Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
ἐὰν δὲ Λεωνίδαν λέγῃς καὶ Ἀγησίλαον, γνωρίζω τὴν ἀρετήν, καὶ μέμνημαι τοῦ Ἡρακλέους, καὶ ἐπαινῶ τὴν εὐγένειαν. Εἴθε μοι καὶ τὸ Ἀριστείδου γένος ἦν Ἀθήνησιν, εἴθε τὸ Σωκράτους· ἐτίμησα ἂν τούτους ὡς ρακλείδας, ὡς Περσείδας, ὡς εὐπατρίδας.
Ἤ ποταμῶν μὲν ῥεύματα ἐπαινεῖς, ἐὰν καθαρὰ ἐκ πηγῶν ἔλθῃ, καὶ φυτὰ ἐπαινεῖς, κἄν γηράσκῃ [*](1. 2 ὁ . . πωλοδάμνης scil. Θετταλὸς vi. or. 19. 3 a || 6 ὁ θη- ρευτὴς scil. Σπαρτιάτης sq. vi. or. 19. 3 a || 6. 7 φιλάνθρωπος καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου = or 19.3 h || 16 ποταμῶν ῥεύματα ἐπαινεῖς vi. or. 21 8 f || 17 φυτὰ ἐπαινεῖς scil. amatoris probi instar vi or. 19 4 f 20. 9 b: 21. 8 f) [*](9 in mge Ἱππίας (schol. recent.) R!) [*](1 προστιμῶ προτιμιῶ cett (δ Δ) || 1.2 πωλοδάμνης (πω in ras.) R! ||4 ἄριστοι MNH(Δ) cum Homero || 5 ἵππων Homerus ἦσαν MN ὅσσοι ἔασιν Homerus || 8 λέγων] λέγοις Meiser |Ἀρτα- ξέρξην HMN(Δ0) κατὰ Ξέρξην φα(δ) ||9 Ἰππίον — 10 γένος λέγεις R Κροῖσον τὸν Ἀλυάττου ἀσθενὲς λέγεις cett. (θ) Πεισιστράτου (ει in ras ) R! ||10 Κροῖσον — 11 λέγεις R Ἱππίαν — γένος λέγεις cett.(θ) || 15 Ἡρακλείδας (Η in ras) R! |Περσίδας ΡMN || 16 εὐ- πάτριδας R! |〈ἐπαινεῖς〉 propter p. 471. 2 inseruitHob. ||17 κα- θαρᾶς ἐκ πηγῆς φα(δ) καθαρὰ ἐκ πηγῆς Markl.)
ἐὰν δέ σου καὶ περὶ πλούτου πυνθάνομαι, τί φῆς; ποῖ τὸ πρᾶγμα τάττεις; ἐν ποίῳ χορῷ; Λέγε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, τὰς τῆς ψυχῆς φωνὰς λέγε· τί φῆς τὸν πλοῦτον; Κακόν; τί οὖν ἐρᾷς; Ἀγαθόν; τί οὖν φεύγεις; (Eurip. Hipp.612) Ἡ γλῶττα ἐπώμοσεν, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος. Ἀλλʼ οὐδέτερον ἡγεῖ, οὐκ ἀγαθόν, οὐ κακόν·
ἀλλʼ ἐν μεθορίᾳ καὶ χώρῳ μέσῃ. Τήρησον αὐτὸ ἀδιάφορον, μὴ προσέλθῃς περαιτέρω, μὴ ὑπερβῇς τοὺς ὅρους.
Ἄν δὲ ὑπαλλάξας τὸ ὄνομα ἀγαθὸν μὲν μὴ καλῇς, προηγμένον δὲ καλῇς, τὴν μὲν φωνὴν μετέβαλες, τὴν δὲ τιμὴν δίδως.
[*](2. 3 ἀπὸ τῆς ἀρετῆς vi. or. 21. 8 g || 3 ὡς ἐκ πηγῆς καθαρᾶς vi. or 34. 4 a || 12 13 ἐν μεθορίᾳ vi ad or 8.8 b || 13 (πλοῦτος) ἀδιάφορον cf. Stob ecl lI 58 vi. etiam or. 38 6 h et quae ibi adnotavi |||15 16 προηγμένον sq. vi. ad or. 39. 4 a)[*](7 in mge γυμνὴ ἡ κεφαλὴ (schol. rec.) R!)[*](1 αὐτῶτὰ (suprascr. ν) τὰ . . . . . μένῃ MN τὰ στελέχη, μένῃ φα(δ) || 3. 4 ἀνεπίμικτος μένῃ om. MN φα(δ) || 5. 6 πυν- θάνομαι RMN πυνθάνωμαι cett. (δ Δ) || 7 γυμνῇ (μν in ras ) R! 10 γλῶττʼ Δ γλῶσσʼ Euripides | ἐπώμοσʼ Markl. (Δ) ὀμωμοχ’ Eu- ripides || 13 μεθορίᾳ RB μεθορίῳ cett. (δ) αὐτὸ om. ϛ(δ) οὖ τὸ Markl. οὖν Reiske || 14 προσέλθῃς RM προέλθῃς cett. (δΔ) sed vi 384 6 || 15. 16 προηγμένον R! προηγούμενον cett. (δΔ) corr. Markl. || 16 μετέβαλες R (man alt) M)Τοῦ θεοῦ τὰ ἀγαθὰ ποιοῦντος, πόθεν τὰ κακά.
