Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ὅμηρος μὲν πρὸς τὸν Τηλέμαχον διαλεγόμενος ἐν προσώπῳ Νέστορος, οὑτωσὶ περὶ αὐτοῦ λέγει· [*]((γ 27/8))

  • οὐ γὰρ ὁΐω
    • οὔ σε θεῶν ἀέκητι γενέσθαι τε τραφέμεν τε·

    ὁ δὲ αὐτὸς καὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἅπαντας δίους καλεῖ, διότι ἦσαν, οἶμαι, οὐ κατὰ τέχνην ἀγαθοί, ἀλλὰ ἔργον Διός.

    Ὑποπτεύω δὲ αὐτοῦ κατὰ ταὐτὰ τὰ ἔπη, ἃ περὶ τοῦ Δημοδόκου λέγει, ὅτι ἦν αὐτῷ πεποιημένα μὲν εἰς τὴν αὐτοῦ τύχην, ἀνακείμενα δὲ τῷ Δημοδόκῳ. Ἔχει δὲ τὰ ἔπη ὧδέ πως· [*]((θ 63/4))

  • τὸν περὶ μοῦσα φίλησε, δίδου τʼ ἀγαθόν τε
  • κακόν τε·
    • ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δʼ ἡδεῖαν ἀοιδήν.

    [*](11 δίους καλεῖ sq. vi. or. 35. 1 a || 12 ἔργον Διός vel θείᾳ μοίρᾳ vi. infra § IIl a et V b)[*](2 τούτων, μένεις (τούτων in ras et suprascr εἰ ut sit εἰ μένεις sic !) R! || 3 〈καὶ〉 ἄμοιρος φ α(δ))[*](Codices RMN α ( Stephanus) φ (═ Paccius); H (teste Davisio))[*](4 ΛH' R! || 6 in mge λβ' R! | εἰ — ἀγαθός RN additis λόγος κβʹ φ α τοῦ αὐτοῦ εἰ — ἀγαθοῖς (sic!) M || 10 οὐδέ σε α(δ) |ἀέκητι in ras R! |τραφέμεν (τρ in ras .) || 13 in mge περὶ Δημοδόκου (schol. vet. u) |κατὰ 〈ταὐτὰ〉 (῾ eodem modoʼ, an est καὶ ταῦτα? ) Hob. κατὰ codd. (δ) καὶ Steph. (Δ) || 15. 16 ἔχει τὰ (suprascr δὲ) R! || 17 περὶ πέρὶ M πέρι cett. (δ Δ) cum Homero | μοῦσʼ ἐφίλησε MNα(δ) | δίδου δʼ ἀγαθόν N α (δΔ) cum Homero)
    438

    Ἐγὼ δὲ αὐτῷ περὶ μὲν τῆς ᾠδῆς συντίθεμαι, περὶ δὲ τῆς συμφορᾶς οὐ συντίθεμαι·

    οὐ γὰρ μουσικὸν τὸ δῶρον. Ἀπίθανος δὲ καὶ ὁ Δημόδο|κος, οὑτωσὶ περὶ [*](131 b) αὑτοῦ λέγων· [*]((χ 347))

  • αὐτοδίδακτος δ᾿ εἰμί, θεοὶ δέ μοι ὤπασαν ὀμφήν. ||

    • [*]( Ed. Duebn. P.149)

    Καὶ πῶς ἐσσί, ὦ βέλτιστε, ἀοιδῶν αὐτοδίδακτος; παρὰ θεῶν τὴν ὀμφὴν ἔχων, οἵπερ διδασκάλων ἀπταιστότατοι;

    Ἀποκρίνεται ὁ Δημόδοκος ὅπερ ἂν τῶν πλουσίων οἱ πατρῷον λαβόντες κλῆρον πρὸς τοὺς χρηματιστὰς ἀποκρίναιντο, ὡς ἔστιν αὐτοῖς αὐτογενὴς ὁ πλοῦτος, οὐ παῤ ἄλλων τέχνῃ καὶ πόνῳ συνενηνεγμένος.

