Dialexeis

Καθάπερ γὰρ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων κράσεως καὶ ἡ ὑγεία πάθος τί ἐστιν ὑγρῶν καὶ ξηρῶν καὶ ψυχρῶν καὶ θερμῶν δυνάμεων, ἢ ὑπὸ τέχνης συγκραθεισῶν καλῶς, ἢ ὑπὸ φύσεως ἁρμοσθεισῶν [*](1 δημαγωγούμενον vi. or. 11. 7 f || 4 τῆς ψυχῆς δίχα νενεμη- μένης sq. vi. or. 27. 7 b et 8 b τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον sq. cf. Albin. 28 Epict. ap.Stob.flor.1. 53 vi. etiam or. 7. 1 e || 10 ὄρεξις τοῦ ὁμοίου sq. vi. or. 14. 7 c (de amicitia) || 12. 13 δεῖ προστε- θῆναι sq. scil. ut virtus (non amor probus) effciatur vi or. 27. 5 d et quae ibr adnotavi || 14 νόσος vi. or. 19. 4 a || 15 ἡ ὑγεία sq. vi or. 39. 2 a cf lambl. ap Stob flor. 5. 66 | ὑγρῶν sq. nam 6 quattuor hisce elementis constat hominis corpus cf. Plut. ap. Stob.ecl. I 121 Plat. Timaeus 32d Aristot. ap.Stob. ecl. I 126 Ps Arist π. κόσμου 5 (= Stob ecl. l 271) Hermes ap. Stob ecl. l 291 Chrysipp. ap Stob. ecl. l 129 cf. etiam lulian. IV 143c Lucian. am. 19 ceterum vi. or. 9. 3 a) [*](1 ἀμφοῖν 〈μὲν〉 δημαγωγούμενον Ϛ(δΔ) || 2 〈ὡσθ᾿ 〉 ὁποτέρᾳ Reiske || 3 προ -σονομάζεσθαι R! || 4 δίχαενεμημένης R |ὁ (ante Πλάτωνος) om. α(θ) || 11 ᾄττοντος Duebn || 12 ὀρεγομένου Heins. (δ Δ) ὀρεγομένῳ R (unde cum in exemplari suo nil nisi ῳ adnotavisset, memoria deceptus ὡς πάθος scribendum esse postea putavit Dav.²) ὀρεγομένη certt. α | λόγος 〈καὶ〉 δεῖ MN α(θ) 12. 13 προτεθῆναι Reiske || 13 λόγον (ον in ras.) R! λόγω M )

τεχνικῶς· ἂν δὲ ἀφέλῃς τῆς φύσεως ἢ τῆς τέχνης, τὸ μὲν πάθος συνετάραξας, τὴν δὲ ὑγείαν ἐξήλασας·