Dialexeis
Maximus of Tyre
Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.
ἣ λαβοῦσα τὴν ψυχὴν περιφέρει πανταχοῦ, οὐκ ἀργῶς οὐδὲ ἠμελημένως δεικνύουσα, ἀλλὰ καὶ ἄνδρα γενεαλογεῖ καὶ ποταμόν· [*](100a)[*]((Herod. l 6))
[*]((Υ 215))Δάρδανον αὖ πρῶτον τέκετο νεφεληγερέτα Ζεύς. Γενεαλογεῖ καὶ πόλιν· [*]((Thucyd. I 24)) Ἐπίδαμνός ἐστιν πόλις ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὸν Ἰώνιον κόλπον· προσοικοῦσιν δʼ αὐτὴν Ταλάντιοι βάρβαροι· [*]((Ζ 152))
[*]((Herod. l 6)) ὃς ῥέων ἐκ μεσημβρίης πρὸς βορέην ἄνεμον εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον καλεόμενον ἐκδιδοῖ· [*]((Υ 74))
Τοῦτο τὸ ἄκουσμα ἐφήμερον τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ φθειρόμενον ταχὺ καὶ ἀπολλύμενον καὶ ὑπορρέον τῇ μνήμῃ σώζει, καὶ τὰς ἀρετὰς φυλάττει, καὶ τὰς πράξεις ταῖς δόξαις ἀθανάτους ποιεῖ.
Διὰ τοῦτο ὁ Λεωνίδης ᾄδεται οὐχ ὑπὸ Λακεδαιμονίων μόνον τῶν τότε, καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς ἐπαινεῖται οὐχ ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκείνων· μένει δὲ καὶ ἡ Περικλέους στρατηγία, καὶ νῦν ἔτι ἡ Ἀριστείδου δικαιοσύνη· δίδωσιν Κριτίας καὶ νῦν δίκην, φεύγει καὶ νῦν Ἀλκιβιάδης.
Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, οἱ καθʼ ἱστορίαν λόγοι τῷ μὲν ἀνηκόῳ τερπνότατον καθʼ ἡδονήν, τῷ δὲ εἰδότι ἐπαγωγότατον κατὰ ἀνάμνησιν.
Τίς ἂν οὖν γένοιτο ψυχαῖς εὐωχία λόγων ταύτης προσηνεστέρα; Χαλεπὸν μὲν εἰπεῖν καὶ ἀντιτάξασθαι πολλῷ καὶ γενναίῳ λογοποιῷ, ῥητέον δὲ ὅμως·
ὅτι καλὴ μὲν ὑμῶν ἡ ἁρμονία καὶ ᾄδεσθαι προσηνής, ἄλλο [*](7 τῇ μνήμῃ σώζει sq. vi. simil. or. 10. 7 d etiam or. 6. 2 a || 12 Κριτίας . . Ἀκιβιάδης vi. or. 1. 9 f: 7. 7 c et d || 18 χαλεπὸν μὲν εἰπεῖν. . ῥητέον δὲ ὅμως = or. 35. 6a || 20 ἄλλο sq. vi. simil. or 12.1 d) [*](13 συνελόντι — 16 ἀνάμνησιν n) [*](1 ἐκ] ἀπὸ Herodotus | μεσαμβρίης Herodotus | βορῆν Hero- dotus || 2 ἐς τὸν Herodotus | καλεόμενον πόντον Herodotus ἐξίει Herodotus || 5 τοῦτὸ ἄκουσμα (suprascr. το) R! | ἐφήμερον 〈ὂν〉 τὸ Reiske || 7 τῆς μνήμης Markl. || 11 〈μόνον〉 ἐκείνων Markl. 12 ἔτι 〈καὶ〉 ἡ Nα(δΔ) improb. Schenkl || 15 καθʼ ἡδονήν] κατὰ πύστιν Reiske κατʼ ἀκοήν Meiser || 16 κατὰ τὴν ἀνάμνησιν N α(δ) 17.18 τ(αύτης προσ)ηνεστέρα litt. uncis inclusae aqua vel atra- meuto superinfuso deletae man. recent. renovatae R! || 18 ἀ(ν- τιτ)άξ(ασθα)ι ut ad 17. 18 R! || 19 πολλοῖς Meiser πολιῷ Scaliger παλαιῷ Reiske καλῷ Steph. | γενναίοις λογοποιοῖς Meiser | (ῥητέον δὲ) ut ad 17. 18 R! || 20 (ᾄδε)σθαι ut ad 17. 18 R! )
Ἰωνικήν; ἢ τί Χίοι διὰ ταύτην εὐδαιμονέστεροι; Εἰ μὲν γὰρ ἀποκρίναντες τὰ καλὰ τῶν αἰσχρῶν, τὰ μὲν ἀπέκρυπτον, τὰ δὲ ἱστόρουν, ἦν ἄν που τῇ ψυχῇ ὄνησις κατὰ μίμησιν τῶν ἱστορημένων, καθάπερ ὀφθαλμοῖς κατὰ μίμησιν γραφῆς·
νῦν δὲ ἀναμὶξ εἰσφύρεται πάντα ἐν τοῖς λόγοις, καὶ πλεονάζει τὰ χείρω, καὶ κρατεῖ τὰ αἰσχρά· καὶ τὸ πολὺ τῆς ἱστορίας πλεονέκται τύραννοι, καὶ πόλεμοι ἄδικοι, καὶ εὐτυχίαι ἄλογοι, καὶ πράξεις πονηραί, καὶ συμφοραὶ ἀγνώμονες, καὶ περιστάσεις τραγικαί· ὧν σφαλερὰ μὲν ἡ μίμησις, βλαβερὰ δὲ ἡ μνήμη, ἀθάνατος δὲ ἡ δυστυχία.
