Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

ὁ δὲ λέων (ὅσα γὰρ ἀλκῇ προὔχει, τάχει λείπεται) ἐπιστὰς τῷ δρυμῷ ἐρωτᾷ ποιμένα, εἴ που εἶδεν πτήξασαν τὴν ἔλαφον; ὁ δὲ ποιμὴν οὐκ ἔφη εἰδέναι·

καὶ ὁμοῦ λέγων, τὴν χεῖρα ἀποτείνας, ἔδειξε τὸ χωρίον.

Ὤιχετο ὁ λέων ἐπὶ τὴν δειλαίαν ἔλαφον· ἡ δὲ ἀλώπηξ (σοφὴ γάρ τις αὕτη τῷ Αἰσώπῳ ἐστὶν) πρὸς τὸν ποιμένα λέγει· ‘Ὡς δειλὸς ἄρα καὶ πονηρὸς ἦσθα· δειλὸς μὲν πρὸς λέοντας, πονηρὸς δὲ ἐς ἐλάφους᾿.

Δοκεῖ μοι δὴ χρήσασθαι, ἂν ᾖ, ὁ Ἐπίκουρος τῷ Φρυγίῳ τούτῳ αἰνίγματι πρὸς τὸν τῆς ἡδονῆς κατήγορον, τῇ μὲν φωνῇ ἀνδριζόμενον, τῇ δὲ γνώμῃ, καθάπερ τῇ χειρί, ἐκτεινόμενον ἐφ᾿ ἡδονῇ.

Τίς γὰρ οὕτω πολεμήσαιτο ἑαυτῷ, ὥστε τὸ μόνον δὴ πραγμάτων τῇ αὑτοῦ φύσει ἐπα|γωγότατον ἀποσείσασθαι ἑκών;

[*](6b)[*](1 ἔλαφον διώκει λέων sq. cf. Phaedri fab. append. III 18 (lupus pastor et venator) || 6 τὴν χεῖρα ἀποτείνας sq. cf. Phaedr. ‘at oculis clam designat partem dexteram’ || 15. 16 μόνον . . φύσει)[*](1 ἔλαφον — 2 καταδύεται v (: ὑπεξάγει) || 3 ἐπιστὰς — 5 ἔλα- φον v (: πτήσσω))[*](1 in mge μῦθος (schol. vet. u) (ut p. 235. 13) R! || 6 ᾤχετο] in mge ὤσατο (schol. vet. b) R!)[*](2 δρυμῶν M δρυμῶνα N (in mge corr.) α(δ) | βαθήν MV || 3 προέχει Ϛ(δ) || 4 〈τὸν〉 ποιμένα α(δ) corr. Markl. | εἶδεν N cum R! | πτήξασαν τὴν] πτήξασάν τινα Markl. || 5 εἰδέναι] ἰδεῖν Markl. || 6 ἀνατείνας α(δ) | ᾤχετο] in mge ὤσατο fortasse reci- piendum vi. p. 34. 14 (εἰς Λύκειον ὤσατο) p. 235. 16; 236. 12 || 7 τις om. α(δ) || 9 ἄρα] ἅμα Reiske (Duebn.) improb. Schenkl || 10 εἰς MNα(δ) || 11 δὴ (post μοὶ) om. R (pr. man.) N δὲ α(δ) | ἂν ᾖ ut or. 24. 4d al. (‘si vivat’ σ2)] ἂν καὶ Nα(δΔ) ᾖ om. BMQV || 14 ἡδονήν Reiske || 14. 15 γὰρ 〈ἂν〉 οὕτω Reiske et ita Meiser || 15 πολεμήσαι αὐτὸς Reiskc || 16 ἐπαγωγότερον N)

369

Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα, ἃ ὑπʼ ἀνθρώπων διώκεται, ἢ πείρᾳ γνωρισθέντα παρεδέχθη, ἢ τέχνῃ δοκιμασθέντα ἐτιμήθη, ἢ λόγῳ ἐξετασθέντα ἐπιστεύθη, ἢ χρόνῳ βασανισθέντα ἠγαπήθη·

ἡδονὴ δὲ καὶ λόγου ἀδεής, καὶ τέχνης πρεσβυτέρα, καὶ τὴν πεῖραν φθάνει, καὶ οὐκ ἀναμένει χρόνον, ἀλλὰ ὑπερφυὴς ἡ πρὸς αὐτὴν φιλία καὶ ἡλικιῶτις τῶν σωμάτων, ὥσπερ κρηπίς, τῇ σωτηρίᾳ τοῦ ζῴου ὑποβέβληται· ἣν εἴ τις ἀφέλοι, τὸ γενόμενον εὐθὺς οἴχεσθαι δεῖ.