Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

τάχα μὲν γὰρ καὶ ταῦτα ἦν ἱκανὸν καὶ τὸ Σωκράτους δαιμόνιον διειδέναι, εἴπερ ἦν μαντικόν· καὶ γὰρ ἰατρῶν, ὅστις αὐτῷ ἱκανὸς καὶ ἄλλῳ, ὁ αὐτὸς, καὶ τεκτόνων καὶ σκυτοτόμων καὶ τῶν ἄλλων ἑξῆς καὶ ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων·

ἀλλὰ ταύτῃ γε ὁ Σωκράτης ἐπλεονέκτει (τῷ νῷ ταῖς τῶν θεῶν φωναῖς συγγιγνόμενός τε), ὅτι τὰ αὑτοῦ ἐν καλῷ διατιθέμενος [*](2. 3 φύσει τὲ κεχρημένος sq. or 26. 4 a de Homero ‖ 7 χρη- σμῳδεῖν sq. vi. or. 41. 1 e et c) [*](17 καὶ γὰρ ἰατρῶν — 19 δυνάμεων n) [*](4 τύχῃ] ψυχῇ Dav. ‖ 6 καὶ τοῦτον MN α(δ) ‖ 9 περὶ στρατείας μαντευομένοις om. B ‖ 10 Ὀλυμπίαζε -ἀγωνιούμενος R! ‖ 12. 13 οὐδʼ εἰ ἄλλος τις Reiske ‖ 15 ἱκανὸν ἦν MN α(δ) 17 ἰατρῶν ἄριστος ὅστις ϛ(θ) | αὑτῶ α(δ Δ) ‖ 18 ὁ αὐτὸς „ein und derselbe“] ὡσαύτως Canterus ὁ ἄριστος Dav. (Duebn.) 21 τε (post συγγιγνόμενός) om. Ϛ (δ Δ) | ὅτι post ἐπλεονέκτει reiecit Markl. | αὐτοῦ MB | θέμενος Reiske)

90
τῇ πρὸς τὸ δαιμόνιον συνουσίᾳ τοῖς ἄλλοις ἀνεπιφθόνως τὲ καὶ ὅσα ἀνάγκη προσεφέρετο.

Εἶεν· τοῦτο μὲν, φήσει τὶς, πείθομαι, ὅτι κατʼ ἀρετὴν τρόπου καὶ φύσεως γενναιότητα ἠξιώθη ὁ Σωκράτης δαιμονίου συνουσίας· τί δὲ καὶ ἦν τὸ δαιμόνιον, ποθῶ μαθεῖν.

Ἐὲν πρῶτον, ὦ τάν, ἀποκρίνῃ μοι, πότερον ἡγεῖ τι εἶναι δαιμονίων γένος ἐν τῇ φύσει, ὡς θεῶν, ὡς ἀνθρώπων, ὡς θηρίων, ἢ μή· γελοῖον [*](Ed. Duebn. p.53)λοῖον γὰρ ‖ ἂν ἐρωτᾶν, τί ἦν τὸ δαιμόνιον Σωκράτους, [*]((c))τὸ πᾶν ἀγνοοῦντα· οἷον εἰ καὶ νησιώτης ἀνήρ, ἀθέατος τοῦ ἵππων γένους καὶ ἀμαθέστατος, ἀκούων ὅτι ἦν Μακεδόνι βασιλεῖ κτῆμα ὁ Βουκεφάλας, ὄχημα ἐκείνῳ μὲν τιθασόν, τοῖς δὲ ἄλλοις ἄβατον, ἔπειτα ἀνερωτῴη, τί ἦν πρᾶγμα ὁ Βουκεφάλας· ἠπόρησεν γὰρ ἂν ὁ διηγούμενος, πρὸς ἄνδρα ἀθέατον τῆς ἵππων φύσεως, εἰκόνος σαφοῦς.

