Dialexeis

Καὶ πῶς οὐκ ἔχει; ἀποκρινώμεθα γὰρ καθʼ Ὅμηρον ὑπὲρ τοῦ Διός. Ἔχει μὲν γάρ, ἔχει νοῦν καὶ λόγον· συγκέκραται δὲ αὐτῷ ὁ βίος ἐξ ἀθανάτων καὶ θνητῶν πραγμάτων, ὡς ζῴῳ τινὶ ἐν μεθορίῳ τεταγμένῳ, καὶ παρὰ μὲν θνητῆς πλημμελείας τὸ σῶμα ἔχοντι, ἐκ δὲ τῆς ἀθανάτου ἀπορροῆς τὸν νοῦν λαμβάνοντι. Ἵδιὸν δὲ σαρκῶν μὲν ἡδοναί, νοῦ δὲ λόγος· καὶ κοινὸν μὲν αὐτῷ αἱ σάρκες πρὸς τὰ θηρία, ἰδιον δὲ νοῦς.

Ἐνταῦθα τοίνυν ζήτει τὸ ἀνθρώπου ἀγαθόν, ὅπου τὸ ἔργον· 〈ἐνταῦθα τὸ ἔργον, ὅπου τὸ ὄργανον·〉 ἐνταῦθα τὸ ὄργανον, ὅπου τὸ σῶζον. Ἀπὸ τοῦ σώζοντος ἄρξαι. Πότερον ποτέρου διασωστικόν, σῶμα ψυχῆς, ἢ ψυχὴ σώματος; εὑρες τὸ σῶζον. Τί ψυχῆς ὄργανον; νοῦς. [*](quem anima vixit in caelo antequam corpus indueret vi. or. 9.6 f 10. 2 a; 21.7 e ἐν τῇ δεῦρο συνουσίᾳ) [*](4 ὑπὲρ τοῦ Διός ut or. 11. 6 e || 6 ὡς ζῴῳ τινὶ ἐν μεθορίῳ τεταγμένῳ sq. vi. or 8 8 b || 9. 10 κοινὸν . . αὐτῷ α σάρκες sq. νi. or. 6 1 d || 10 11 ἐνταῦθα ζήτει sq. ═ or. 31. 5 b || 14 διασωσ- τικόν . . . ψυχὴ σώμιατος nam συνέχει τὸ σῶμα vi. or. 9. 6 a 15 ψυχῆς ὄργανον νοῦς νi. etiam or. 13. 7 b cf. simil Plut. Pyth. or. 21 (404 b) σώματι ψυχὴ χρῆται ψυχὴ δʼ ὄργανον θεοῦ γέ- γονεν, ὀργάνου δʼ ἀρετὴ μιμεῖσθαι τὸ χρώμενον ἧ πέφυκε δυνάμιει καὶ παέχειν τὸ ἔργον αὐτοῦ τοῦ νοήματος sq) [*](8 ἔδιον — 9 λόγος x || 10. 11 ἐνταῦθα — 12 ἔργον x) [*](12 in mge (schol. vet. a) R! ψυχή σῶζον unde ψυχή in mge x νοῦς ὀργανον νοῦς φρόνησις ἔργον φρόνησις ἀγαθόν εὕρημα ἀγαθόν) [*](1 ὑμῖν B ἡμῶν α (Heina .) || 7 πλημμελείας (εἰ in ras.) B πλημμύρας Markl. || 8 νοῦν διαλαμβάνοντι α(δ) || 11.12 τὸ 〈ἀν- θρώπου〉 ἔργον x || 12 ἐνταῦθα — ὄργανον om. R (solus) || 13 σῶζον] ζῷον NV || 15 σώματος; 〈ψυχὴ σώματος·〉 εὗρες Markl σῶζον· 〈ζήτει τὸ ἔργον·〉 τί Reiske)

Eἰ δέ τις τότʼ ἀνθρώπου τὴν μοῖραν ταύτην τὴν φρονοῦσαν καὶ θεοφιλῆ ἀτιμάσας, τὸ ἄτιμον ἐκεῖνο μόνον θρέμμα, τὰς σάρκας λέγω, τὸ ἀκόλαστον, τὸ ἀδηφάγον, τὸ ἡδοναῖς φίλον εὐωχεῖν ἐθέλοι, τίνι ἂν εἰκάσαιμι τὴν τοιαύτην τροφήν, ἢ τῷ μύθῳ, νὴ Δία; εενέσθαι φασὶν οἷ ποιηταὶ ἄνδρας ἐν Πηλίῳ, Θετ.

