Dialexeis

καὶ τῆς Ὁμήρου ᾠδῆς συνίημι μὲν τῆς ἡδονῆς, ἀλλʼ ἐκ τῶν σεμνοτέρων αὐτὴν ἐπαινῶ.

Ἀλλʼ οὐδὲ τὸν Ἡρακλέα ἔγωγε ἡγοῦμαι ἄγευστον καὶ ἀμέτοχον ἡδονῆς διαβιῶναι· οὐ πείθομαι παντάπασι τῷ Προδίκῳ· ἀλλʼ εἰσὶν γὰρ καὶ ἀνδρὸς ἡδοναὶ παραμυθούμεναι τοὺς διʼ ἀρετῆς πόνους, οὐ διὰ σαρκῶν, οὐδέ γε διʼ αἰσθήσεων ἐπίρρυτοι, ἀλλ᾿ αὐτοφυεῖς τινες καὶ ἔνδοθεν διανιστάμεναι, ἐθιζομένης τῆς ψυχῆς χαίρειν τοῖς καλοῖς καὶ ἔργοις καὶ ἐπιτηδεύμασιν καὶ λόγοις.

Οὕτω καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἔχαιρεν ἐπὶ τὸ πῦρ ἰών· καὶ Σωκράτης | ἕχαιρεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ μένων καὶ πειθόμενος [*](110b) τῷ νόμῳ. Παραβάλλωμεν τὴν Σωκράτους [*](3 ὁ Νεῖλος vi. or. 2. 1 g; 34. 4 c || 4 ὁ Ἴστρος exemplum magnitudinis fluminum cf. Arrian. anab. 1. 3 Aelian. nat. anim. 14. 23 Herod. 4. 50 | γόνιμος ut or. 2. 4 c; 11. 1 d || 10 ἐκ τῶν σεμ- νοτέρων scil. ἐκ τῆς φιλοσοφίας ἐνούσης vi. or. 26. 2 d sq. 11 Ἡρακλέα sq. vi. or. 32. 7 a sq || 12. 13 τῷ Προδίκῳ sq. vi. or. 14. 1 a sq. || 15 αὐτοφυεῖς sq. nam σύμφυτον ἡ ἡδονή or. 32 3 a 19. 20 πειθόμενος τῷ νόμῳ vi. or. 36. 6 g) [*](13 εἰσὶν — 16 διανιστάμεναι p) [*](2 ἐαπτόμενον α corr. Steph. ἐλλαμπόμενον Leopardus (Em- endat. XVIII 28) | μὲν 〈ἐν〉 Steph. μὲν codd. ἐν Markl. (Δ) 4 εὔνεως Duebn. εὔνως RMN (suprascr ρ) εὔρους α (θ) || 12 δια- βιῶναι· 〈ταῦτʼ 〉 οὐ Reiske || 13 γὰρ om. p | ἀνδρὸς (νδ in ras.) R! || 14 διʼ ἀρετὴν Markl. || 20 νόμῳ 〈καὶ τὸ φάρμακον πίνων·〉 παραβάλλωμεν Markkl.)