Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Οὕτω καὶ Φερεκύδης σεισμὸν Σαμίοις προεμήνυσεν, [*](8 τὸ πλῆθος τῶν μάντεων scil. divinationis artificiosae coniectura hominum nitente de qua cf. Cicer. de div. l 6.11 Ps. Plut. vit. Hom. 212 al. || 11 τὸ ἐφʼ ἡμῖν . . μέρος . . τῆς εἱ- μαρμένης vel τοῦ ὅλου cuius saluti subiectum est vi. or. 41. 4 g etiam or. 38. 5 e || 15 αὐχμοὺς sq. scil. exempla τῶν ὕλης παθῶν vi. or. 5. 4g etiam or 41. 4h || 19 Φερεκύδης . . Ἱπποκράτης . . Τι-) [*](6 ξυνείς] αἰσθανόμενος Hahn || 7 αἰσθανόμενος] ξυνείς Hahn || 11 τοῖς (ις in ras.) R! | ὅσον] ὂν α(θ) || 13 στήσεται (αι in ras.) R! | ἢ μὴ] ἡμῖν Schenkl sed vi. or. 17. 2h etiam infra § VII f | βουλεύσεται] βουλὴ ἔσεται α(θ) 〈ἡ γνώμη〉 βουλεύσεται Duebn. || 14 ἀναγκαίου] ἀνθρώπου Duk. | ἡ (ante γνώμη) nescio unde om. θ | μαντικὴ B et ita Schenkl 〈καὶ ἡ〉 μαντικὴ φα (Δ) 〈ᾗ καὶ ἡ〉 μαντικὴ Reiske sed nil mutandum esse docet p. 160. 1 sq. || 15 ἑκάτερα Schenkl || 16 ἐπομβρίας HB(Δ) ὑπερομβρίας Schenkl om. σ2 || 17 ἐκβολάς N συμβολάς B || 18 ἀνθρώπων (ρωπων in ras.) R!)

164
καὶ Ἱπποκράτης Θετταλοῖς προσιόντα λοιμόν, καὶ Τιμήσιος Κλαζομενίοις ἐκλείποντα ἥλιον, καὶ ἄλλος ἄλλό τι.

Πῶς δὲ δὴ καὶ θεὸς τῶν ὅσα ἐφʼ ἡμῖν καταμαντεύεται; (Eur. Phoen. 18) Μὴ σπεῖρε τέκνων ἄλοκα δαιμόνων ἄτερ, ὁ θεὸς λέγει· (Eur. Phoen. 19) ἢν γὰρ φυτεύσῃς παῖδα, ἀποκτενεῖ σε ὁ φῦς· ταῦτα λέγει μέν, ἀλλὰ οἶδεν ἀνδρὶ συμβουλεύων ἀκολάστῳ καὶ ἀκρατεῖ μέθης, καὶ διὰ τοῦτο προλέγει τὴν συμφοράν, ἧς παρέσχεν μὲν τὴν ἀρχὴν ὁ Λάϊος, ἐγνώρισεν δὲ τὴν αἰτίαν ὁ θεός.

[*]((cf. Herodot. l 53))

  • Κροῖσος Ἅλυν διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν
  • καταλύσει·
  • ὅτι μὲν διαβήσεται οὐ λέγει, τί δὲ πείσεται διαβὰς λέγει.

    Εἰ δὲ ἀπαλλάξεις τῆς συμπλοκῆς καὶ διοικίσεις [*](μήσιος exempla divinationis humanae sicut Bacis Epimenides Sibylla cf. Cicer. de div. I 18.34) [*](5 μὴ σπεῖρε sq. cf. Lucian. lup. conf. 13 (636) τὸ μὲν γὰρ τοῦ Λαΐου καὶ γέλοιον τὸ μὴ σπεῖρε sq. Chrysipp. (Gercke Chrys. 117) || 13 Κροῖσος sq. vi. or. 5. 2a cf. Cicer. de div. l 19.37 ‘quae Croeso Pythius Apollo, ut de naturali divinatione dicam, re- sponderit quis ignoret’ Lucian. lup. conf. 14 (636)) [*](5 ἄλοκα] in mge ἄλοξ, ἡ αὔλαξ (vet. schol. a) R) [*](1. 2 λιμόν Nα(δ) || 2 Τιμήσιος RHB Τιμάσιος cett. (δ) Τιμη- σίας Heins. || 3 ἄλλοι Δ⁰ (cum H?) | τὰ ὅσα θ (err. typ. ex Lario- tiana) || 5 σπεῖρε (ε in ras.) R! σπείρη B | ἄτερ] βίᾳ περ B βίᾳ Dav.2 cum Euripide || 7 ἢν] εἰ Nα(δ) cum Euripide | φυ- τεύσεις BNα(δ) φυτεύσῃ Duk. τεκνώσεις Euripides | παῖδα M cum R! παῖδʼ cett. (δΔ) cum Euripide | σε N cum R! σ᾿ cett. (δ Δ) cum Euripide || 8 φῦς R φύς cett. (δ Δ) Euripides || 15 πεί- σεται (αι in ras.) R! || 16 συμπλοκῆς] μαντικῆς B | διοικήσεις R Dav.2 διακίσεις α Heins. διασχίσεις Steph. (δ))

    165
    μαντικὴν θεοῦ καὶ ἀνθρώπου νοῦν, καὶ διέλυσας [*](Ed. Duebn. p. 77) ἁρμονιῶν τὴν μουσικωτάτην.

    Οἶκος οὗτος εἷς θεῶν καὶ ἀνθρώπων, οὐρανὸς καὶ [*](67b) γῆ, δυοῖν ἑστία ἢ ὀχήματα, τὰ | ἀθάνατα.