Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἀλλʼ οὐδὲ ἐν τοῖς κατὰ τὴν τύχην εὐκτέον, καὶ πολὺ μᾶλλον ἐνταῦθα οὐκ εὐκτέον· οὐδὲ γὰρ ἀνοήτῳ δυνάστῃ διαλεκτέον, ἔνθα οὐ βούλευμα οὐδὲ κρίσις οὐδὶ ὁρμὴ σώφρων οἰκονομεῖ τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ ὀργή, καὶ φορά, καὶ ἄλογοι ἕξεις, καὶ ἔμπληκτοι ὁρμαί, καὶ ἐπιθυμιῶν διαδοχαί.

Τοιοῦτον ἡ τύχη, ἄλογον, ἔμπληκτον, ἀπροόρατον, ἀνήκοον, ἀμάντευτον, Εὐρίπου [*](2 ἡ Ἄτροπος . . . ἄτρεπτον cf. Plut. de stoic. rep. 47 τὴν δʼ εἱμαρμένην αἰτίαν ἀνίκητον καὶ ἀκώλυτον καὶ ἄτρεπτον ἀπο- φαίνων αὐτὸς Ἄτροπον καλεῖ sq. Ἄτροπος, Κλωθώ, Λάχεσις cf. Chrys. ap. Stob. ecl. I 79 Plat. republ. X 620d Ps. Arist. π. κόσμου 7. 5 (═ Stob. ecl. l 82) Cornut. 13 Porph. ap. Stob. ecl. lI 164 et 168 schol. Hesiod. theog. (Flach 232 ad vers 11) schol. Eur Orest. 12 Sext. Emp. dogm. l 149 Luc. lup. conf. 2 (628) || 3 ἐπικεκλωσμένον cf. Luc. Char. 13 (508) ἤκουσα τῆς Κλωθοῦς ἀναγινωσκούσης τὰ ἑκάστῳ ἐπικεκλωσμένα dial. mort. 30. 2 || 11 τύχη ut supra p. 53. 15 || 12. p. 61. 1 Εὐρίπου δίκην proverbia- liter ut or. 10. 5c; 28. 3a; 41. 3k cf. Lydus ap. Cramerum anecd. Paris l 313 ὅτι Εὔριπος ὠνομάσθη ἡ μέσος τοῦ ἱπποδρό- μου κρηπὶς ἐκ τοῦ θαλαττίου Εὐρίπου καὶ τῆς ἑπτάκις αὐτοῦ διαυλοδρομίας· οὕτω γὰρ ἐπʼ ἐκείνου φασὶν συμβαίνειν Themist. V 67d Seneca ep. 90. 12 Plat. Phaed. 90c Liban. ep. 533 Ari- stid or. 44. 380 Hipparch. ap. Stob. fl. 108. 81) [*](6 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν κατὰ τύχην γʹ (schol vet b) R!) [*](2 ἡ εἱμαρμιένη Ἄτροπος (ut τὴν εἱμαρμένην τελευτὴν lulian. l 16c ἔκ τινος εἱμαρμένης ἀνάγκης Plat legg. Xl 918 al.) R! ἡ εἰμαρμένη, Ἄτροπος cett. (δΔ°) ἡ εἱμαρμ., ἡ Ἄτρ. Markl. (Duebn.) || 4 διειληὼς MV || 6 κατὰ τύχην Ϛ(δΔ) || 7 οὐ γὰρ MNα(δ) || 9 ἀλλ᾿ Mα(θ) || 10 ἄλογοι ὀρέξεις Markl. || 11 ἔμπληκτον] ἀπό- πληκτον B ἔκπληκτον α(δ) || 12 Εὐρίπου (ρι in ras.) R!)

61
δίκην μεταρρέον, περιφερόμενον, καὶ οὐδεμιᾶς ἀνεχόμενον κυβερνήτου τέχνης. Τί ἂν οὖν τις εὔξαιτο ἀστάτῳ χρήματι, καὶ ἀνοήτῳ, καὶ ἀσταθμήτῳ, καὶ ἀμίκτῳ; Λοιπὸν δὴ μετὰ τὴν τύχην ἡ τέχνη.

