Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

[*]((Γ 156/7))

οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ εὐκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδʼ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν. Ὁρᾷς τοῦ ἐπαίνου τὴν μοχθηρίαν, ἀντικαταλλασσομένου γύναιον μανὲν καὶ τὴν ἀπʼ αὐτοῦ ἡδονήν, Ἑλφητί,

ληνικῶν καὶ Τρωῖκῶν κακῶν; Ἔστι κἀνταῦθα ἐπαινέτης τοιοῦτος, ἐπειδάν τις ἐντυχὼν ἀκολάστῳ λόγῳ, τὸ μὲν ἀπατηλὸν αὐτοῦ μὴ γνωρίσῃ, τὸ δὲ ἡδὺ στέρξῃ, κατὰ βραχὺ ὑποφερόμενος ταῖς καθʼ ἡμέραν ἡδοναῖς ἀψοὥσπερ [*](2 γόνιμοι ut or. 1. 7 c et g || 3 ὄγχνη . ἐπὶ ὄγχνῃ sq. vi. or. 14. 1. i || 12 φθέγγεται τὰ μέλη ψυχῆς vi. or. 27. 5 h etiam or. 7. 5 e) [*](1 πῶς — 20 κακῶν alia manu M || 3 αὐτοῦ Markl. | ἢ] ἡ Δ unde ἡ Markl. (Duk.) || 7 τρόφιμος (φι in ras.) R! | ἀνακιρναμενος (ιρν in ras.) R! || 8 ἐπιῤῤέει α(δ Δ) cum Homero || 12 φθέγγεται μὲν τὰ MN α (δ) || μέρη Markl. (Duebn) || 16 τοιῇ δʼ Δ || 19 γύ- ναιον μανὲν Hob γύναια μὲν RMN γύναιον μὲν α (δ) γύναιον ἓν Markl. (Δ) || 23 ὑποφερόμενος (ερ in ras.) R! | ταῖς δὲ καθʼ MN )

303
τῶν πλεόντων οἱ πνευμάτων μὲν ἐξ οὐρίας πρὸς τὸν ἀληθῆ δρόμον οὐ τυχόντες, ῥεύματι δὲ γαληνῷ διʼ ἀκυμάντου τῆς θαλάττης εἰς ἠϊόνας ἐρήμους ἢ ῥαχίας δυσχερεῖς ἐκπεπτωκότες· μετὰ τοῦτο προσηνέχθη λαθὼν ἀμαθίᾳ, καὶ μετὰ τοῦτο φιληδονίας πάσης ἠϊόνος ἐρημοτέροις χωρίοις, καὶ πάσης ῥαχίας δυσχερεστέροις, ἀγαπῶν τὴν πλάνην καὶ χαίρων τῇ ψυχαγωγίᾳ· ὥσπερ οἱ πυρέττοντες, ἐμπιπλάμενοι ποτοῦ καὶ σιτίων παρὰ τοὺς τῆς τέχνης νόμους·

παρατιθέντες γὰρ κακὸν κακῷ, νόσῳ πόνους, αἱροῦνται ἡδόμενοι νοσεῖν μᾶλλον, ἢ πονοῦντες ὑγιασθῆναι. Καί τις ἤδη ἰατρὸς εὐμήχανος ἀνεκέρασεν βραχεῖαν ἡδονὴν τῷ ἀλγεινῷ τῆς ἰάσεως·

ποριστὴς δὲ ἡδονῆς, καὶ παντοίας ἡδονῆς, οὔτε ὁ Ασκληπιός, οὔτε οἱ Ἀσκληπιάδαι, ἀλλʼ ὀψοποιῶν τὸ ἔργον.

Οὐδὲν δὲ σεμνότερον ἀκόλαστος λόγος τῶν τῆς γαστρὸς κολακευμάτων· ἐὰν γὰρ τούτου ἀφέλῃς μὲν τὸ ὠφελοῦν, τερπνὸν δὲ προσθῇς, [*](109 b)ἰταμὸν καὶ ἄκρατον ἰσοτιμίαν καὶ ἰσηγορίαν χειρο|τονεῖς λόγου πρὸς τὰ αἰσχρὰ πάντα, ὅσα διʼ αἰσθήσεων ἐπὶ ψυχὴν ἔρχεται, ὑφʼ ἡδονῆς παραπεμπόμενα.

Ἀλλὰ τούς μὲν ὀψοποιοὺς τούτους τοῖς συμποσίοις ἐῶμεν, καὶ γαστρὸς καὶ ἀκοῆς ὑπηρέτας πονηρούς·

ἡμῖν [*](1 ὥσπερ sq. simil vi. or. 30. 2 a οὐδὲ ἐοικὸς sq. || 3 ἠϊονας. ῥαχίας δυσχερεῖς or. 30. 2 d || 8 οἱ πυρέττοντες vi. or. 7. 4 g 12 ἰατρὸς sq. cf. Plut. lib. educ 18 Themist. 24. 302 b; 5. 63 d Xenoph. mem. IV 2. 17 Iulian. VIII 243 d Simplic. in Epict. 283 vi etiam or. 4. 6 d || 14 Ἀσκληπιός . . Ἀσκληπιάδαι vi. or. 14. 8 g 15 ὀψοποιῶν τὸ ἔργον vi. or. 14. 8 g || 22 ἡμῖν sq. vi. or. 22. 3 b sq.) [*](3 διὰ κυμάτου MN || 5. 6 τοῦτο φιληδονίᾳ Schenkl τοῦτο 〈ὑπὸ〉 φιληδονίας φ α (δ Δ) sed coniungenda φιληδονίας et χω- ρίοις || 8 ψυχαγωγίᾳ (αγ in ras.) R! || 10 νόσον φ α νόσον νόσῳ nescio unde δ || 11 ὑγιασθῆναι (υγι in ras.) R! || 11. 12 καί τοι Reiske || 12 ἀνεκέρασεν (σεν in ras.) R! || 17 〈τὸ 〉 τερπνὸν Markl. (Duebn.) προσθεὶς MN || 18 ἱταμὸν R || 20 παραπεμπόμεν R! (pr. man.) MN || 22 γαστρὸς „veneris . . ministros“ σ²)

304
δὲ δεῖ λόγου ὀρθοῦ καὶ διανεστηκότος, μέγα βοῶντος, καὶ τὰς ψυχὰς αὑτῷ συνεπαίροντος ὑπὲρ τὴν γῆν ἄνω, καὶ ὅσα περὶ γῆν παθήματα ἡδονῶν καὶ ἐπιθυμημάτων, καὶ φιλοτιμιῶν, καὶ ἐρώτων, καὶ ὀργῆς καὶ λύπης καὶ μέθης ἐχόμενα·

ὧν συμπάντων κρείττονα χρὴ γεμέσθαι [*](Ed. Duebn. p.125)τὸν τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ συνανιστάμενον ῥήτορα ἀληθῆ, οὐκ ἀργόν, οὐδὲ ἐκλελυμένον, οὐδʼ ἐπίχριστον κατὰ τὴν τέχνην, οὐδὲ ἐν δικαστηρίῳ μόνον