Dialexeis

τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ νενέμηται δίχα κατὰ πρώτην νομήν· καὶ τὸ μὲν αὐτῆς ἐστιν λόγος, τὸ δὲ πάθος·

τούτων δὲ ἑκάτερον πονηρῶς ἔχον, καὶ κινούμενον ἀτάκτως, συλλήβδην καλεῖται ὀνόματι ἑνὶ τῷ αἰσχίστῳ, κακία προσαγορευόμενον.

Γίγνονται δὲ αἱ πηγαὶ καὶ αἱ γενέσεις τοῦ αἰσχροῦ τούτου ἐκ τῆς θατέρου τῶν μορίων πλημμύρας τὲ καὶ ἐπιρροῆς, ἐπειδὰν τὰ πάθη ζέσαντα ἐπικλύσῃ [*](15 λόγος . . πάθος quorum consensus ἀρετή, dissensio κακία cf. Metopus ap.Stob.fl. 164 (Pythagoreorum) Theages ib. I 67—69 Themist. ib. I 87 Apul. dogm. Plat. III 5 Albin. 28 (Platonico- rum) Stob. ecl. II 128 (peripateticorum) vi. etiam or. 20. 4 a 20 τὰ πάθη ζέσαντα sq. cf. Plat. Tim. 70 b ὅτε ζέσειε τὸ τοῦ θυμοῦ μένος sq) [*](14 in mge σημείωσαι περὶ τῶν | τῆς τοῦ ἀνθρώπου | ψυχῆς μερῶν (schol. recent.)) [*](2 σῶμα (ωμ in ras.) R! || 7 ἀλλʼ ἐξ ϛ(δΔ) |Ἀκαδημείας Duebn. 9 δʼ αὐτὸν θ | αὐτῷ (scil. ‘sibi)] αὐτὸς α(δ Δ) || 11 Πυθαγο ρίων RM || 11 12 ἐμπορίων M || 12 ταύτην 〈τὴν〉 καλὴν Reiske || 20. p. 326. 1 ἐπικλύσῃ Markl. (Duebn.) ἐπικαύσῃ codd (θ) quod defendi posse mecum censet Schenkl)

Καθάπερ τῶν ποταμῶν οἱ χειμέριοι, ὑπὲρ τὰς νομίμους ὁδοὺς ἀναχεόμενοι ἐπὶ γεωργίαν ἀροτοῦ καὶ φυτουργίας, ἐπεθόλωσαν τὴν