Ἐγὼ δὲ ποθῶ πρὸς τὴν εὐωχίαν τροφὴν λόγων ὑγιεινῶν, καὶ ἀνόσου τοιούτου δέομαι σιτίου, ἀφʼ οὗ καὶ Σωκράτης ὑγίανεν, καὶ Πλάτων, καὶ Ξενοφῶν, καὶ Αἰσχίνης.
Ἐπιθυμεῖ ἡ ἀνθρώπου ψυχή, καὶ δέδιεν, καὶ λυπεῖται, [*](2 τὶ γὰρ sq. vi. simil. or. 15. 6 a || 3 μαθόντι ὅπως . . φυ- λακτέον vi. or. 29. 7 b ὅπως sq. || 9 ὄνησις κατὰ μίμησιν τῶν ἱστορημένων cf. Livius praef. 10 ‘hoc illud est praecipue in cog- nitione rerum salubre ac frugiferum, omnis te exempli docu- menta. . intueri; inde tibi. . quod imitere capias, inde . . foedum exitu quod vites’ || 10 κατὰ μίμησιν γραφῆς vi. simil. or 2. 2 a 18. 19 Σωκράτης . . Πλάτων . . Ξενοφῶν . . Αἰσχίνης vi. or. 18.5 a 20 ἐπιθυμεῖ sq. vi. etiam or. 1 2 b ἢ εἴπερ sq.) [*](1 ἐπι(εικὴς ψυ)χή ut ad p 274.17.18 R! || 1. 2 παρέχεσθε ὑμεῖς φα(θ) παρέχεσθε ὑμῖν (ἡμῖν) B (Dau.²) || 2 τί γ(ὰρ σεμ)νὸν ut ad p. 274. 17. 18 R! || 3 μήπω (η in ras. ex ι) R! | ἢ πλέον δ unde τί πλέον Markl. || 4 cum ἱστορίαν pergit M || 5 Ἁλικαρ- νασεῦσσιν R! Ἁλικαρνασεῦσι certt. (δΔ) || 6 Χῖοι Ϛ(δ Δ) || 7 γὰρ (post εἰ μὲν) om. θ || 8 ποῦ δ corr. Markl. || 9 μίμησιν (μι in ras.) R! || 13 πόλεμοι RH πολέμιοι cett. (δ) || ἀτυχίαι Markl. || 18 ὑγίανεν MN cum R! 20 δέδειεν R!)
Εἰπέ, τίνι ἐπιτρέψω τὴν στρατηγίαν καὶ τὴν ἴασιν; Ἱπποκράτην δὲ ἔα τοῖς σώμασιν καὶ Θεμιστοκλέα τῇ θαλάττῃ· λέγε τὸν ψυχῆς ἰατρόν, λέγε τὸν στρατηγόν.
Κἂν ἀπορῇς ἀνδρῶν, ἐπὶ τοὺς θεοὺς ἴθι. Ἔρου μὴ περὶ γῆς δῃουμένης, μήτε περὶ θαλάττης λῃστευομένης, μηδὲ περὶ τειχῶν πολιορκουμένων, μηδὲ περὶ σωμάτων φθειρομένων· σμικρὰ ταῦτα, ἐφήμερα ταῦτα.
Τμηθήσεται λήϊον, κἂν Πελοποννήσιοι ἀπόσχωνται· λῃστευθήσεται θάλαττα, κἂν Ἀθηναῖοι [*](Ed. Duebn. p.115)μὴ ναυμαχῶσιν· || καταβαλεῖ τὰ τείχη, καὶ εἰ μὴ Φίλιππος, ἀλλʼ ὁ χρόνος· φθαρήσεται τὰ σώματα, κἂν | [*](101a) ἀπέλθῃ ὁ λοιμός· [*]((Ι 408/9))