[*](142h)Φασὶ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρον, ἀφικόμενον εἰς Ἄμμωνος, προσειπόντος αὐτὸν τοῦ Ἄμμωνος παῖδα, πιστεῦσαι τῷ θεῷ κατὰ τὴν Ὁμήρου φήμην, πατέρα αὐτὸν θεῶν καὶ ἀνθρώπων ὀνομάζοντος·
ἀποδεξάμενος δὲ τοῦ μαντείου, ἄλλο μὲν ήξίωσεν οὐθὲν τὸν πατέρα μετὰ τοῦτο ἐρέσθαι, οὐ περὶ τῆς Δαρείου φυγῆς, οὐ περὶ τῆς μελλούσης μάχης, οὐ περὶ τῆς Ἑλλάθος κακουμένης, οὐ περὶ τῆς Ἀσίας κυκωμένης· ἀλλʼ, ὥσπερ αὐτῷ τῶν ἄλλων καλῶς ἐχόντων, ἠρώτα τὸν θεὸν περὶ τοῦ Νείλου, ὁπόθεν ὁρμηθεὶς ἐπὶ Αἰγύπτου κάτεισιν.
Πάνυ γοῦν αὐτῷ τοῦτο ἕν ἤδει πρὸς εὐδαιμονίαν, καὶ μαθόντι εἶχεν ἂν καλῶς· οὐδʼ εἰ, μὰ [*](Ed.Duebn p. 161)Δία, πρὸς τῷ || Νείλῳ τὸν Ἴστρον ἔγνω, ἢ τὸν ὠκεανὸν αὐτόν, εἴ τέ τις ἐστὶν ποταμοῦ φύσις περὶ πᾶσαν γῆν εἱλουμένου, εἴτε ἀρχαὶ τῆς δεῦρο καὶ πηγαὶ [*](7.8 πατέρα . . θεῶν καὶ ἀνθρώπων sq. vi. or. 35. 1 e cf. Cornut epidr Cicer. nat. deor. lI 24. 64 Epict. diss. l 3. 1 || 17 πρὸς τῷ Νείλῳ τὸν Ἴστρον vi. or. 25.7 f) [*](Codices RMNα ( Stephanus) φ (= Paccius): H (teste Davisio)) [*](5 in mge ἀλέξανδρος 6 ἅμμων (schol. recent.) R!) [*](1 ΜA' R! || 3 in mge λε· R! | τοῦ — 4 κακά R additis λόγος κεʹ φα τοῦ αὐτοῦ τοῦ — κακά MN ||6 Ἅμμωνος (bis) R || 9 οὐδὲν N(Δ0) || 14 ὁπόθεν] πόθεν α(δ) || 15 αὐτῷ ( αὐτῷ ut p. 325. 9 al.) | τούτου Reiske (Duebn.) | ἕν ἔδει φα(θ)ἐνέδει Reiske (Duebn.) ||16 ἂν in ras R || 18 φύσεις M || 19 πᾶσαν 〈τὴν〉 γῆν MNα(δ))
ἐξὸν τοὺς μὲν ποταμοὺς ἐᾶν ῥεῖν, ὁπόθεν 〈ὁ θεὸς〉 αὐτοὺς ἀφῆκεν· αὐτὸν δὲ ἐπὶ Ἄμμωνα ἀφικόμενον, ἢ ἐπὶ τὴν Θεσπρωτῶν γῆν καὶ τὴν ἐκεῖ δρῦν, ἢ ἐπὶ τὸν Παρνασσὸν καὶ τὴν Πυθοῖ χρησμῳδίαν, ἢ ἐπὶ τὸν Ἰσμηνὸν καὶ τὴν ἐκεῖ φωνήν, ἢ ἐπὶ Δῆλον καὶ τοὺς ἐκεῖ χορούς, ἢ εἴ που ἄλλό τι μαντεῖον ἦν φθεγματικὸν τῆς Ἑλλάδος ἢ τῆς βαρβάρου γῆς, δεῖσθαι τοῦ Διὸς καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος ἐπιδοῦναι χρησμὸν ἕνα κοινὸν καὶ δημόσιον τῷ πάντων ἀνθρώπων γένει.
Ἦ γὰρ ἂν κοινωφελεστέραν θεωρίαν ἐστείλαντο οἱ ἄνθρωποι τήνδε μᾶλλον, ἢ Δωριεῖς περὶ Πελοποννήσου μαντευόμενοι, [*](143a)ἢ Ἀθηναῖοι περὶ Ἰωνίας πυνθανό μενοι, ἢ Κορίνθιοι περὶ Σικελίας ἀνερωτῶντες.