Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
Τοιγαροῦν τὰ μὲν Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου ἕπη, καὶ πᾶσα ἡ παλαιὰ μοῦσα ἐκείνη καὶ ἔνθεος, μύθου χώραν ἔχει, καὶ ἀγαπᾶται αὐτῶν ἡ ἱστορία μόνον, καὶ τὸ προσηνὲς τῶν ἐπῶν, καὶ τὸ εὐανθὲς τῆς ἁρμονίας, [*]( Albin. 1 Apul dogm. Plat. II 6 Ps. Plut. vit. Hom. 92 Cicer. off. II 2. 5 Tusc. IV 26. 57 Quintil. l 10. 5 ‘cognitione caelestium vel mortalium’) [*](4 τῆς . . ἐπιστήμης ταύτης sq. vi. or. 4. 2 d sq. | τὸ κεφάλαιον ut or. 1. 8 c || 6 ἀλύποις nam βαρὺ καὶ πρόσαντες θέαμα ὁ φιλό- σοφος vi. or. 4. 6 c || 7 τελετὰς cf. Plat. Protr. 316 d vi. etiam or. 4. 5 c || 8 μύθους vi. or. 4 3 c | μουσικήν cf Plat. Prot. 316 e 11. 12 ἀποκαλύψαντες vi. or. 4. 3 d || 16 σοφίσμασιν cf. Themist. 34. 3; vi. etiam or. 4. 3 b ἢ τῶν τὰ πολλὰ sq.) [*](1 πέρι om. n | κἀνθρωπίνων Hob. ἀνθρωπίνων R καὶ ἀνθρω- πίνων cett. (δ Δ) || 2 λογισμῶν ϛ(δ Δ) λογισμὸν 5 παντοδαποῖς (δα in ras.) R! 6 διδασκαλείοις α (δ) διδασκαλίαις M Steph. sed cf. Suid. s. v διδασκάλιον δὲ μάθημαʼ || 8 αὐτῶν MN αὐτοῦ φ α (δ) corr. Markl. || 10 δὲ 〈ἑκάστοις〉 τὸ Reiske || 14 τῳ RM (τῶ) H τὸ cett. (δ) unde καὶ Heina. || 20. p. 310. 1 ἁρμονίας] ἀρνίας N (in mge corr.) ἀονίας α!)
Καὶ Ὅμηρος μὲν ἀποκηρύττεται φιλοσοφίας, ὁ ἡγεμὼν τοῦ γένους.
Ἀφʼ οὗ δὲ τὰ ἐκ Θρᾴκης καὶ Κιλικίας σο|φίσματα εἰς τὴν Ἑλλάδα παρέδυ, καὶ ἡ Ἐπικούρου [*](111b) ἄτομος, καὶ τὸ Ἡρακλείτου πῦρ, καὶ τὸ Θαλοῦ ὕδωρ, καὶ τὸ Ἀναξιμένους πνεῦμα, καὶ τὸ Ἐμπεδοκλέους νεῖκος, καὶ ὁ Διογένους πίθος, καὶ τὰ πολλὰ τῶν φιλοσόφων στρατόπεδα ἀντιτεταγμένα ἀλλήλοις
καὶ ἀντιπαιωνίζοντα, λόγων μὲν πάντα μεστὰ καὶ ψιθυρισμάτων, σοφιστῶν σοφισταῖς συμπιπτόντων, ἔργου δὲ ἐρημία δεινή·
καὶ τὸ θρυλούμενον τοῦτο τὸ ἀγαθόν, ὑπὲρ οὗ διέστηκεν καὶ διεστασίασται τὸ Ἐλληνικόν, οὐδεὶς ὁρᾷ.
Τὰ παλαιὰ ἐκεῖνα, ἐν οἷς ἔτι ἡ Ὁμήρου ᾠδὴ δυναστεύει, γενναῖα καὶ ἀληθῆ καὶ γνήσια φιλοσοφίας [*](1 ὡς αὐλήματα, ὡς κιθαρίσματα vi. or. 1. 6g || 3. 4 ὁ ἡγεμὼν vi. or. 4. 3b simil. etiam or. 17. 3b || 4 Θρᾴκης scil. Πρωταγόρας, quem inter ceteros enumerat or. 11. 5f || 4.5 Κιλικίας scil. Χρύ- σιππος vi. or. 4. 3a similem enumerationem dat or. 29. 7 k || 6. 7 Θαλοῦ ὕδωρ cf. Ps. Plut. vit. Hom 93 || 8 Διογένους πίθος vi. or. 32. 9a || 9 ἀντιτεταγμένα vi. or. 29. 7 k cf. Clem. Alex. str. l 37. 358 || 10 πάντα μεστὰ ut or. 1. 8a; 23. 6b al. || 11 σοφιστῶν cf. Themist. 34. 3 sic enim cum septem sapientes illi (cf. Plat. Ei ap. Delph. 3) tum veteres philosophi qui ante Socratem erant, nominabantur, qui sicut Democritus ἐζήτουν ὧν οὐδὲν ὄφελος αὐτοῖς cf. Dio Chrys. 54. 2 || 13 διέστηκεν καὶ διεστασίασται ut or. 28 1e) [*](1 παρορᾶται — 12 δεινή p (om. tamen 3 καὶ Ὅμηρος — 4 γένους) || 5. 6 καὶ ἡ Ἐπικούρου — 9 στρατόπεδα n) [*](1 δὲ om. p || 2 ἐν αὐτοῖς om. p | 〈τὸ〉 τῆς Reiske || 4 Θρᾴ- κης (Θ in ras.) R! || 5 εἰς τὴν Rp τὴν (om. εἰς) cett. (δΔ⁰) || 6. 7 καὶ τὸ Θαλοῦ ὕδωρ om. n || 12 θρυλλούμενον ut semper fere Ϛ(δΔ⁰) || 14. 15 ὁρᾶ. 〈Καὶ μὴν〉 τὰ παλαιὰ φα(δΔ) ὁρᾷ· 〈Ἀλλὰ〉 τὰ (vel Τά 〈γε〉) παλαιὰ Schenkl)
Κἂν γὰρ ἐξομόσηται τόνδε διδάσκαλον, ὁρῶ τὰ γνωρίσματα, καὶ συνίημι τῶν σπερμάτων· [*]((δ 149/50))
Μή με οἰηθῇς τὰς Πλάτωνος φωνὰς εἰκάζειν Ὁμήρῳ, καὶ τὰ ὀνόματα, καὶ τὰ ῥήματα· ἔστιν μὲν γὰρ καὶ ταῦτα ἐκεῖθεν, ἐκείνης τῆς ἁρμονίας ἀπορροή, ὡς ἐξ ὠκεανοῦ ἡ Μαιῶτις, ὡς ἐκ τῆς Μαιώτιδος ὁ Πόντος, ὡς ἐκ τοῦ Πόντου ὁ Ἑλλήσποντος, ὡς ἐξ Ἑλλησπόντου ἡ θάλασσα· ἀλλὰ τὴν γνώμην τῇ γνώμῃ προσάγω, καὶ τὴν συγγένειαν ὁρῶ.