Dialexeis

ἦν ἄρα τότε ὁμόφωνα καὶ τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις·

ρωτᾶ ὁ ἀμνός, τίς ὡς ἑκάτερος [*](3.4 Ἡρακλέους . . σωφρονιστοῦ vi. or. 15 6 d; 24. 2 g; 32. 7 a cf. Themist. 34. 28 π. ἀρετῆς (Mus. Rhen.) 27. 450 Lucian. vit auct. 8 cyn. 13 (cum Theseo) || 13 ποιμὴν ἀνὴρ καὶ μάγειρος cf Dio Chrys. 4. 44 de rege et tyranno Themist. 13 171 d || 16 ὁμό- φωνα sq. vi. or. 32. 1 a sq.) [*](16 ἦν ἄρα — 17 ἀνθρώποις (: ὁμόφωνα nomine Himerii!)) [*](13 in mge αἰσώπειος μῦθος (schol. recent.)) [*](1 Κλειδοσθένης RM Κληδοσθένης Να(δ) (ut Κλειδο -ποιός κλειδο-φύλαξ κλειδοῦχος κλειδο-φόρος iuxta κλει(δ)-σθένης κλεῖδ)- σ-μα κλειστός κλειθρίᾳ)] Κλεισθένης ΗφΔ (uod Κλεο -σθένης esse falso vult Etym magn s. v.) || 1.2 τῶν δύναμιν ΜΝα(δ) τῶνδε δύναμιν Dav. διὰ uncis incl. Duebn. improbante Schenkl 2 ἀρχικὴν] ἀρχὴν Duk. || 7 προελθοῦσα Markl. (Duebn.) | μανίας Markl. (Duk.) οὗτος Dav. τοῦτο Markl. | δὴ ὁ] δείσας Markl defendit Κnebel || 9 μειων (suprascr. ρακί) R! || 10 δὲ ÷÷ : μη- χανὴν R! || 13 in mge μῦθος (schol. vet. b) R! 17 τίς ὢν ἑκάτερος φα(δ Δ) sed cf. Thucyd. III 74 Passow gr. Wtb. s. v. ὡς )

Ὡς δὲ ἐπύθετο τἀληθῆ αὐτά, τὴν ἀμφοῖν τέχνην, φέρων ἑαυτὸν ἐπιτρέπει τῷ ποιμένι· ῾ σὺ μὲν γὰρ δήμιός τις εἶ καὶ μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ δὲ ἐξαρκέσει, ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ.

Εἴκαζε, εἰ βούλει, κατὰ τὸν μῦθον, τοὺς μὲν ἐραστὰς ἐκείνους μαγείροις πολλοῖς, τὸν δὲ Σωκράτην ποιμένι ἐνί, τὰ δὲ μειράκια τὰ Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις, ὁμοφώνοις ἀληθῶς, οὐ κατὰ τὴν ἐν τοῖς μύθοις ἐξουσίαν.

Τί ἂν οὖν δράσαι ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς δημίους τῆς τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους καὶ δρόμῳ ἐπ᾿ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται καὶ τὴν ἡσυχίαν ἄγων στήσεται; οὕτω μὲν εἴη ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν δημίων. Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ τῇ ἴσῃ.

Καί τις ἰδὼν τῶν ἀπείρων τῆς τέχνης καὶ τῆς αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ᾿ ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν δὲ ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν δρόμον, καὶ μιμήσεται τὴν σπουδήν, καὶ θαυμάσει τὸν θηρευτήν, καὶ μακαρίσει τὴν ἄγραν.

Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει [*](4 μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης sicut μισοπρόβατος ille ποιμὴν cf. Xenoph.ap.Stob. fl 48.60 Aristot eth. Nicom. 1161a15) [*](2 αὐτὰ καὶ τὴν α(δ Δ°) || 3 ποιμένι 〈λέγων πρὸς τὸν μά- γειρον〉 σὺ φα(δ Δ) || 4. 5 ἐξαρκέσει ἂν Dav.²(Δ) ἐξαρκέσειαν RM ἐξαρκέσειεν α(δ) || 5 ἔλθῃ („in stabula revertatur“ cf. ‘nu fluic dû, vitu minaz, hera fridu frono in godes munt heim zi komonne gisunt’ vel der heilige Christ unta sancte Marti de fruma mir sa hiuto alla hera heim gasunta“ (Lorscher Bienen- et Wiener Hundesegen) Hob. ἔθη codd.(δΔ) ἔθνη Heins. ἔρια Dav.²Schenkl ἔχῃ Markl. Meiser (alio quidem sensu) || 14 κοινωνήσει (ν ante ω in ras.) R! 18 ἐπαινέσεται (αιν in ras.) R! |\ 20 καὶ (ante μακαρίσει) om. Duebn. || 21 πάντων suspectat Markl.)