Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἤλεγχε μὲν γὰρ τοὺς πονηρούς, ἀλλʼ οὐ λόγων σοφίσμασιν, ὅσπερ ἐλέγχων ἀνιαρότατος, ἀλλὰ ἔργοις, παρατιθεὶς ἑκάστοτε, ὅσπερ ἐλέγχων ἀνυσιμώτατος καὶ εἰρηνικώτατος· καὶ διὰ τοῦτο οὔτε Μέλητός τις ἐπὶ Διογένην ἀνέστη, οὔτε Ἀριστοφάνης, οὐκ Ἄνυτος, οὐ Λύκων.

Πῶς οὖν οὐ προηγούμενος τῷ Διογένει ὁ βίος οὗτος, ὃν ἑκὼν εἵλετο, ὅν Ἀπόλλων ἔδωκεν, ὃν ὁ Ζεὺς ἐπήνεσεν, ὃν οἱ νοῦν ἔχοντες θαυμάζουσιν; ἢ ἄλλό τι ἡγού |μεθα εἶναι τὴν περίστασιν, ἢ χρῆσιν πράξεως,

[*](Ed. Duebn. p.144)[*](ὄφελος εἶναι μηδὲ μάντεων μαντευομένων μηδὲ ἱερέων καθαι- ρόντων)[*](3. 4 πολεμουμένης sq. cf Dio Chrys. 6. 60 βαδίζω ὅποι βού- λομαι καὶ διὰ στρατοπέδου πορευόμενος ἄνευ κηρυκείου καὶ διὰ λῃστῶν· οὐδεὶς γὰρ ἐμοὶ πολέμιος οὐδʼ ἐχθρός ἐστι βαδίζοντι etiam 12. 19 Lucian. Demon. 63 Epict diss. l 24. 9 || 7 ἔνσπονδος πᾶσιν ef. Lucian. Demon. 3 φίλος πᾶσι || 7.8 ἀπείχοντο αὐτοῦ ... καὶ οἱ συκοφάνται cf Diog. ep. 34 ἵνα διαφύγω ..τοὺς ἐπʼ ἀγορᾶς συκο- φάντας || 10 ὅσπερ . . ἀνιαρότατος sicut philosophus qui ob ean- dem causam appellatur βαρὺ καὶ πρόσαντες ἄκουσμα or. 4. 6 c 12 διὰ τοῦτο οὔτε Μέλητός τις sq. cf. Lucian Demon. 11 || 16 ὃν οἱ νοῦν ἔχοντες θαυμάζουσιν cf. Diog ep. 34. 2 παντὶ νοῦν ἔχοντι αἱρετὰ εἰς εὐτέλειαν (cynici στολή))[*](2 μαντευομένων om. p || 6 ἡγεμόνος MN α(δ) corr. Leopardus (Emendata XVII 2) || 7 ἀπείχοντο (ει in ras. ) R! || 9 ἀλλʼ del. Markl. || 10 ἀνιαρότατος R (ρότατος in ras.) H ἀνιαρώτατος cett (δ) | ἀλλὰ 〈ἔργα〉 ἔργοις Steph. (Duebn.) || 11. 12 εἰρηνι- τατος (eras. ι et suprascr κώ) R! || 12 Μέλητός RM Μέλιτός cett. (δ Δ0))

424

οὐκ αὐθαίρετον τῷ ἔχοντι; Ἔρου δὴ τὸν γεγαμηκότα· ῾Τίνος εἵνεκεν γαμεῖςʼ; Παίδων, φησίν· τὸν παιδοτροφοῦντα, τίνος εἵνεκα ἐτεκνώσατο; διαδοχῆς ἐρᾷ· τὸν στρατευόμενον, πλεονεξίας ἐρᾷ· τὸν γεωργοῦντα, καρπῶν ἐρᾷ· τὸν χρηματιζόμενον, εὐπορίας ἐρᾷ· τὸν πολιτευόμενον, τιμῆς ἐρᾷ.

Τῶν δὲ ἐρώτων τούτων οἱ πολλοὶ ἀμβλισκάνουσιν, καὶ εἰς τοὐναντίον περῖίστανται, καὶ εὐχῆς ἔργον ἡ ἐπιτυχία, οὐ γνώμης οὐδὲ τέχνης.

Ἕκαστος δὴ τῶν ταῦτα αἱρουμένων περίστασίν τινα διαπεραίνεται τοῦ βίου, καὶ ταλαιπωρίας ἀνέχεται οὐχ ἑκουσίου, οὐδὲ διʼ ἄγνοιαν τῶν αὐθαιρέτων ἀγαθῶν.

Τίνα γὰρ ἄν τις καὶ φαίη τούτων ἐλεύθερον; τὸν δημαγωγόν; δοῦλον λέγεις πολλῶν δεσποτῶν· τὸν ῥήτορα; δοῦλον λέγεις πικρῶν | δικαστῶν· τὸν τύραννον; [*](127 a) δοῦλον λέγεις ἀκολάστων ἡδονῶν· τὸν στρατηγόν; δοῦλον λέγεις ἀδήλου τύχης· τὸν πλέοντα; δοῦλον ἀσταθμήτου τέχνης·

τὸν φιλόσοφον; ποῖον λέγεις; ἐπαινῶ μὲν γὰρ καὶ Σωκράτην· ἀλλʼ ἀκούω λέγοντος· ῾Πείθομαι τῷ νόμῳ, καὶ ἑκὼν ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον