Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἔοικεν δὲ καὶ ταυτὶ τὰ ὀνόματα εἶναι μοχθηρίας ἀνθρωπίνης εὔφημοι ἀποστροφαί, ἀναθέντων αὐτῆς τὴν αἰτίαν τῷ δαιμονίῳ, καὶ ταῖς Μοίραις, καὶ ταῖς Ἐρινύσιν·

οἱ δὲ ἐν μὲν ταῖς τραγῳδίαις ἐχέτωσαν χώραν, οὐ νεμεσῶ τοῖς ποιηταῖς τῶν ὀνομάτων· ἐν δὲ [*](6 εἰ μέν sq. vi. or 9 1 b || 8 οὐ γὰρ θέμις sq vi or. 5. 1 g οὐδὲν γὰρ sq. or. 41. 3 a || 15 ἐγὼ δʼ οὐκ αἴτιος sq. vi. or. 41. 5 a αὐτοῦ τοῦ ἑλομένου αἰτία, θεὸς ἀναίτιος || 19 Μοίραις vi or. 5. 5 e) [*](2 τὴν (ante ἀνάγκην) om. α(δ) || 4 ἐν (ante ἀνθρώπων) om. MN α(δ) || 6 μέν τις α(θ) cum Homero || 8 αἱ (ante ἀνθρώπιναι) om. MN α(δ) || 9 θεῷ ϛ(δ∠) || 10 ἐπτὶ R!MN ἐσσὶ cett. (δ ∠) cum Homero | τοὶ] o Homerus τοὶ ἐπὶ R! || 16 ἠεροφοῖτις (ηερ in ras.) R! | ἐρινύς ϛ(θ) (ut 20 et p.169. 1) || 17 καὶ (ante ταυτὶ) del. Reiske || 20 αἱ δὲ Duebn. | ταῖς (ante τραγῳδίαις) om. MN α(δ))

169
τῷ βίου ὁράματι μήποτε ταῦτα κενά. Ἡ δὲ Ἐρινὺς καὶ ἡ Αἶσα καὶ οἷ δαίμονες καὶ ὅσα ἄλλα διανοίας [*](68 b) εἱμαρμένης ὀνόματα, ἔνδον ἐν τῇ ψυχῇ καθειργμένα, καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα ἐνοχλεῖ,
  • (Α 412) ὅτ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν·
    • ταῦτα καὶ τὸν Ἐλπήνορα εἰς μέθην ἄγει, ταῦτα καὶ τὸν Θυέστην ὠθεῖ ἐπὶ τὸν τοῦ ἀδελφοῦ γάμον, ταῦτα καὶ τὸν Οἰδίποδα ἐπὶ τὸν τοῦ πατρὸς φόνον, ταῦτα καὶ τὸν συκοφάντην ἐπὶ τὰ δικαστήρια, καὶ τὸν λῃστὴν ἐπὶ τὴν θάλατταν, καὶ τὸν ἀνδροφόνον ἐπὶ τὸ ξίφος, καὶ τὸν ἀκόλαστον ἐφʼ ἡδονάς.

    ὗται πηγαὶ συμφορῶν ἀνθρωπίνων· ἐντεῦθεν ῥεῖ τὸ τῶν κακῶν πλῆθος, ὡς ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ ῥεῖ, ὡς ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς ῥεῖ; καὶ τὸ μὲν πῦρ ἐπὶ γῆν ῥεῖ, καὶ ὁ λοιμὸς μέχρι τῶν Ἀθηνῶν προελθὼν ἔστη· οἱ δὲ ὀχετοὶ τῆς μοχθηρίας πολλοὶ καὶ ἀέναοι, καὶ δεόμενοι μαντείων πολλῶν καὶ χρησμῶν μυρίων.

    Τίς ἂν οὖν ἀμάρτοι [*](1 Ἐρινὺς vi. or. 35 8 e ταῦτα αἱ Ποιναί sq. 2 Αἶσα cf. Cor- nut. 13 || 3 εἱμαρμένης ὀνόματα cf Chrysipp ap. Stob. ecl I 79 Ps. Aristot π. κόσμου 7. 5 (= Stob. ecl. l 82) Cornut. 13 || 11. 12 συμφορῶν ἀνθρωπίνων ut postea ὀχετοὶ μοχθηρίας vi. or. 41. 4 b 13 ἀπὸ τῆς Αἴτνης τὸ πῦρ et ἐξ Αἰθιοπίας ὁ λοιμὸς exempla malorum ,,physicorum“ vi. or. 5. 4 g; 41. 4 h vi. etiam supra § V b et or 7. 4 b) [*](1 ὁράματι] δράματι HB (∠) ταῦτα τὰ κενὰ Duebn. | ἤ γε Schenkl ἥ τε Reiske (Duebn.) || 2 διʼ ἀνοίας Grotius (Duebn .) δὴ ἀνοίας Reiske διαδίδοται Dav ἀδιανόητα Duk. προνοίας ἢ Markl. sed ‘mentisʼ = mente ficta, excogitata? || 3 〈οὐχ〉 εἰμαρμένης Reiske ἡμαρτημένης Heins. | καθειργμένης Reiske 4 〈ταῦτα〉 καὶ τὸν Heina. Reiske | 5 ἀρχαίων M om. B || 7. 8 ταῦτα δὲ τὸν nescio unde θ || 13 ὡς ἐξ Αἰθιοπίας — 14 λοιμὸς ῥεῖ om. BM (in mge add) ὥσπερ ἐξ M (in mge) N α(δ) || 14 ἐπὶ μίαν γῆν (vel ἐπὶ τὴν Σικελικὴν) Markl ἐπὶ τὴν γῆν (vel ἐπὶ τὴν ἀκτὴν) Reiske ἐπὶ τὴν Κατάνην Toupius (Emendat. II 305) 16 ἀένναοι ϛ(δ) | μαντειῶν MB α(θ))

    170
    μαντευόμενος τί τέλος μοχθηρίας; τί τέλος ἀπιστίας; τί τέλος ἀκολασίας; Ταῦτα καὶ Σωκράτης προὔλεγεν, οὐχ ὁ Ἀπόλλων μόνον· διὰ τοῦτο ὁ Ἀπόλλων ἐπῄνει Σωκράτην, ὅτι ἦν ὁμότεχνος αὐτῷ.