Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Εἴκαζε δὴ κἀνταῦθα τὰ μὲν μέτρα καὶ τὴν ᾠδὴν χρυσῷ, τὸν δὲ ψιλὸν λόγον ὕλῃ δημοτικῇ· σκόπει δὲ μήτε τὸν χρυσόν, μήτε τὴν βύρσαν, ἀλλὰ τὴν ἀρετὴν τοῦ χρωμένου.

Ἀληθῆ λεγέτω, κἂν ποιητὴς λέγῃ, κἂν μῦθον λέγῃ, κἂν ᾄδων λέγῃ, ἕψομαι τοῖς αἰνίγμασιν, καὶ | διερευνήσομαι τὸν μῦθον, καὶ οὐκ ἐκστήσει με [*](34a) [*](Ed. Duebn p. 38)ἡ || ᾠδή· ἀληθῆ λεγέτω, κἂν ψιλῶς λέγῃ, δέξομαι καὶ ἀγαπήσω τὴν ῥᾳστώνην τῶν ἀκουσμάτων· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς ἑκατέρου τὸ ἀληθές, καὶ τοῦ ποιητοῦ καὶ τοῦ φιλοσόφου, ἄμουσον μὲν τὴν ᾠδὴν ποιεῖς, μῦθον δὲ τὸν λόγον· ἄνευ δὲ τοῦ ἀληθοῦς μήτε μύθῳ ποιητοῦ διαπιστεύσῃς τὸ πάμπαν, μήτε φιλοσόφου λόγῳ.

Καὶ γὰρ Ἐπίκουρος λέγει μὲν λόγους, ἀλλὰ μύθων ἀτοπωτέρους· ὥστε ἔγωγε πιστεύω μᾶλλον Ὁμήρῳ περὶ Διὸς λέγοντι, ὅτι ψυχὰς δυοῖν ἀριστέοιν ἐπὶ πλάστιγγος χρυσῆς ἐταλάντευεν, [*]((Χ211))

  • τὴν μὲν Ἀχιλλῆος, τὴν δʼ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο,
    • [*](5 σκόπει sq. vi. similiter or. 40. 1c ἐν δὲ χρυσοῦ sq.) [*](10 κἂν ψιλῶς — 11 ἀκουσμάτων v (: ῥᾳστώνη anonym.)) [*](1 ἀμφοτέρου (vel ἀμφοτέρῳ) Markl. || 3 τὴν βύρσαν — 6 μήτε (alt.) om. MNα(δ) || 7 λεγέτω 〈ὁ ποιητὴς〉 Orelli | ποιητὴς] αἰνί- γματα Markl. ποικίλως Orelli | 〈κἂν αἰνίγματα λέγῃ〉 κἂν μῦ- θον Duk. || 8 ὄψομαι R ἕψομαι — 10 λεγέτω om. B || 10 λεγέτω καὶ ὁ φιλόσοφος· κἂν α(δ) λεγέτω 〈ὁ φιλόσοφος〉 Orelli || 10. 11 δέξομαι καὶ ῥᾳστώνην nescio unde Dav. (utr.) ἀνέξομαι κατὰ ῥᾳστώνην Reiske || 14 τὸν λόγον ᾠδὴν (ᾠδὴν lineola ducta del.) N τὴν ᾠδὴν α(δ) | μύθῳ (ωι in ras.) R! || 16 Ἐπίκουρος (ι in ras.) R! || 19 ἐταλάντευεν B (cum R!) || 20 ἀνδροφόνοιο] ἱπποδάμοιο Homerus)
    49
    ἀνατείνας τὰ ζυγὰ τῇ δεξιᾶ· ὁρῶ γὰρ τὴν εἱμαρμένην τῶν ἀνδρῶν συναπονεύουσαν τῇ Διὸς δεξιᾶ [*]((Α 526/7))
  • --- οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδʼ ἀπατηλὸν
  • οὐδʼ ἀτελεύτητον, ὅτι κεν κεφαλῇ κατανεύσω.

    • Αἰσθάνομαι τῶν Διὸς νευμάτων· διὰ τούτων γῆ μένει, καὶ ἀναχεῖται θάλαττα, καὶ ἀὴρ διαρρεῖ, καὶ πῦρ ἄνω θεῖ, καὶ οὐρανὸς περιφέρεται, καὶ ζῷα γίνεται, καὶ δένδρα φύεται·

    τῶν Διὸς νευμάτων ἔργα καὶ ἀνθρώπου ἀρετὴ καὶ εὐδαιμονία.

    Συνίημι δὲ καὶ Ἀθηνᾶς, νῦν μὲν τῷ Ἀχιλλεῖ ξυνισταμένης καὶ ἀπαγούσης τοῦ θυμοῦ τὸν ἄνδρα καὶ σπώσης ὀπίσω, νῦν δὲ τῷ Ὀδυσσεῖ παρισταμένης [*]((ν 299))

  • ἐν πάντεσσι πόνοισι.

    • Ξυνίημι καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος, τοξότης ὁ θεὸς καὶ μουσικός· καὶ φιλῶ μὲν αὐτοῦ τὴν ἁρμονίαν, φοβοῦμαι δὲ τὴν τοξείαν.

    Σείει δὲ καὶ Ποσειδῶν γῆν τριστόμῳ δόρατι, ξυνάγει καὶ Ἄρης στρατοπέδων τάξεις, καὶ ὁ Ἥφαιστος χαλκεύει· ἀλλʼ οὐκ Ἀχιλλεῖ μόνῳ, πάσῃ διαπύρῳ χρείᾳ συντάττεται καὶ συνεργάζεται.

    Ταῦτα μὲν οἱ ποιηταὶ λέγουσιν, ταῦτα δὲ καὶ οἱ φιλόσοφοι λέγουσιν· [*](5 Διὸς νευμάτων sq. vi. or. 41. 2f || 9 Ἀθηνᾶς sq. vi. or. 8 5b; 26. 8b || 10 Ἀχιλλεῖ sq. cf. Homer. A 193 || 11 Ὀδυσσεῖ sq. vi. or. 26. 8b (ubi eodem utitur versu)) [*](9 συνίημι — 17 δόρατι p omissis tamen verbis 11 νῦν δὲ — 13 πόνοισι) [*](4 κεν] μὲν B || 6 διαρεῖ R! || 9 τῇ Ἀθηνᾷ B || 11 νῦν τῷ nescio ande Dav. || 15 τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ MNα(δ) || 16 τριστόμῳ (ι in ras.) R! || 17 συνάγει α(θ) || 18 πάσῃ δὲ B ἀλλὰ πάσῃ Reiske || 19 καὶ (ante συνεργάζεται) om. pr man. suprascr. R! )

    50
    ὧν ἂν μεταλάβῃς τὰ ὀνόματα, | εὑρήσεις τὴν [*](34b) ὁμοιότητα, καὶ γνωριεῖς τὸ διήγημα.