Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Δίδωσιν ταῦτα ὁ Σάτυρος· ἐπεὶ δὲ αὐτῷ ἐκεχρύσωτο ἡ γῆ, λιμὸς εἶχεν Φρύγας·

καὶ ὁ Μίδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον, καὶ ποεῖται παλινῳδίαν [*](3 εἰ δεῖ εὔχεσθαι ad rem cf. Clem. Alex str VII 854 Orig. c. Cels. II 68 περὶ εὐχῆς 11 Procl. in Plat Tim. II 64 Hierocl. in aur. carm. 49|| 5 τὸν Σάτυρον sq. cf Xenoph. anab. l 1. 13 Philostr v. Apoll. VI 27 imag. l 22|| 13 παλινῳδίαν sq. vi. or. 21. 1 a et b e Plat. Phaedr. 242d cf. Plat. ep. IIl 319e) [*](4 in mge Περὶ Μίδου τοῦ Φρυγύς (schol. vet. u) R! || 12 ἐ〈κε〉χρύσωτο] ἐχρύσωτο in mge repet. (vet. schol. a) R!) [*](4 ἀνὴρ — p. 53. 16 φιλοσοφρύναι Apostol. XI 67) [*](Codices RBMNα (═ Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio)) [*](1 Ε΄ R! || 3 in mge θ R! | εἰ δεῖ εὔχεσθαι RBH adiecto numero φ τοῦ αὐτοῦ περὶ μίδου τοῦ φρυγός· εἰ δεῖ εὔχεσθαι M περὶ μίδου τοῦ φρυγὸς (τοῦ αὐτοῦ) K (teste Bandini) D (teste Schenkl) (N) adiectis verbis λόγος λʹ α περὶ τοῦ εἰ εὐκτέον ne- scio unde Heina.1 || 4 in mge περὶ Μίδου τοῦ Φρυγός (schol. vet. u) R! unde inscriptionum perturbationem provenisse recte intellexit Dav.1 | ἀργὸς] ἀγροικὸς Markl. || 7 εὔχεται δὴ ὁ nescio unde δ || 9 αὐτῷ α(Δ°) om. δ || 12 δὲ] δὴ nescio unde Δ° || 12 (et p. 53. 2) αὐτῷ α(θ) | ἐχρύσωτο R (bie) BMN Apost. (sic) || 13 ὁ Μύδας Apost.)

53
τῆς εὐχῆς, καὶ εὔχεται Σατύρῳ μὲν οὐκέτι, θεοῖς δὲ καὶ θεαῖς. ἐλθεῖν αὐτῷ τὴν ἀρχαίαν πενίαν, τὴν εὔφορον ἐκείνην καὶ πάμφορον καὶ καρποτρόφον, τὸν δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς ἐχθρῶν κεφαλάς.

Ὁ μὲν ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος, ἐτελεῖτο δὲ οὐδὲν μᾶλλον.

Ἐπαινῶ τὸν μῦθον τῆς χάριτος καὶ τῆς πρὸς τ᾿ ἀληθὲς ὁδοῦ. Τί γὰρ δὴ ἄλλο αἰνίττεται, ἢ ἀνοήτου ἀνδρὸς εὐχὴν ἐπʼ οὐδενὶ χρηστῷ, εὐχομένου μέν, ἵνα τύχῃ,

μεταγιγνώσκοντος δέ, ἐπειδὰν τύχῃ; Τὴν δὲ θήραν τοῦ Σατύρου, καὶ τὰ δεσμά, καὶ τὸν οἶνον ᾐνίξατο ὁ μῦθος· ὅτι οἱ μὲν ἀπατήσαντες, οἱ δὲ καὶ βιασάμενοι τυχόντες ὧν ἐπεθύμουν, οὐχ ὧν εὔξαντο, ἀνατιθέασιν [*](35b)θεοῖς τὴν δωρεάν, οὐ παῤ ἐκείνων λα|βόντες· οὐδὲν γὰρ τῶν μὴ καλῶν δίδωσιν θεός, ἀλλʼ ἐστὶν ταῦτα δωρεὰ τύχης, ἄλογος ἀλόγου, οἷαι καὶ παρὰ τῶν μεθυόντων φιλοσοφρύναι.

Τί δὲ Λυδός, ὁ τοῦ Φρυγὸς ἀνοητότερος; οὐκ εὔξατο μὲν τῷ Ἀπόλλωνι ἑλεῖν τὴν Περσῶν ἀρχήν, καὶ ἐθεράπευεν χρυσῷ πολλῷ τὸν θεόν, ὥσπερ δωροδόκον [*](14 τῶν μὴ καλῶν sq. vi. or. 13 8d; 41. 3a οὐ γὰρ sq. cf. Plat. republ lI 397c Theaet. 176a Hermes ap. Stob. ecl. l 275 lulian lI 90b || 15 τύχης ἀλόγου vi. or. 8. 7i et infra p. 60. 11 cf. Stob. ecl. l 92 et lI 156 (Anaxagorae) | μεθυόντων sq vi. or. 27. 5h etiam or. 10 9b || 19 ἐθεράπευεν scil. lateribus aureis cf. Lucian. Char. 11 (503)) [*](1 εὔχεται — 2 θεαῖς v (: εὔχομαι)) [*](1 οὐκ ἔτι B(θ) || 2 ἐλθεῖν — 4 ἀπελθεῖν om. B || 3 εὔπορον Markl. | πάμφορον suspect Markl. || 4 ὁ μὲν] ὁμοῦ φα(δ) || 7 δὴ om. B Apost. || 9 μεταγιγνώσκοντος — τύχῃ om. B || 11 ἀπαι- τήσαντες α(δ) Apost || 12 ἐπεθύμουν ὧν φα(δ) ἐπεθύμουν καὶ ὧν Pantinus || 14 〈ὁ〉 θεός Apost. || 15 οἴαι αἱ Apost οἷαι καὶ αἱ Markl. Reiske οἵαι χἀι Schenkl || 17 Λυδός (Λ in ras.) R! ὁ τοῦ] οὐ τοῦ α(δ) | ὃς (pro οὐκ) εὔξατο Markl.)

54
δυνάστην; ἀκούων δὲ αὐτοῦ θαμὰ ἐκ Δελφῶν ἐπιστέλλοντος ||

[*](Ed. Duebn. p.40)

Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει, ἐκδεχόμενος πρὸς ἡδονὴν τὸν χρησμόν, διέβη Ἅλυν, καὶ κατέλυσεν τὴν Λυδῶν μεγάλην ἀρχήν.

Ἀκούω δὲ καὶ παῤ Ὁμήρῳ εὐχομένου Ἕλληνος ἀνδρός, [*]((Η 179/80))

  • Ζεῦ πάτερ, ἢ Αἴαντα λαχεῖν, ἢ Τυδέος υἱόν,
  • ἢ αὐτὸν βασιλῆα πολυχρύσοιο Μυκήνης·
    • καὶ δηλαδὴ ὁ Ζεὺς ἐπιτελεῖ τὴν εὐχήν, [*]((Η 182/3))
  • ἐκ δʼ ἔθορε κλῆρος κυνέης, ὃν ἄῤ ἤθελον αὐτοὶ
  • Αἴαντος.

    • Καὶ τῷ μὲν Πριάμῳ εὐχομένῳ ὑπὲρ τῆς οἰκείας γῆς, βοῦς καὶ ὄϊς ὁσημέραι τῷ Διὶ καταθύοντι, ἀτελῆ τὴν εὐχὴν τίθησιν·