Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

[*](Ed. Duebn. p. 141)Ἐμοί δὲ ὁ μῦθος ἀπελθὼν ἐκποδών, καὶ γενόμενος ἐκ μύθου αὐτὸ τοῦτο λόγος, προῖὼν παραβαλλέτω βίον βίῳ, τῷ προτέρῳ τὸν δεύτερον, εἴτε σιδηροῦν τις αὐτόν, εἴτε καὶ ἄλλῃ πη ὀνομάζων χαίρει, ἡνίκα ἤδη κληρουχήσαντες οἱ ἄνθρωποι τὴν γῆν, ἐπετέμοντο αὐτῆς ἄλλος ἄλλην μοῖραν, περιβάλλοντες αὐτοῖς ἕρκη καὶ τειχία, καὶ τὰ σώματα σπαργάνοις μαλθακοῖς [*](124 a) καθειλίξαντες, καὶ τὼ πόδε σκύτεσιν χαρακώσαντες, καὶ χρυσὸν οἷ μὲν τοῖς αὐχέσιν, οἱ δὲ ταῖς κεφαλαῖς, οἱ δὲ τοῖς δακτύλοις περιαρτήσαντες, εὔφημόν τινα καὶ εὐπρόσωπον δεσμόν, καὶ στέγας οἰκοδομησάμενοι, καὶ κλεῖδας καὶ αὐλίους καὶ προπύλαια ἄττα ἐπιστήσαντες·

καὶ παρέχοντες τῇ γῇ πράγματα. [*](ἂν ἐσώθησαν οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι γενόμενοι μήτε πυρὸς ὄντος μήτε οἰκιῶν μήτε ἐσθῆτος μήτε ἄλλης τροφῆς ἢ τῆς αὐτομάτου;) [*](2.3 ὑπὸ Κρόνῳ . βίον vi. or. 21 5 c: 23. 5 b cf. Dio Ghrys. VI 206 Lucian. fug. 17 Diog ep. 32 (B 247) καλὰ γὰρ τὰ παρὰ Διονυσίῳ μέχρι λόγου, ἐλευθερία ὁὲ ἡ ἐπὶ Κρόνου καὶ ἡ ψιλὴ κυνὸς μάζα βεβαιότερος || 11 τὴν γῆν ἐπετέμοντο sq. vi. or. 29. 7 g 13.14 σπαργάνοις μαλθακοῖς sq. cf. Dio Ghryvs. VI 15 ἔφη (ὁ Διο- γένης) τοὺς πλουσίους ὁμοίους εἶναι τοῖς νεογνοῖς βρέφεσι· δεῖσθαι γὰρ ἀεί ποτε σπαργάνων vi. etiam or. 41. 3 k ἀμπεχόνης δεόμενον sq. || 17 εὐπρόσωπον δεσμὸν ut εὐπρόσωπον κακὸν (de voluptate) or.29 2 b vers. Cnem || 19 παρέχοντες τῇ γῇ πράγματα) [*](6 in mge Ἡσίοδος (man. recentis.) R!) [*](2 εἶναι] ἰέναι Reiske ||11.12 ἐπετέμοντο] ἀπετέμοντο Keiske (Duk.) ἐπενέμοντο Markl. (Duebn) || 14 κατειλίξαντες MNα(δ) 18 κλεῖ-δας l κλεισιάδας Markl. αὐλείους ς(δ Δ))

415
μεταλλεύοντες αὐτὴν καὶ σκάπτοντες καὶ ὀρύττοντες· καὶ μηδὲ τὴν θάλατταν κατὰ χώραν ἐῶντες, ἀλλὰ ἐπιτειχίσαντες καὶ ταύτῃ σκάφη πολεμιστήρια καὶ πορευτικὰ καὶ ἐμπορευτικά·

μηδὲ τοῦ ἀέρος ἀπεχόμενοι, ἀλλὰ καὶ τοῦτον ληῖζόμενοι, τὰς ὀρνίθων ἀγέλας ἰξῷ καὶ ἕρκεσιν καὶ παντοδαπαῖς μηχαναῖς σαγηνεύοντες·

ἀποσχόμενοι δὲ μήτε τῶν ἡμέρων ζῴων διʼ ἀσθένειαν, μήτε τῶν ἀγρίων διὰ δέος, ἀλλὰ αἵματι καὶ φόνῳ καὶ λύθρῳ παντοδαπῷ γαστριζόμενοι· καὶ ἀεί τι ταῖς ἡδολυπηροῖς· ναῖς εὑρίσκοντες νέον, καὶ τῶν ἑώλων ὑπερορῶντες·