Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Κἶεν· οὕτω σοι τὰ τοῦ Διὸς ἔχει. Τ δὲ τῶν ὁμοίων τῷ Διὶ ἆρʼ ἡγεῖ ἄλλῃ πη ἔχει; ἢ οὐχ ὁρᾷς, ὡς οὐδὲ ||τὸν Σαλμωνέα εικασαν οἱ ποιηταὶ αὐτῷ, [*](Ed. Duebn. P18) καίτοι κερανοὺς ἀφιέντα, ὡς ᾤετο, καὶ μιμούμενον

τὸν βροντῶν κτύπον καὶ τὸ ἀστραπῆς φῶς; ἀλλὰ ταῦτά γε ὁ αλμωνεὺς δρῶν, ὅμοιος ἥν Θερσίτῃ μιμουμένῳ [*](2 πατέρα . . θεῶν καὶ ἀνθρώπων cf. Epici. diss. I 3.1 Cicer. nat. deor. ll 24. 64 vi etiam or. 41. 1 a || 8.9 αἰτίαν .. τοῦ εἶναι τὰ γένη . . καὶ σώζεσθαι i. e. Δία γενέθλιον et πατρῷον vi. or. 41. 2 b et c || 13 τὸν αλμωνέα cf. Lucian. tragodopod. 312 Tim. 2 lulian. VII 235a ὁ Σαλμωνεὺς ἔδωκεν ὑπὲρ τούτων τοῖς θεοῖς δίκην ὅτι ἄνθρωπος ὠν ἐπεχείρει Zεὺς εἶναι | οἱ ποιη- ταὶ inprimis Homerus Οdyss. 11.236) [*](Duebn.) et ita Meiser om M φ Dav ὥς τις ἂν Reiske 17 (p. 402) ῆρέμα πω Markl. (Duebn.) ηρεναι (quod ad formam in -αι caden- tem vi p. 225. 10; 264. 2; 329 19: 419 5: 461. 23; 463. 21 al.) πο RBH -ηρεναι προ- om. cett. (θ) δὴ ἄνευ ἐπῶν Meiser εἴ πῃ ἐν ἔπει Reiske |λέγων] πεζῷ τῷ λόγῳ MNφα(θ) πεζῶς ἄνευ μέτρου τε λέγων Dav.) [*](3 οὔτι που] οὐ δήπου Markl. || 4 ἄλλως NV ἄλλῳ τῷ Markl. 6 βασιλέων (pr. man. uterque) versus vel ipsius Maximi vel alii poetae sequioris aetatis? ceterum cf. Hesiod op. et. di. 736 σπερμαίνειν γενεήν sq || 7 ἂν-εἴ || 8 ταῦτα | πάντα Combes 9 προσεῖπεν α(δΔ) || 12 ἆρʼ ἡγεῖ om. Mφα(δ) |ἔχει R! α(δ) ἔχειν cett. (Δ) || 14 κεραυνὸν Μφα (δ) |μιμούμενον om. α(δ) || 15 τὸν] τῶν VN om. Βα(δ) |κτύπου〈μιμούμενον〉 καὶ α(δ) || 16 Σαλ μωνὺς (suprascr. v) R!)

404
τὸν ἔέστορα.

Πῶς οὖν γένοιντʼ ἂν ὅμοιοι ἄνθρωποι

Διί; ἔΜ μούμενοι αὐτοῦ τὸ σωστικὸν καὶ φιλητικὸν καὶ πατρικὸν δὴ τοῦτο. Αὕτη θνητὴ πρὸς θείαν ἀρετὴν ὁμοιότης, ἢ παρὰ μὲν θεοῖς καλεῖται θέμις, καὶ δίκη, καὶ ἄλλʼ ἄττα μυστικὰ καὶ θεοπρεπῆ ὀνόματα· παρὰ δὲ ἀνθρώποις φιλία, καὶ χάρις, καὶ ἀλλʼ ἄττα προσηνῆ καὶ ἀνθρωπικὰ ὀνόματα.

Ἐνδεέστερον δὲ δὴ τὸ ἀνθρώπειον τῆς θείας ἀρετῆς, τά τε ἄλλα, καὶ κατὰ φιλίας ἔκτασιν· οὐ γὰρ ἐξικνεῖται ἡ θνητὴ φύσις ἐπὶ τὸ ὅμοιον πᾶν, ἀλλʼ ὥσπερ αἰ τῶν βοσκημάτων ἀγέλαι, οἰκειοῦται τῷ ξυννόμῳ μόνον· ἀγαπητὸν δὲ εἰ καὶ τούτφ παντί.