Dialexeis

Ὅρα δή, μή σοι θεός, τὰ τοιαῦτα δύναται κληρουχεῖν καὶ νέμειν, πολὺ τούτων πρότερον ἀρετὴν νέμειν καὶ δύναιτο καὶ ἐθέλει. Οὑτωσὶ δὲ αὐτὸ σκέψαι.

Τὸ θεῖον πάντως ποι τίθεσαι τελεώτατον καὶ αὐταρκέστατον καὶ ἰσχυρότατον· ὡς, εἴ τι ἀφέλοις, λυμανεῖς τῷ ὅλῳ. Εἰ γὰρ μὴ τέλεον, οὐκ αὔταρκες·

εἰ δὲ οὐκ αὔταρκες, οὔπω τέλεον· εἰ δὲ μὴ αὔταρκες μήτε τέλεον,

πῶς ἰσχυρόν; Αὔταρκες δὲ ὄν καὶ τέλεον καὶ ἰσχυρόν, κατὰ μὲν τὴν τελεότητα τὰ ἀγαθὰ βούλεται, κατὰ δὲ τὴν αὐτάρκειαν ἔχει, κατὰ δὲ τὴν ἰσχὺν δύναται·

βουλόμενος δὲ δὴ καὶ ἔχων καὶ δυνάμενος, κατὰ τί μὴ δῷ; Ὁ μὲν γὰρ ἔχων, οὐ διδούς, οὐ βούλεται· ὁ δὲ βουλόμενος, οὐκ ἔχων, οὐ δύναται· ὁ δὲ ἔχων καὶ

βουλόμενος, πῶς οὐ δύναται; Οὐκοῦν εἴπερ ἔχει τἀγαθά, τὰ τελεώτατα ἔχει, τελεώτατον δὲ ἡ ἀρετή·

δί. [*](ἂν τέκτονα ἐκδιδάξαι sq. cf. Plat. lon. 537 b etiam Plut. de Pyth. or. 22. 405 a vi. etiam or. 5. 6 c) [*](4 μόριον τοῦ ὅλου vi. or. 13. 4 k || 10 τέλεον cf. Plat republ lI 381 || 13.14 (θεὸς). . βούλεται .. ἔχει . . δύναται cf. lulian.ΙV 142 d οὐκ ἄλλο μέν ἐστιν οὐσία θεοῦ, δύναμις δὲ ἄλλο, καὶ μὰ Δία τρίτον παρα ταῦτα ἐνέργεια· πάντα γάρ, ἅπερ βούλεται, ταῦτα ἔστι καὶ δύναται, καὶ ἐνεργεῖ· οὔτε γὰρ ὅ μὴ ἔστι, βού- λεται, οὔτε ὅ βούλεται δρᾶν, οὐ σθένει, οὐθʼ ὃ μὴ δύναται, ἐνερ- γεῖν ἐθέλει Sallust (Mull. III 41) Heracl. ap. Stob. fl. 3.84 Orig) [*](5 MN εἰ φ α(δ Δ0) |κληροδοτεῖν Reiske || 7 ἐθέλοι Ϛ (δΔ) 8 ποι RMN πη cett. (δΔ) || 9 ἀφέλης Ϛ(δ Δ0) | λυμανεῖ Reiske (Duebn.) sed cf. Libanium IV 350. 19 || 11 οὔπω] οὐδὲ Reiske μὴ om. MNα(δ) μήτ(ε)ʼ Reiske (Wilam.) | μήτε] μηδὲ MNα(δ) corr. Markl. |τέλειον nescio unde Δ || 12 τέλεον] τέλειον α(δΔ0) 13 τελειότητα Nα(δ Δ0) || 18.19 τὰ ἀγαθά Nα(δ Δ0) 〈πάντα〉 τὰ ἀγαθά Reiske || 19 〈καὶ〉 τὰ τελεώτατα Reiske)

Τίνʼ οὖν τρόπον ἀρετὴ παρὰ θεοῦ ἔρχεται;

Πέφυκεν τὸ ἀνθρώπων πᾶν ἐξ ἀρχῆς δίχα, τὸ μὲν εἰς ἀρετῆς ἐπιτηδειότητα, τὸ δὲ εἰς μοχθηρίας· ὧν ἡ μὲν μοχθηρία ἐνδεὴς τοῦ κολάζοντος, ἡ δὲ ἀρετὴ τοῦ σώζοντος.