Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Εἴτα ἡδονῆς μὲν ἔσται κόρος, εὐτυχημάτων δὲ οὐκ ἔσται κόρος; εἶς μέν, οἶμαι, σιτίων καὶ μέθης ἀνιαρότερος.

Οὐ γὰρ ἀνασχετὸν εἶναι οὔτε τῷ Ἀχιλλεῖ τὴν σχολήν, οὔτε τῷ Νέστορι τὴν σιωπήν, οὔτε τῷ Ὀδυσσεῖ τὴν ἀσφάλειαν. Ἐξῆν γάρ που καὶ τῷ Ἀχιλλεῖ ζῆν καὶ βασιλεύειν Μυρμιδόνων, καὶ γεωργεῖν τὴν Θετταλῶν γῆν, καὶ γηροκομεῖν τὸν Πηλέα· καὶ τῷ ἔέστορι ἐν Πύλῳ ἐν εἰρήνῃ ἄρχειν, καὶ γηράσκειν καθʼ ἡσυχίαν· καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ, οἴκοι μένειν περὶ τὸ Νήριτον τὸ εὔφυλλον, (cf.ι 27) ἐν τῇ γῇ τῇ κουροτρόφφ, ἢ τὸ τελευταῖον παρὰ Καλυψὼ βιοῦν ἐν ἄντρῳ καταρρύτῳ καὶ κατασκίῳ, ὑπὸ Νυμφῶν θεραπευομένῳ, ἀγήρφ ῳ ὄντι καὶ ἀθανάτῳ· ἀλλʼ οὐχ εἵλετο ἀθάνατος εἶναι ἀργὸς [*](7 ἐξῆν γάρ που sq. simil. vi. or. 29. 2 d) [*](1 δίψης]ἡδονης ΜFGXY α(δ) || 2 ἡδονῆς BH || 3 εὐτυχη-μάτων R: || 4 ἧς μὲν MDGXYU ἦ μὲν ( in ras. F ἦν μὲν α(δ) ἔστιν Duk. (Duebn.) ἔστιν μέν dubitanter Schenkl ὅς eiske |οἶμαι om. W οἶμαι ὅς Duk. σιτίων 〈κόρον〉 eiske 〈καὶ〉 σιτίων Duebn. || 5 οὐ γὰρ] ὁρῶ γὰρ Dav. | αν εἶναι Markl. ἴσμεν εἶναι Reiske || 7 γάρ που καὶ Hob. γάρ του καὶ RAWZT γὰρ καὶ certt (δΔ) γὰρ οἴκοι Dav. γάρ τοι καὶ Markl. (Duebn.) καὶ τῷ in ras. R! καὶ τὸ GX 〈ἐν εἰρήνη〉 ζῆν Heina. || 8 Μυρμιδόνων — 9 γηροκομεῖν om. M || 9 γηροκομεῖν (ειν in ras.) R! γηρωκομεῖν NQVEXYZT α(δ Δ⁰) |Πηλέα (η in ras.) R! || 11 το ηνυτον pr. man. (unde τὸ νηνυτον alt man.) R! τὸν ήριτον EXT τὸ νήρετον G ||12 τὸ εἰνο- σίφυλλον Markl. || 13 ἐν τῇ γῇ τῇ κουροτρόφῳ parodia ad Ho- meri versum ι 27 ipsius Maximi ||14 Καλυψὼ βιοῦν ἐν Hob. Καλυψὼ ὶ ..ν (quod οὖν legit Duebn. neglectis primae litterae vestigiis) ἐν Καλυψὼ ἐν cett. Καλυψοἰ ἐν α(δ Δ) || 14. 15 κα- ταρρύτῳ] κατασκίῳ et κατασκίῳ ] καταρρύτῳ pars sequiorum 15 Nυμφῶν (ων in ras.) R! ||16 ἀθάνατος] ὁ θάνατος MY)

399
ὢν καὶ μηδὲν χρώμενος τῇ ἀρετῇ.

Ἀνάγκη δὲ τὸν [*](15a)σταύτην μεταχειριζόμενον, ἀνθρω |πίνοις συμπτώμασιν παραβαλλόμενον, πολλάκις βοᾶν, [*]((υ 18))

  • τέτλαθι δὴ κραδίη, καὶ κύντερον ἄλλο ποτʼ ἔτλης.
  • Τί δʼ ἄν ἦν μνήμη τοῦ Ὁδύσεως, ἐὰν ἀφέλῃς αὐτοῦ τὰ δυσχερῆ; τίς δὲ τοῦ Ἀχιλλέως, ἐὰν ἀφέλῃς αὐτοῦ τὸν Κκτορα καὶ τὸν Σκάμανδρον, καὶ τὰς [*]((Ι 328))

  • δώδεκα μὲν σύν νηυσὶ πόλεις,