Dialexeis

Αἰετοῦ κλάγξαντος, ἢ λέοντος βρυχησαμένου, γνω ἄν τις τῷ λυπηρῷ τῆς ἀκοῆς τὴν ῥώμην τοῦ φθεγγομένου.

Εἰ δὲ μὴ φαυλότερον ἦχος ἀνδρὸς μηδὲ ἀσθενέστερον ἐλέγξαι τὸ τοῦ λέοντος ἦθος βρυχηθμοῦ λέοντος καὶ αἰετῶν κλαγγῆς, ἆρα οὐκ ἄξιον ἐκθηρᾶσθαι τῇ ἀκοῇ, πότερον ἀηδὼν τὸ φθεγγόμενον, γλῶττα δειλὴ καὶ ᾠδὴ ἐφήμερος, ἢ αἰετός, ἢ τι ἄλλο ζῷον ἄρρεν

καὶ θυμοῦ μεστόν; Ἀλλʼ ὁ μὲν Ζώπυρος ἐκεῖνος δεινὸς [*](1 ὥσπερ ἐξ ἀγγείου cf. simil. Plat. Phaedr. 235 d (δίκην ἀγγείου) Plut. Ei a. Delph. 19 Dio Chrys. XII 59 ||6 ταώς sq. cf Dio Chrys. XII 2 sq. || 15 τὸ τοῦ λέοντος i. e. hominis validi ὥσπερ οἱ λέοντες ut or. 36. 5 e καὶ φίλος ἦν sq. de Diogene cy- nico cf. Lucian cyn. 15 Dio Chrys. IV 14 (de Alexandro) II 29 || 19 ὁ Ζώπυρος scil. ὁ Φυσιογνώμων cf. Cicer. Tusc. IV 37. 80) [*](19 ἀλλʼ ὁ μὲν — p. 300. 9 ἦθος n) [*](19 in mge ζώπυρος (schol. recent.) R!) [*](1 ἀγγείου κενοῦ Heins. ἀγγείου οὐ στενοῦ Dav.² ἀγγείου *** στενὸν Duebn. prob. Schenkl ἀγγείου εἰς στενὸν Markl. || 2 συντε- ταγμένα Markl. (Δ) || 3 〈ὁ δὲ〉 τῆς p || 5. 6 οὐ γὰρ n || 15 τὸ τοῦ om. φ α (θ) λέοντος] λέγοντος Dav.² (Duebn.) om. φ α(θ) ἦχος R (supra- scr. θ) HMN τὸν ἄνδρα τοῦ φ α (θ) | βρυχη÷μοῦ (suprascr. θ) R! 16 〈τοῦ〉 λέοντος φ α (θ) τὸν λέοντα Reiske | αἰετῶν] τὸν αἰετὸν τῆς Reiske || 18 ἐφίμερος Duebn. || 19. p. 300. 1 δεινὸς φα(δ Δ) )

καὶ σώματος; Εἰ δʼ ἐστὶ μαντείαν ἐπὶ ψυχῇ θέσθαι οὐ διὰ ἀμυδρῶν οὐδὲ ἀσθενῶν συμβόλων, τοῖς μὲν ὀφθαλμοῖς παραχωρητέον τὴν χρωμάτων τε καὶ σχημάτων καὶ τῆς ἐν τούτοις ἡδονῆς καὶ ἀηδίας ὁμιλίαν,