ταλικὸν γένος, ἀτόπους τὰ σώματα, ἐξ ὀμφαλοῦ ἐπισυρομένους ἵππου φύσιν. Ἐν δὲ τῇ τοιαύτης ξυνουσίας ἀμουσίᾳ πᾶσά που ἀνάγκη βόσκειν ὁμοῦ τὴν θηριώδη φύφτν· φθέγγεσθαι μὲν ὡς ἄνθρωπον, σιτεῖσθαι δὲ ὡς θηρίον· ὁρᾶν ὡς ἄνθρωπον, ὀχεύειν δὲ ὡς θηρίον.

Κὗ γε, ὧ ποιηταὶ καὶ ποιητῶν παῖδες, παατέρες. παλαιᾶς καὶ γενναίας μούσης, ὡς ἐναργῶς ἄρα ἡμῖν τὸν πρὸς τὰς ἡδονὰς δεσμὸν νίξασθε. Ἐπειδὰν ψυχῆς θηριώδεις κρατήσωσιν ἐπιθυμίαι, φυλάττουσαι [*](12b)τὴν ἀνθρωπίνην ἐπιφάνειαν, τῇ τῶν ἔργων ὑπηρεσίᾳ ἀπέφηναν τὸν χρώμενον ἐξ ἀνθρώπου θηρίον.

Τοῦτο [*](3 τὸ ἄτιμον nam τιμιώτερον τψυχὴ σώματος vi. or. 7 2 k 7 γενέσθαι φασὶν sq scil Centauros cf Lucian fug 10 οἶον τὸ Ἱποκενταύρων γένος σύνθετόν τι καὶ μικτὸν ἐν μέσῳ ἀλαζονείας καὶ φιλοσοφίας πλαζόμενον sq. Sext. Εmp. hyp. l 162 (παραδεί- γματα ἀνυπαρξίας) de sophistis cf. etiam Diog. Laert. VII 53 κατὰ σύνθεσιν ἐνοήθη Ἱπποκένταυρος ||11 φθέγεσθαι et ὁρᾶν (i. e percipere) spectat λόγον προφορικὸν (quo animalia ab ho- mine discernuntur cf. Galen. protr.1 Themist. 34. 2) et ἐνδιάθετον) [*](2 τότʼ ἀνθρώπου (τότε ‘dabei ‘in hac reʼ ut or. 32. 7 b) R! τἀνθρώπου cert. (θ) τοῦ ἀνθρώπου M et ita Markl. (Duebn. ) ποτʼ ἀνθρώπου Dap || 3 φωνοῦσαν M φ || 5 ἀδηφάγον HΜΝQV ἀδηφάγον α(δ Δ) | ἐθέλοις M α δ) corr. Heins || 6 ἦ φα(θ) cor. Manrkl || 8 ὀμφαλῶν BMα(δ) || 9 τη] R τῇ τῆς certt. (δ Δ) || 10 βόσ- κειν] βλώσκειν Schottus ἡβάσκειν Markl. | ὁμοῦ 〈τῇ ἀνθρωπίνῃ〉 τὴν Markl. || 12 ὁρᾶν] ἐρᾶν Markl. (Duebn.) || 13 ποιηταὶ καὶ del. Meiser || 15 ἡνίξασθαι (pr. man unde ἠινίξασθα correctura non perfecta — voluit enim ῇνίξασθε efficere) R! |ἐπειδὰν 〈γὰρ〉 Markl. || 17 ἔργων] ἀνθρώπων NQV)

Ἄφελε τὴν γαστρὸς ἐπιθυμίαν, καὶ ἀφεῖλες τοῦ ἀνθρώπου τὸ θηρίον· ἄφελε τὴν αἰδοίων ἐπιθυμίαν, καὶ διέκοψας τὸ θηρίον. Μέχρι δὲ ταῦτά τῳ συζῇ καὶ συντρέφεται, καὶ πρὸς αὐτὰ τῇ Θεραπείᾳ νένευκεν, ἀνάγκη τὰς ἐκείνων ὀρέξεις κρατεῖν, καὶ βοᾶν τὴν ψυχὴν τὰς ἐκείνων φωνάς.