Τί δή, νῦν ἀποροῦντες περὶ τοῦ δαιμονίου τοῦ Σωκράτους, Ὁμύρῳ συνεγένοντο διηγουμένῳ; αὐτῷ ἐκείνῳ, ἃ διηγεῖτο, περὶ μὲν τοῦ Ἀχιλλέως, ὅτι ἐν ἐκκλησίᾳ στρατιωτικῇ δημηγορῶν, διενεχθεὶς πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα, σπώμενος τὸ ξίφος, ὡς παίσων, κωλύεται [*](10 οἷον εἰ sq. simil. vi. or. 10 5 i; 25. 4 a etiam or. 37. 7 i cf. Sext Emp. hyp. IIl 2 οὐ γὰρ ἄν τις ἵππον ἐννοῆσαι δύναιτο μὴ οὐχὶ πρότερον τὸ εἶδος τοῦ ἵππου μαθών) [*](7 δαιμόνιον α(δ) ‖ 9 ἀνερωτᾶν Dav. | Σωκράτους δαιμόνιον ϛ(δ) ‖ 11 ἀμαθέστατος] ἀμαθὴς τέως Markl ‖ 12 Βουκέφαλος φ Dav.2 (Oxoniensis) bis 13 τιθασσόν N α(θ) ‖ 14 ἂν ἐρωτῴη Mα(θ) 15 ὁδηγούμενος M ‖ 17 τί δὴ νῦν; ἀποροῦντες Dav. οἱ (εἰ) δὲ νῦν ἀποροῦντες Markl. (Schenkl) τί δʼ οἱ νῦν ἀπορ Reiske (Duebn.) 18 〈εἰ〉 Ὁμήρῳ Reiske |〈οὐ〉 συνεγένοντο Markl. (Duebn.) 18. 19 ταὐτὰ, ἐκεῖνος ἃ Heina. ταὐτὰ ἃ ἐκεῖνος Markl. αὐτὸ ἐκεῖνο, ὃ Dav. αὐτοῖς ἐκεῖνα, ἃ Reiske ταὐτὰ ἐκείνῳ ἃ Duebn αὐτῷ, ἐκεῖνος ἃ Schenkl)

91
[*](47a)ὑπὸ δαιμονίου. Ἀθηνᾶν κα | λεῖ τὸ δαιμόνιον. Αὕτη γάρ, φησιν, ὀργιζομένῳ αὐτῷ παρεγένετο, [*]((A 197))
  • στῆ δʼ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλείωνα.

    • Τὴν δὲ αὐτὴν ταύτην Ἀθηνᾶν λέγει, καὶ τοῦ Διομήδους φησίν [*]((E 127 8))

  • ἀχλὺν δʼ αὖ τοι ἀπʼ ὀφθαλμῶν ἕλον, ἣ πρὶν
  • ἐπῆεν,
  • ὄφῤ εὖ γινώσκοι ἠμὲν θεόν, ἠδὲ καὶ ἄνδρα.

    • Πάλιν αὖ τῷ Τηλεμάχῳ, μέλλοντι συγγίγνεσθαι βασιλεῖ πρεσβυτέρῳ, αἰδουμένῳ καὶ ἀπορουμένῳ ὁ ἑταῖρος λέγει· [*]((γ 26/7))

  • Τηλέμαχ᾿, ἄλλα μὲν αὐτὸς ἐνὶ φρεσὶ σῇσι νοήσεις,
  • ἄλλα δὲ καὶ δαίμων ὑποθήσεται·
    • καὶ προστίθησιν τὴν αἰτίαν τῆς παρὰ τοῦ δαιμονίου ἐλπίδος· [*]((γ 27/8))
  • οὐ γὰρ ὁΐω
  • οὐδέ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαί τε τραφέμεν τε.

    • Καὶ ἐπʼ ἄλλου ἄλλος αὖθις, [*]((A 55))

  • τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη,

    • καὶ ἐπʼ ἄλλου, [*]((E 1/2))

  • Τυδείδῃ Διομήδεϊ Πάλλας Ἀθήνη
  • δῶκε μένος καὶ θάρσος,

    • [*](4 Ἀθηνᾶν λέγει vi etiam or. 4. 8 d cf. Himerius l 11)[*](3 ξανθῆς τε BH ‖ 4 λέγων MN α(θ) λέγειν Reiske | καὶ 〈περὶ〉 τοῦ BMN α(δ) et ita Reiske ἐπὶ τοῦ Duebn. ‖ 6 τοι (οι in ras.) R! ‖ 7 ἐπῆεν (η in ras.) R! ‖ 8 γινώσκεις B (Duk.) γινώ- σκοις α(δ Δ) γιγνώσκῃς Homerus | ἢ μέν Δ ‖ 12 Τηλέμαχʼ (λε in ras.) R! ‖ 17 οὔσε BH Homerus quem ex „pulchra Maximi lectione“ emendandum esse censet Dav.2 ‖ 18 ἐπʼ ἄλλου ἄλλος Hob. ἐπʼ ἁλίους codd. ἐπʼ ἄλλου α(δ Δ))
    92

    καὶ ἐπ᾿ ἄλλου, [*]((E 122))

  • γυϊα δʼ ἔθηκεν ἐλαφρά, πόδας καὶ χεῖρας
  • ὕπερθεν.

    • Ὁρᾶς τὸ πλῆθος τῶν συγγιγνομένων τῷ δαιμονίῳ. Βούλει τοίνυν, τὸν Σωκράτην ἐάσας, Ὁμήρου πυθέσθαι, τί σοι ταυτὶ ἐθέλει, ὦ ποιητῶν γενναιότατε