Dialexeis

ἡ μὲν αὐτῷ σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ δὲ εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον [*](3 ὁ Ἀπόλλων sq. vi. or. 3. 1b || 8 Πρόδικος sq. Prodici fa- bulam a Xenophonte traditam (mem. lI 1. 21) simil. ad illu- strandam amicitiam adulationemque adhibet Themist. 22. 280a (cf. Welker kl. Schrift. lI 488 sq. Weber Leipz. Stud. X 248. 4) cf. etiam Dio Chrys. l 66 sq. Philo de merc. meretr. 2sq. lulian. 2. 56d Lucian. somn. 8 Galen. protrept. (Kaibel 27) Cebes tab. 18 Silius Ital. pun. XV Cicer. offic. l 32. 118 Clem. Alex. paed. lI 10 110 Quintil. IX 2. 36 || 11 εὐσχήμων ἰδεῖν cf. Xenoph. mem. II 1 22 τὴν μὲν εὐπρεπῆ ἰδεῖν Dio Chrys. l 70 εὐειδῆ || 12 βλέμμα πρᾶον cf. Xenoph. mem. lI 1. 22 τὰ ὄμματα αἰδοῖ (κεκοσμημένη)) [*](Codices RPBMNφ (═ Paccius) α (═ Stephanus); H (teste Davisio)) [*](5 ΙΔʹ R! || 7 in mge ιζ΄ numerus πίνακος, non orationis ut voluit Schier) R! | τίσιν — φίλου R add. κ΄ Z (teste Schenkl) add. λόγος δ΄ φα τοῦ αὐτοῦ τίσι — φίλου NP τοῦ αὐτοῦ περὶ τοῦ τίσι — φίλου M om. (spat. rubric. relicto) B || 8 μὲν] τὸν Markl. (Schier) || 11 σοβαρὰ non venerabilis (ut vol. Markl. Schier), sed arrogans (de Voluptate dictum, ad quam verbis ἡ δὲ δευτέρα p. 171. 1 revertitur) | ἡ δὲ (scil. Ἀρετὴ)] ἅτε Markl. ἅτε δὴ Duk. del. Boissonade (ad Aristaenet. p. 509) (Duebn.) | ἰδεῖν· 〈ἡ μὲν〉 Reiske)

ἡ δὲ δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα | [*](69 a) ἄτακτον, φωνὴ ἄμουσος.

Ταῦτα ὁρᾶ καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν, καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας, ἐπιτρέπει ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν.

Φέρε καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον, διττὰς ὁδούς, καὶ ἄνδρα ἀγαθόν, καὶ ἡγεμόνας ταῖν ὁδοῖν, ἀντὶ μὲν τῆς Ἀρετῆς τὸν φίλον, ἀντὶ δὲ τῆς Ἡδονῆς τὸν κόλακα.

Οὐκοῦν ‖ καὶ τούτω διαφέρετον σχήματι καὶ βλέμιματι [*](Ed. Duebn. p.79) καὶ ἀμπεχόνῃ καὶ φωνῇ καὶ βαδίσματι·