    [*](Περὶ Ἡσι- όδου)

    Ἐπεὶ καὶ τὸν Ἡσίοδον τί οἰόμεθα ποιμαίνοντα περὶ τὸν Ἑλικῶνα ἐν Βοιωτίᾳ, ᾀδούσαις ταῖς μούσαις ἐντυχόντα, ὀνειδισθέντα τῆς τέχνης τῆς ποιμενικῆς, παῤ αὐτῶν λαβόντα δάφνης κλάδους, εὐθὺς ᾄδειν, γενόμενον ποιητὴν ἐκ ποιμένος, ὥσπερ φασὶν τοὺς κορυβαντιῶντας, ἐπειδὰν ἀκούσωσιν αὐλοῦ, ἐνθουσιᾶν, τῶν προτέρων λογισμῶν ἐξισταμένους; πολλοῦ γε καὶ δεῖ.

    Ἀλλὰ ᾐνίξατο, οἶμαι, ὁ Ἡσίοδος τὸ αὐτοφυὲς [*](3 ὁ Δημόδοκος sq. vi or 10. 5 e || 14 καὶ τὸν Ἡσίοδον sq. cf. Dio Chrys. 1 || 15 ᾀδούσαις ταῖς μούσαις ut or. 15. 6 f || 18.19 ὥσπερ . . τοὺς κορυβαντιῶντας cf. Plat. Crit 54 d etiam Verg. Aen. IV 301 || 21 ᾐνίξατο ὁ Ἡσίοδος sq. vi etiam or. 37. 5 b) [*](1 συντίθε -μαι R! || 2 μουσικῶς M || 5 αὐτοδίδακτός (sic!) δ᾿ εἰμι R |ὤπασαν ὀμφήν vi ad R! 118.8 7 πῶς sq. versus ipsius Maximi, quod editores fugit || 9 ἀποκρινεῖται Markl. et ita Meiser | ὅπερ] ὥσπερ nescio unde Δ 10 λαβόντες κλῆρον πατρῷον MNα(δ) || 14 in mge περὶ Ἡσιόδου (schol vet u) R! | ἐπὶ καὶ τοῦ Ἡσιόδου Dav || 17 δάφνης λαβόντα MNα(δ) )

    439
    τῆς αὐτοῦ τέχνης, ἀναθέμενος αὐτοῦ τὴν αἰτίαν τῷ μουσῶν χορῷ, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ χαλκευτικὸς γενόμενός τις τέχνης ἄνευ ἀνετίθετο Ἡφαίστῳ φέρων τὸ αὐτόματον τῆς δημιουργίας.

    Τί δὲ οἱ Κρῆτες; ἦ σοι οὐ[*]( Περὶ Μὶνω) δοκοῦσιν ὑπὸ βασιλεῖ τῷ Μίνω κοσμηθέντες καλῶς, ἀγασθέντες τῆς ἀρετῆς, διδάσκαλον αὐτῷ ἐπιφημίσαι τὸν Δία; εἶναι μὲν αὐτόθι ἐν τῇ Ἴδῃ ἄντρον Διός, φοιτῶντα δὲ τὸν Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους, συγγιγνόμενον τῷ Διί, μανθάνειν παρʼ αὐτοῦ τὰ πολιτικά. Οὗιοι Κρητῶν λόγοι.

    Ἐγένετο καὶ Ἀθήνησιν ἀνήρ Ἐλευσίνιος, ὄνομα [*]( Περὶ Μελη σαγό ρου-) Μελησαγόρας· οὗτος οὐ τέχνην μαθών, ἀλλʼ ἐκ νυμφῶν [*](132 a) κάτοχος, θείᾳ μοίρᾳ |σοφὸς ἦν καὶ μαντικός, ὡς Περἰ ὁ Ἀηναίων λόγος.