα·

θεὸς νύ τις, ἢ βροτός ἐσσι; εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρύν ἔχουσιν, οὐδὲν δεῖ λόγων, ἴσμεν γὰρ τὰ σά· (ζ 153) εἰ δέ τις ἐσσὶ βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσιν, ἆρα τοιοῦτον χρῆμα, οἷον ὁμοπαθές τε εἷναι ἡμῖν καὶ ὁμόφωνον, καὶ ὁμογενές, καὶ σύγχρονον·

ἢ κατὰ μὲν τὴν δίαιταν ἐφέστιον τῇ γῇ, κατὰ δὲ τὴν οὐσίαν κρεῖττον αὐτῆς; Οὐ γὰρ σάρκες αἰ δαιμόνων φύσεις (ἀποκριτέον [*](4 ἐρώμεθα — 11 ναιετάουσιν vi. or. 13. 8 c sq. or. 41. 2 a 15 οὐ γὰρ σάρκες sq. cf. Albin. 15 εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι δαίμονες) [*](Codices RBMN α (═ Stephanus) φ ( Paccius) K (teste Schenkl): H (teste Davisio)) [*](1 Θ΄ R! ‖ 3 in mge ?? (quo significatur hanc dissert. cum antecedenti sub uno numero subsumendam esse id quod in pi- nace factum est) R! | ἔτι — δαιμονίου β΄ RZ (adi. ιε° in mge teste Schenkl) om. β΄ K (teste Bandini) α (nisi quod τοῦ ante τοῦ Σωκρ. et add. λόγος κζ΄) τί τὸ δαιμόνιον Σωκράτους β° Ηφ περὶ τοῦ τοῦ Σωκρ. δαιμονίου M et addito τοῦ αὐτοῦ Ν om. (spat. rel.) B ‖ 5 σωμάτων] στομάτων Markl. ‖ 6 Ἰσμηνίου Bα (δΔ) 7 τοῦ Ὁμήρου α(δ) ‖ 8 νύ τις (suprascr. οι) K νύ τοι MN φα(δ Δ) ἔσσι καὶ MN α(δ) ‖ 9 τις] τοι BMNK ‖ 11 τοὶ] ο Homerus | νεαι- τάουσιν R! ‖ 13 μὲν om. MN α(δ) ‖ 14 οὐσίαν (σι in ras.) R! ‖ 15 δαιμόνων (ων in ras.) R! | φύ εἰς (supr. σ) R!)

Τὸ ἀπαθὲς τῷ ἐμπαθεῖ ἐναντίον, καὶ τὸ θνητὸν τῷ ἀθανάτῳ, καὶ τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ, καὶ τὸ ἀναίσθητον τῷ αἰσθητικῷ, καὶ τὸ ἔμψυχον τῷ ἀψύχῳ. Πᾶν τοίνυν τὴν ψυχὴν ἔχον ἑκατέροιν συγκεκρατημένην· ἢ [*](49b) γὰρ ἀπαθὲς τὸ ἀθάνατον, ἢ ἀθάνατον ἐμπαθές, ἢ ἐμπαθὲς θνητόν, ἢ ἄλογον αἰσθητικόν, ἢ ἔμψυχον ἀπαθές· καὶ διὰ τούτων ὁδεύει ἡ φύσις κατὰ βραχὺ [*](. . οἱ μὲν ὁρατοί, οἱ δὲ ἀόρατοι sq. paulo aliter Apul. deo Socr. 9 „habeant igitur haec daemonum corpora modicum ponderis“ de daemonibus, non de astris locutus) [*](4 τὸ ἀναγκαῖον τῆς δαιμόνων οὐσίας namn certam quandam argumentandi rationem fuisse docet Plut. def. orac 419 a qui dae- mones et κατʼ ἀρετὴν et κατʼ οὐσίαν putandos esse vult ‖ 5 τὸ ἀπαθὲς sq. de peripatetica hac ratiocinatione cf. Heinze Xenocr. 100 spectat hanc „physicam“ harmoniam or. 13. 3 g cf. Plut. Ei ap. Delph. 13 (390 e) ‖ 8 συγκεκρατημένην cf. Plut. mor. 876 a ἡ ψυχὴ ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς gen Socr. 588 f (συντείνει) vi. etiam or. 15. 6 a ‖ 11 καὶ διὰ τούτων sq vi or. 13. 3 g) [*](1 γάρ τι B | κελεύουσι (ευο in ras.) R ‖ 2 σκεδαστέον (κε in ras.) R! σκεδαστόν Nα(δΔ) ‖ 3 τικόμενον R! | διαρρέον (ια in ras.) R! | τί μήν; Κφα(θ) τίς μὲν Dav ποιῶμεν Reiske τίς del. Duebn. | οὑτοσί; Dav. ‖ 4 θεασώμεθα (θα in ras.) R! ἀνακαῖον (pr. man.) R! | τῆς δαιμόνων in ras. R! τῆς τῶν δαιμ. K ‖ 5 τῷ ἐμπαθεῖ (in ras. ex τὸ ἐμπαθὲς) R! | ἐναντίον in ras. R! ‖ 6 ἀθάνατον (pr. man.) R! | τὸ ἄλογον τῷ λογικῷ in ras. (ex τὸ ἄλογον λογικῷ) R! τὸ ἄλογον τῷ ἀλόγῳ nescio unde Duebn. ‖ 7 αἰσθητικῷ, καὶ τὸ in ras. (ex αἰσθητῷ, καὶ τὸ) R! καὶ τὸ — ἀψύχῳ om. H ‖ 8 τοιντὴν ψυχὴν H τοίνυν τὸ τὴν ψυχὴν MN φα(δ) τοίνυν τὸ ψυχὴν BK (Duk.) τοίνυν ψυχὴν Reiske (Duebn.) | ἐξ ἑκατέροιν α(θ) |συγκεκρατημένον BMN φ om. K συγκεκραμένον α(θ) συγκεκροτημένον Dav. (Durebn.) sed cf. Plut mor. 876 a ‖ 9 ἀθάνατον τὸ ἐμπαθές Mα(δ) )

ἐὰν δέ τι τούτων ἐξέλῃς, διέκοψας τὴν φύσιν· ὥσπερ ἐν ἁρμονίᾳ φθόγγων τὴν πρὸς τὰ ἄκρα ὁμολογίαν ἡ μέση ποιεῖ· ἀπὸ γὰρ τοῦ ὀξυτάτου φθόγγου ἐπὶ τὸ βαρύτατον ταῖς διὰ μέσου φωναῖς ἐπερειδομένην τὴν μεταβολὴν ἐμμελῆ ποιεῖ καὶ τῇ ἀκοῇ καὶ τῇ χειρουργίᾳ.