Καὶ τίς [*](37b)τέκτων εὔξεται | περὶ κάλλους ἀρότρου, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς ὑφάντης περὶ κάλλους χλανίδος, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς χαλκεὺς περὶ κάλλους ἀσπίδος, τὴν τέχνην ἔχων; ἢ τίς ἀριστεὺς περὶ εὐτολμίας, τὴν ἀνδρείαν ἔχων; ἢ τίς ἀγαθὸς περὶ εὐδαιμονίας, τὴν ἀρετὴν ἔχων;

Εἶεν. Τί τοίνυν ἐστίν, ὑπὲρ ὅτου κἂν εὔξαιτο ἄν τις τοῖς θεοῖς, ὃ μὴ προνοίας ἔχεται, ἢ εἱμαρμένης, ἢ

τέχνης, ἢ τύχης; Χρήματα αἰτεῖς; Μὴ ἐνόχλει θεοῖς, οὐδὲν αἰτεῖς τῶν καλῶν· μὴ ἐνόχλει τῇ εἱμαρμένῃ, οὐδὲν αἰτεῖς τῶν ἀναγκαίων· μὴ ἐνόχλει τῇ τύχῃ, οὐ γὰρ τοῖς δεομένοις δίδωσιν· μὴ ἐνόχλει τῇ τέχνῃ, ἀκούεις γὰρ Μενάνδρου λέγοντος, [*]((Meinek IV p.209))

  • οὐ πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι καλῶς,
  • ἐὰν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον.
    • ‘Ὁ δὲ χρηστὸς ἦν.ʼ Μετάθου τὸν τρόπον, εὔξαιο [*](17 Μενάνδρου scil. in Hymnide cf. Stob. flor. 61. 3) [*](4 in mge ὅτι οὐδὲ περὶ τῶν κατὰ τέχνην δ΄ (schol. vet. B) R!) [*](1 οὐδεμιᾶς (ᾶς in ras.) R! ὑπʼ οὐδεμιᾶς Steph | ἀνεχόμενον] ἀρχόμενον α(δ) || 2 τέχνης· τι(ςτ in ras.) R! || 8. 9 ἀνδρίαν R (Duk.) τέχνην α(δ) || 11 εἶεν. τί Hob. ἢ τί R τι cett. (δΔ) | κἂν] καὶ Markl. (Duk.) sed cf. Kuehner Getth Gr. Gr. II 1. 24b || 12 ἔχοιτο α(δ) || 16 δίδωσιν μὴ (νμ in ras. ex νη) R! || 18 τι] τοι Nα(δ) || 19 ἢν Heins. ἂν Δ | προσλάβωσι B | φιλάργυρον· οὐκ ἔχει δὲ MNφα φιλάργυρον· οὐκ ἔχει γὰρ ἔχει δὲ Reiske || 20 ὁ δὲ χρηστὸς ἦν RB ὧδε; χρηστὸς εἶ cett. (δΔ) σὺ δὲ χρηστὸς ὢν Dav.2 Schenkl εἰ δὲ χρηστὸς ἦς Markl. ὁ δὲ del. et ἦς pro ἦν Orelli | εὔξαιο (?? supra ξ i. e. accentu lineola ducta deleto ut or. 1. 9c ὠνά- μεθα) R τεύξαιο nescio unde Heins (Dav.1) (unde τεύξῃ Markl.) ἄρξαι Reiske ὄρεξαι Orelli εἴξαις Hahn l. l. p. 6)
    62
    μοχθηρίαις, ἐπιτήδευσον τὸ πρᾶγμα. Καὶ ἢ ‘πλοῦτον καὶ πρᾶγμα λαμβάνειςʼ πορνοβοσκῶν, ἢ καπηλεύων, ἢ ληϊζόμενος, ἢ πανουργῶν, ἢ ψευδομαρτυρῶν, ἢ συκοφαντῶν, ἢ δωροδοκῶν.