Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἐπαμύνωμεν τῷ δήμῳ τῶν γεωργῶν, ἐπείπερ λόγῳ τὰ νῦν γίγνεται ἡ δίαιτα, καὶ οὐχ ὅπλοις· εἰ δὲ καὶ ὅπλων δέοι, τάχα που φανεῖται καὶ ὁ | γεωργὸς οὐδὲν [*](104b) τοῦ ὁπλίτου ἀσθενέστερος.

Ἀλλὰ τοῦτο μὲν καὶ αὖθις σκεψόμεθα· λόγῳ δὲ δὴ τὰ νῦν, καὶ οὐχ ὅπλοις, κριτέον τοὺς ἄνδρας· καὶ οὐκ εὐλαβητέον οὔτε Ὅμηρον μαρτυροῦντα, οὔτε ὅστις Ὁμήρου εὐφωνότερος.

Εἰ δέ τοι καὶ τοῦτο δέοι, καὶ αὐτοὶ ἀναβιβασόμεθα ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος ποιητὴν ἄλλον οὐδὲν ἀδοξότερον τοῦ Ὁμήρου, μεμφόμενον τῷ νῦν γένει, [*](Arat. phaenom. v. 131/2)

  • οἳ πρῶτοι κακοεργὸν ἐτεκτήναντο μάχαιραν,
  • εἰνοδίην, πρῶτοι δέ, βοῶν ἐπάσαντο
  • ἀροτήΤὸ

    • γάρ τοι τὰ τοιαῦτα ἐπαινεῖν ἀνδρὸς ἂν εἴη δυσχερέστερον τῷ βίῳ τῆς τοῦ πολεμεῖν χρείας· ἧς κἂν ἀφέλῃς τὸ ἄδικον, ἐλεεινὸν αὐτῆς τὸ ἀναγκαῖον.

    [*](5 ἐπαμύνωμεν sq. ut or. 18. 6 a | ἐπείπερ sq. vi. simil. or. 32. 5 οὐ γὰρ πικρὸς sq. || 7 τάχα που φανεῖται ut or. 1. 10 g)[*](Codices RMNα(=Stephanus) φ (=Paccius); H(teste Davisio))[*](9 in mge (rubr. col.) δεῖ νῦν λόγῳ καὶ οὐχ ὅπλοις τοὺς ἄνδρας διακρίνειν M)[*](1 (et 3 in mge) ΚΔ (κδʹ) R! || 3 ὅτι — 4 λυσιτελέστεροι R add. λόγος ιδ α φ τοῦ αὐτοῦ ὅτι sq. MN || 6 (et 9) τανῦν Nα(δ Δ°) | γίγνη- ται nescio unde Δ || 6. 7 καὶ 〈τῶν〉 ὅπλων Nα(δ) || 11 εὐφωνότερος (νο in ras.) R! εὐφονώτερος M || 11. 12 δέ τι Nα(δ) δʼ ἔτι Steph. 15 ἐτεκτήναντο] ἐχαλκεύσαντο Aratus 16 ἐπάσαντʼ α(δ Δ) cum Arato || 18. 19 δυσχερέστερον (scil. τῷ βίῳ ἀνδρὸς) codd. δυσχε- ρεστέρου α(δ Δ) || 19 πολεμεῖν (ειν in ras.) R! )
    289

    Οὑτωσὶ δὲ θεασώμεθα. Τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν δίκαιοι, οἱ δὲ ἄδικοί εἰσιν.

    Πολεμοῦσιν δέ, ἆρα οἱ δίκαιοι τοῖς δικαίοις; οὐδαμῶς· ἴσοι γὰρ ταῖς γνώμαις

    ὄντες, τί ἂν τοῦ πολεμεῖν δέοιντο; Πολεμοῦσιν οὖν οἱ ἄδικοι ἢ τοῖς δικαίοις, ἢ τοῖς ὁμοίοις· ἄνισοι γὰρ καὶ πρὸς ἀλλήλους, καὶ πρὸς τοὺς δικαίους. Πολεμοῦσιν δὲ καὶ ἀσθενεῖς, ὀρεγόμενοι τοῦ ἴσου· οἱ δὲ ἰσχυροί, τοῦ πλέονος. Εἶεν.

    Τρία ταυτὶ συστήματα ἡμῖν πεφώρακεν ὁ λόγος· ὧν τὸ μὲν ἐκεχειρίαν ἀεὶ πρὸς ἑαυτὸ καὶ σπονδὰς ἄγει, τὸ δίκαιον· τοῖν δὲ ἄλλοιν πολεμεῖ ἑκάτερον, τὸ μὲν αὐτὸ αὐτῷ, τὸ δὲ τῷ δικαίῳ.

    Φαίνεται τοίνυν ὁ πόλεμος τοῖς μὲν δικαίοις ἀναγκαῖος ὤν, τοῖς δὲ ἀδίκοις ἑκούσιος.

    Καὶ περὶ μὲν τῶν ἀδίκων τί χρὴ σκοπεῖν; οὐ γὰρ δέος, μή τις αὐτοῖς προσθῇ ἐπαίνου μοῖραν. ἐπεὶ δὲ οἱ δίκαιοι οὐβουλήσει πολεμοῦσιν, ἀλλὰ ἀνάγκῃ, σωφρονίζοντες τὸ ἄδικον πᾶν, ὥσπερ ὁ Ἡρακλῆς, ἢ ἐπιόντας ἀμυνόμενοι, ὡς τοὺς Μήδους οἱ Ἕλληνες, πότερα δέξοιντο ἂν οἱ [*](105a)αὐτοὶ | οὗτοι, ἀπηλλαγμένοι τῆς τοῦ πολεμεῖν ἀνάγκης, [*](ΜΑ΄) ἀφῃρῆσθαι καὶ τὴν ἐν ὅπλοις ἀρετήν, ἢ σὺν τῷ ἀβουλήτῳ τῆς χρείας τὸ ἀναγκαῖον τῆς ἀρετῆς ἔχειν; ἐγὼ μὲν οἶμαι θάτερον, τὸ πρότερον.