Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἦλθεν εἰς Βαβυλῶνα ἀνὴρ Ἴων παρὰ τὸν μέγαν βασιλέα, τέχνην τινὰ ἐπιδεικνύμενος διαφέρουσαν εὐμηχανίᾳ. Ἁμάξας στέατος ποιούμενος μικρὰς στρογγύλας, κατὰ βελόνης ὀρθίου πόρρωθεν ἀφιείς, τῆς βελόνης ἄκρας ἐτύγχανεν, καὶ ᾤετο δήπου μέγα εἶναι αὐτῷ ἀγαθὸν τὴν εὐστοχίαν τῆς βελόνης, οὐχ ἧττον ἢ ὁ Ἀχιλλεὺς τὴν τῆς μελίας τῆς ἐκ τοῦ Πηλίου

Καὶ ἐν Λιβύῃ ἀνὴρ Λίβυς, Ψάφων ὄνομα, ἐραστὴς εὐδαιμονίας οὐ ταπεινῆς, μὰ Δία, οὐδὲ τῆς περιθεούσης ταύτης, ἀλλὰ ἤθελεν γὰρ θεὸς εἶναι δοκεῖν·

ξυλλαβὼν οὖν τῶν ᾠδικῶν ὀρνίθων πολλούς, ἐδίδασκεν ᾄδειν τοὺς ὄρνιθας· ‘Μέγας θεὸς Ψάφων’· καὶ ἠφίει αὖθις [*](11 Ψάφων sq. immo Hanno ὁ Καρχηδόνιος si fides est Aeliano (v. hist. XIV 30) vel Apsephas si scholiastae Dion. Chrys. I 3) [*](10.11 καὶ ἐν — p. 345. 4 κεχειροτονημένος p || 11 ἐν — p. 345. 4 κεχειροτονημένος Apostolius Cent. XVIII 48 (═ Arsen. LV 8) (:Ψά- φωνος ὄρνιθες· ἐπὶ τῶν μεγίστην ἑαυτοῖς δόξαν θηρωμένων)) [*](4 in mge σημείωσαι· περὶ τοῦ ἐξ ἰωνίας μηχανικοῦ καὶ τῶν ἀμαξῶν τῶν κατὰ ὀρθιβελόνας ἀφιεμένων (schol. vet. a) R! || 10. 11 in mge σημείωσαι· περὶ ψάφωνος τοῦ λίβυος καὶ τῆς τῶν ὀρνίθων παῤ αὐτοῦ διδαχῆς (schol. vet. a) R! ||) [*](1 in mge ϲη(μειωψαι) (schol. vet. u) R ! || 6 ἁμάξας (═ ἁμα- ξίδας placentae genus teste schol. ad Aristoph. nub. 864)] ἁμα- ξίδας Combes μάζας Scaliger Leopardus (Emendat. XVIII 28) σφαίρας Hemsterhus ad Polluc. VII 189 | στέατος Dav.2 στέατι Markl. (Duebn.) τὲ ἅτε RMN τινὰς α(δΔ⁰) ceterum simile est artificium in theatris nostris ‘varietati artium’ destinatis non- numquam visum scil. cum ioculator ille (‘jongleur’) pomis vel pomorum similibus quibusdam rebus farina et aqua fictis (vel στέατος) inter spectatores distributis hos iubeat hinc illinc e se- dibus comminus eminus in scenam deicere ubi aculeo quodam in fronte alligato (βελόνης ὀρθίου) ipse ea excipit || 11 Λίβυς (λιβ in ras.) R! | ἐρασθεὶς Apost. || 13 ἀλλὰ 〈μείζονος〉 ἤθελε Pantinus )

345
ἐπὶ τὰ ὄρη. Οἱ δὲ οἱ αὐτοί τε ᾖδον, καὶ οἱ ἄλλοι ὄρνιθες ἐθιζόμενοι τῇ φωνῇ.

Λίβυες δὲ θείαν νομίσαντες εἶναι τὴν φήμην, ἔθυον Ψάφωνι, καὶ ἦν αὐτοῖς θεὸς ὑπὸ ὀρνίθων κεχειροτονημένος· οὐδὲν οἶμαι τοῦ Περσικοῦ φαυλότερος, ὃν οὐ πρότερον προσεκύνησαν Πέρσαι, πρὶν αὐτὸν ἐχειροτόνησεν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ὑβριστὴς ἵππος.